Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

هر شخصی با مزاج خاص متعلق به خود متولد می­شود که به آن مزاج جِبِلّی گفته می­شود. برای تشخیص این مزاج سوالاتی در ده عنوان جداگانه پرسیده می­شود.این عناوین به اختصار عبارتند از: حرارت سطحی بدن(ملمس)، رنگ بدن، مو، واکنش نسبت به کیفیات چهارگانه( گرمی، سردی، تری، خشکی)، خواب، مواد دفعی، افعال نفسانی(روانشناختی)، افعال غیرنفسانی، میزان عضله و چربی بدن و هیأت بنیه اعضاء(مقادیر انتروپومتریک).

اگرچه مزاجها معمولاً ترکیبی است ولی می­توان چهار مزاج مفرد و چهار مرکب در نظر داشت: گرم، سرد، خشک، تر، گرم و خشک، گرم و تر، سرد و تر و سرد و خشک.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

طب سنتی یک مکتب درمانی با بیش از 7 هزار سال قدمت در کشور ما است و طب اسلامی اشتراکاتی با این طب دارد ولی نگرشش متفاوت است.طبی که ارتباط دقیق جامع مادیات و معنویت موجود و تبلور یافته در جسم را تعریف می کند، طب اسلامی نامیده می شود.

تبیین مفهوم مزاج در طب سنتی ایران

یکی از مهمترین مباحثی که طب سنتی ایران را از سایر مکاتب طبی متمایز می­کند مسأله مزاج است. میتوان گفت مبادی علم طب هفت موضوع است که به امور طبیعیه مشهور است. این موضوعات عبارتند از ارکان(عناصر)، مزاج،اخلاط(صفرا، بلغم، سودا، خون)، اعضاء، ارواح(منظور روح طبی است)، قوا و افعال.برای درک مفهوم مزاج اشاره به چند نکته لازم است:

اول این که به طور کلی برای هر جسمی سه مؤلفه در نظر گرفته می­شود: ماده اولیه، صورت و کیفیت. به عنوان مثال آب از هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده است اما تجمیع هیدروژن و اکسیژن نیست که خاصیتهای آب را باعث می­شود. آنچه سبب بروز خاصیت و کاربرد آب میشود همان “صورت” آب است همان طور که انسان بدون نفس یا روح شرعی مرده است – البته این یک تشبیه تقریبی است. سومین مؤلفه، کیفیت است که عبارت از خصوصیات یک جسم است مانند رنگ، طعم، بو، سیالیت. مزاج در واقع از جنس کیفیت است.

دوم: تمام کیفیات جسم را می­توان از او گرفت به جز سبکی یا سنگینی.به عبارت دیگر هر جسمی نسبت به جسم دیگر یا سبک است یا سنگین. و هر کدام از این دو خصوصیت یا مطلق است یا نسبی. یعنی چهار کیفیت متمایز در این جا خواهیم داشت: سبک مطلق، سبک نسبی، سنگین نسبی و سنگین مطلق. در یک تمثیل تشبیهی می­توان کره زمین را فرض کرد که از جنس خاک است و روی آن را آب پوشانیده، بعد از آن هوا و در نهایت نور و حرارت خورشید را داریم. خاک سنگین مطلق است، آب سنگین نسبی است، هوا سبک نسبی است و آتش خورشیدی سبک مطلق است چرا که هر جسم سبک تر چگالی کمتری دارد و بالاتر قرار می­گیرد.

سوم: با توجه به نکته دوم،کوچکترین اجزای تشکیل دهنده هر جسمی در نهایت، چهارعنصر خواهند بود: خاک عنصری، آب عنصری، هوای عنصری و آتش عنصری. می­توان گفت این اجزا از اتم و ذرات آن هم کوچکتر هستند. در واقع از تجزیه اجسام در نهایت به چهار رکن یا چهار کیفیت منحصر به فرد فوق میرسیم.

چهارم: اوصاف منتسب به مزاجها گرمی یا سردی و خشکی یا تری است. گرمی به معنای تحرک و جنب و جوش بیشتر و سردی به معنای تحرک کمتر عنوان می­شود. تری به معنای انعطاف پذیری و شکل پذیری، و خشکی صلابت و تغییرناپذیری است. گرمی و سردی را کیفیت فاعله و تری و خشکی را کیفیت منفعله گویند.

