شب به همراه خود، بی حرکتی، آرامش و کاهش عمومی سوخت و ساز و فعالیت جسمانی را می‌آورد و به انسان نیرو می‌داد. رنگ‌های مرتبط با این دو محیط، عبارتند از رنگ آبی متمایل به تیره. رنگ آبی متمایل به تیره، رنگ آرامش و عدم فعالیت است. در حالی که رنگ زرد روشن رنگ امید و فعالیت است. چون این رنگ‌ها نشانگر محیط‌های شب و روز هستند، از این رو عواملی بشمار می‌آیند که انسان را در کنترل خود دارند به جای اینکه عناصری باشند که در کنترل بشر قرار گیرند. به این جهت است که آنها را رنگ‌های غیر مستقل توصیف می‌کنند، یعنی رنگ‌هایی که مستقلاً در طبیعت تنظیم می‌شوند شب (رنگ آبی متمایل به تیره) بشر را ناگزیر می‌کند که از کار دست کشیده و استراحت نماید ولی روز (رنگ زرد روشن) به فعالیت میدان عمل می‌دهد، بدون آنکه انجام فعالیت را الزامی سازد.
از نظر بشر اولیه، فعالیت آئینی بود که به دو صورت ظاهر می‌شد یا به شکار می‌رفت و حمله می‌کرد و یا اینکه شکار می‌شد و از خود در برابر حمله دفاع می‌نمود. عملیات مربوط به حمله یا پیروزی معمولاً با رنگ قرمز نشان داده می‌شود در حالی که رنگ سبز مظهر دفاع از خود بود.
چون اعمال بشر اولیه، اعم از حمله (رنگ قرمز) یا دفاع (رنگ سبز) حداقل در کنترل او بودند، لذا این عوامل و رنگ‌ها را مستقل یا «خود تنظیم کننده» توصیف کرده‌اند.
از سوی دیگر حمله یک عمل اکتسابی (کسب مال یا قدرت) بوده و فعل صادره از آن «فعالیت» به شمار می‌آید، ولی دفاع فقط محدود به خود شخص می‌باشد و لذا یک عمل «غیرفعال» است.

صفحات: 1· 2