(شهید علی صیّاد شیرازی)

نماز شبش را که می‌خواند، تا صبح بیدار می‌ماند، ما را هم برای نماز بیدار می‌کرد. بعد از نماز با بچه‌ها بازی می‌کردیم و نهایتاُ می‌رفت سراغ کار. هر روز صبح نیم ساعت تا سه ربع ساعت وقت می‌گذاشتند تا بچه‌ها دربارۀ هرچه که دوست دارند، حرف بزنند. روزهای جمعه هم می‌آمد و می‌گفت که امروز می‌خواهم یک کار خیر انجام بدهم. بعد وضو می‌گرفت می‌رفت داخل آشپزخانه، در را می‌بست و شروع می‌کرد به شستن.

سررسید به سوی ظهور ١٣٨٧