پنجم: خاک عنصری سرد و خشک است یعنی حرکت و انعطاف پذیری کمی دارد. آب عنصری سرد و تر است در واقع آب عنصری که سنگین مطلق است سرد و تر است یعنی تحرک کم و انعطاف پذیری زیاد دارد. هوای عنصری گرم و تر و آتش عنصری گرم و خشک است.

از آنچه گفته شد نتیجه گرفته می­شود با توجه به این که در خلقت هر فردی، چه تعداد از هر کدام از عناصر چهارگانه فوق وجود داشته باشد مزاج شخص فرق خواهد داشت. یعنی مزاج هر شخص بستگی به تعداد هر یک از عناصر چهارگانه در وجود اولیه اوست.

آنچه گفته شد مبنای نظری مفهوم مزاج بود اما در عمل، پزشک نیازمند آن است تا در تمایز مزاج افراد از علائم بالینی استفاده کند. بنابراین هر یک از مزاجهای چهارگانه فوق الذکر علائم خاص خود را دارد که در ادامه به آن اشاره خواهد شد.

لازم به ذکر است که مزاج ها به صورت یک طیف هستند یعنی منحصر در چهار نقطه ثابت نیستند و به همین علت می­توان تعداد بیشماری مزاج فرض کرد و افراد با ویژگی­های متفاوت خواهیم داشت.البته یک فرد مشخص با مزاج ثابتی به دنیا خواهد آمد.

نکته مهم دیگر آن است که هر فردی در عالم خلقت با مزاج خاص خودش آفریده شده که نمی­توان آن را تغییر کلی داد در غیر این صورت بیمار خواهد شد. به عبارت دیگر نمی­توان گفت مزاج گرم، خوب است و مزاج سرد، بد.در واقع هم مزاج گرم طبیعی خواهیم داشت هم مزاج سرد طبیعی.

و اما متغیرهایی هستند که باعث تمایل مزاج به یک جهت خاص می­شوند که عبارتند از سن، جنس، منطقه آب و هوایی، غذا، استرسها- که در طب سنتی اعراض نفسانی نامیده می­شوند، ورزش، خواب و میزان خارج کردن مواد دفعی و زائد از بدن(اخراج خون، …). این عوامل مزاج اصلی را تغییر نمی­دهند ولی می­توانند بسته به مورد و نوع کاربرد سبب ایجاد علائم خاص، علامتی از بیماری، بهبود بیماری، تقویت یا ایجاد ضعف و یا دخالت در ایجاد مزاج موقت یا نسبی خاصی شوند. و البته این بحث نیاز به تفصیل دارد که در این مجال فرصت آن نیست.

نکته دیگر آن که هر یک از اعضای بدن نسبت به عضو دیگر مزاج خاص خود را دارد که تبیین آن به بعد موکول خواهد شد و فعلا نیازی نیست.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ /> کیوی از کجا آمده است؟

لادی مردم زلاند نو نام دیگری برای انگور فرنگی چینی انتخاب کردند یعنی همین «کیوی». این نام برگرفته از نام پرنده ای است که نشان ملی این کشور محسوب می‌شود. این کشور بعد از ایتالیا و چین بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی کیوی در دنیا می‌باشد.

علاوه بر ویتامین C و ویتامین E که خواص آنتی اکسیدانی دارند کیوی حاوی

پولیفنول ها نیز می‌باشد. این مواد که بیشتر در انار، آلبالو، شکلات سیاه و غیره

وجود دارد تأثیر زیادی در مقابله با اثرات مخرب رادیکال‌های آزاد دارند

صفحات: 1· 2

یکی از مهم ترین دستگاه های بزرگ بدن، دستگاه گردش خون است که به وسیله آن، مایعی به نام خون، پیوسته در سراسر بدن انسان گردش می کند.

دستگاه گردش خون، نمونه کامل یک لوله کشی بسیار دقیق و منظمی است که با نقشه و هندسه شگفت آوری در تمام پیچ و خم اعضای کوچک و بزرگ بدن کشیده شده و به شکل خودکار یک وظیفه مهم را انجام می دهد. لوله هایی از این دستگاه در سرتاسر تن پخش شده اند. این لوله ها در بعضی جاها به قدری ظریف و باریک است که «موی رگ» خوانده می شود، ولی به مراتب از «مو» هم باریک تر و ظریف تر است.

