زندگی بشر اولیه تحت تأثیر دو عامل قرار داشت که خارج از کنترل او بود این دو عامل عبارت بودند از روز و شب و تاریکی و روشنایی. شب محیطی را پدید می‌آورد که فعالیت بشر را متوقف می‌کرد و لذا بشر اولیه به غار خود پناه می‌برد و خود را در پوست حیوانات می‌پیچد و به خواب می‌رفت و یا از درختی بالا می‌رود و در انتظار فرارسیدن روز می‌ماند. روز موجب محیطی بود که در آن کار و عمل جریان پیدا می‌کرد و بشر اولیه دوباره دست به کار می‌شد تا توشه مواد غذایی خود را پر کند یا به جستجوی شکار بپردازد.

صفحات: 1· 2