وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكاً وَ نحَْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَمَةِ أَعْمَى‏
و هر كه از ياد من روى گرداند حتما براى او زندگى تنگى خواهد بود (هر چند داراى مال و منال وافر باشد)، و روز قيامت او را نابينا محشور مى‏كنيم.

قَالَ رَبّ‏ِ لِمَ حَشَرْتَنىِ أَعْمَى‏ وَ قَدْ كُنتُ بَصِيرًا
گويد: پروردگارا، چرا مرا نابينا محشور كردى در حالى كه من (در دنيا) بينا بودم؟

قَالَ كَذَالِكَ أَتَتْكَ ءَايَاتُنَا فَنَسِيتهََا  وَ كَذَالِكَ الْيَوْمَ تُنسى‏
گويد: همين گونه (كه امروز كور و فراموش شده‏اى) آيات و نشانه‏هاى روشن ما برايت آمد اما تو (از آنها چشم پوشيدى)وآنها را فراموش كردى، همچنين امروز فراموش مى‏گردى.

وَ كَذَالِكَ نجَْزِى مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِن بَِايَاتِ رَبِّهِ  وَ لَعَذَابُ الاَْخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقَى‏
و اين چنين (در دنيا) جزا مى‏دهيم كسى را كه اسراف نموده (از حد تجاوز كند) و به آيات و نشانه‏هاى پروردگار خود ايمان نياورده باشد. و البته عذاب آخرت سخت‏تر و پايدارتر است.
124تا127طه

على بن ابراهيم روايت كرده كه معاوية بن عمار ازحضرت صادق عليهم السلام درباره آيه «فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً» پرسيد، حضرت فرمود:

معيشت تنك بخدا قسم كه براى جمعى است كه

عداوت اهل بيت نبوت و رسالت عليه السّلام در دل ايشان جا كرده.

و در اصول كافى از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده كه:

مراد از «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي» اعراض از ولايت امير المؤمنين عليه السّلام است

وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى‏ و حشركنيم آن اعراض ‏كننده رادر روز قيامت درحاليكه نابينا باشد،

و در تتمه حديث حضرت صادق عليه السّلام است كه يعنى‏:
اعمى البصر فى الآخرة اعمى القلب فى الدنيا عن ولاية امير المؤمنينعليه السّلام

گويد اى پروردگار من لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمى‏ چرا حشر كردى مرا نابينا؟

گويد حق سبحانه و تعالى در جواب او كَذلِكَ اينچنين است جزاء تو ، زيرا كه أَتَتْكَ آياتُنا آمد به سوي تو آيات ، كه ائمه معصومين‏اند ، فَنَسِيتَها پس تو ترك كردى و قبول ولايت ايشان ننمودى .

يعنى پس تو اطاعت نكردى حكم ائمه معصومين را و نشنيدى قول ايشان را.

وَ كَذلِكَ نَجْزِي و اين چنين جزا مى‏دهيم مَنْ أَسْرَفَ كسى را كه از حد گذشته باشد و غيرى را به ولايت امير المؤمنين عليه السّلام شريك گردانيده وَ لَمْ يُؤْمِنْ بِآياتِ رَبِّهِ و ايمان نياورده باشد ، به آيات پروردگار خود كه ائمه هدى‏اند و پيرو آثار و احكام ايشان نشده باشد.

نرم افزار جامع التفاسير شيعه،تفسير شريف لاهيجي، ج‏3، ص: 94و95