دستگاه گردش خون، در بدن وظیفه سنگینی به عهده دارد. این دستگاه با فعالیت پیوسته و خستگی ناپذیر خود، مأمور رساندن مواد حیاتی از انواع مواد غذایی و آب و هوا برای تمام کارگاه های بزرگ و کوچک بدن است که نقش یک دستگاه مجهز پخش مواد غذایی را در کشور تن بازی می کند.

دستگاه گردش خون، مواد غذایی لازم را از روده ها و هوای لازم را از ریه ها می گیرد. همچنین موقع عبور خون از کبد، مقداری از مواد قندی لازم را نیز از آنجا می گیرد. آن گاه با نظم و دقت شگفت آوری به همه سلول های بدن انسان، یعنی به ده میلیون میلیارد موجود زنده غذا می رساند. افزون بر آن، مواد زائد آنها را دریافت می کند و آنها را شست وشو می دهد. عجیب آنکه، دستگاه گردش خون، این وظیفه سنگین را در هر دقیقه دو بار انجام می دهد؛ یعنی در هر دقیقه دو بار به هر کدام از ده میلیون میلیارد سلول، جیره خوار زودرنج و کم طاقت که همیشه چشم به راه کمک هستند، سرکشی می کند و مواد غذایی لازم را به آنها می رساند.

مرکز دستگاه گردش خون، عضوی است به نام «قلب» که گلابی شکل است. حجم آن نیز به اندازه یک مشتِ بسته است. این عضو، از نظر اهمیت فوق العاده ای که دارد در جای محفوظی از بدن، یعنی میان دو دیواره محکم استخوان های پشت و قفسه، بین دو شش در سمت چپ بدن قرار گرفته و به وسیله سرخ رگ ها و سیاه رگ های بزرگ، از بالا آویزان است.

قلب وزنی برابر با 50 تا 300 گرم دارد و مانند پمپ با قدرت عجیبی، شبانه روز و در هر دقیقه و ثانیه کار می کند و حتی لحظه ای توقف ندارد.

موتور قلب با ضربان های متوالی و هماهنگ، همراه با آهنگ و صدایی موزون که از نزدیک سینه شنیده می شود، در هر شبانه روز بیش از ده هزار مرتبه، باز و بسته می شود و این گونه هزاران تن خون به وسیله کار مستمر آن به تمام اعضای بدن می رسد.

باید گفت که یک دور گردش کامل خون در بدن با 30 مرتبه ضربان قلب، یعنی تقریبا در نیم دقیقه صورت می گیرد. بنابراین در هر دقیقه دو مرتبه خون بدن از قلب عبور می کند، اگر مقدار خون بدن را 5 لیتر حساب کنیم، در هر دقیقه مقدار خونی معادل با 10 لیتر و در هر شبانه روز بیش از 14 هزار لیتر از قلب خواهد گذشت.

تاکنون اندیشیده اید که این یک مشت گوشت، با چنین قدرت حیرت آوری چگونه این همه کار طاقت فرسا را انجام می دهد. بی شک آهن، پولاد و سنگ، هیچ کدام تاب چنین وظیفه سنگینی را ندارند؛ ولی این یک مشت گوشت، به راحتی آن را انجام می دهد.

پیام متن:

دستگاه گردش خون و قلب، نشانه شگفت انگیز خداوند.

رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم)در وصيت هايى که به على (عليه السلام ) نمودند مى فرمايند:
اى على : دوازده چيز را سزاوار است بر سر سفره رعايت کنند:

1.  شناختن غذا (حلال  يا حرام )
2.  بسم الله گفتن
3.  شکر خدا
4.  رضايت به تقدير الهى
5.  بر پاى چپ تکيه کردن
6.  با سه انگشت خوردن ( لقمه کوچک برداشتن )
7.  از دم دست خوردن
8.  ليسيدن انگشت
9.  لقمه کوچک برداشتن
10. خوب جويدن
11.  به اين و آن کم نگاه کردن
12.  شستن هر دو دست
(کتاب نصايح - سخنان چهارده معصوم - هزار و يک سخن : ص 233) به نقل از کتاب  داستانهايي از بسم الله الرحمن الرحيم (جلد 2) تاليف قاسم مير خلف زاده )

به اعتقاد بسیاری از اطباء، انواع بیماری‌ها از تجمع زیادی غذا در معده و روده که هضم کندی دارد آغاز می‌شود و تنها راه درمان روزه است. بقراط و فیثاغورث به مردم زمان خود نوعی از روزه‌داری را که شامل پرهیز از غذا بود، توصیه می‌کردند

در تاریخ طب سنتی ایران نیز تمام حکما، بر نقش روزه و پرهیزهای متناوب در پیشگیری و مداوای انواع بیماری‌ها سفارش نموده‌اند. در اثر عمل روزه گرفتن، بدن تمام سموم خود را برای حفظ سلامتی خود، دفع می‌کند

اخیراً در کشورهای اروپایی، بیمارستان‌هایی افتتاح شده که از طریق روزه بسیاری از بیماری‌ها را معالجه می‌کنند

پزشکان سنتی عقیده دارند فایده بزرگ کم خوردن و پرهیز نمودن از غذا در یک مدت کوتاه آن است که چون معده حدود 11 ماه پر از غذا بوده است در مدت یک ماه روزه‌داری مواد غذایی خود را دفع می‌کند. همچنین کبد هم برای حل باقیمانده غذای جمع شده در معده صفرای خود را تخلیه می‌کند. تمام دستگاه گوارش در این مدت استراحت می‌کنند. روزه یعنی کم خوردن و کم آشامیدن در مدت معینی از سال که بهترین راه حفظ تندرستی است و طب قدیم و جدید هر دو به آن اعتقاد دارند

اگر بپذیریم که سهم کمی از غذایی که می‌خوریم برای حیاتمان کافی است و با بقیه اضافه آن در واقع پزشکان امرار معاش می‌کنند (نظر یکی از دانشمندان طب سنتی) و با توجه به نقایصی که طب جدید در حوزه تغذیه با آن روبرو است اهمیت دادن به آموزه‌های دینی و سنتی گذشتگان بیشتر روشن می‌شود. امروزه به وضوح ثابت شده است که خصوصاً روش‌های نادرست تغذیه عامل بسیاری از مرگ و میرها است. در پاسخ به افراد ناآگاهی که روزه را برای بدن مضر می‌دانند و دائماً از سختی آن در ماه‌های گرم سال شکایت دارند تنها کافی است بگوییم طبق تحقیقات جدید انجام شده مشخص شده است که روزه مقاومت سلول‌های مغزی را به هیپوکسی و حالاتی که در سکته مغزی رخ می‌دهد افزایش داده و نقش مۆثری در پیشگیری از بیماری‌های مغزی داشته و مثلاً روند آلزایمر را کند می‌سازد.

با چه غذایی افطار کنیم؟

در طب سنتی توصیه فراوان به مصرف آب گرم در هنگام افطار (بعد از زمان طولانی خالی بودن معده) شده است چون این عمل باعث گرم شدن معده می‌شود. مصرف آب سرد هنگام افطار باعث سردی و انقباض معده شده و مانع ترشح مناسب شیره‌های معدی می‌شود. امروزه در طب سنتی مصرف آب سرد و یخ را مضر می‌دانند و بر این عقیده‌اند که آب سرد چربی مواد غذایی داخل معده را به صورت سفت و غیرقابل جذب در می‌آورد که این چربی‌ها در دیواره سلول‌ها رسوب داده و موجب پیدایش سلول‌های سرطانی در طول زمان خواهد شد. استفاده از شربت‌های سنتی مثل خاکشیر، تخم شربتی برای افراد سرد مزاج (بلغمی‌ها) و شربت سکنجبین برای افراد گرم مزاج (دموی‌ها) در ماه رمضان توصیه می‌شود. شربت خاکشیر حتی در سحر هم توصیه می‌شود چون وقتی دانه‌ها در مجاورت آب قرار گیرند می‌توانند چندین برابر وزن خود آب جذب کرده و متورم شوند در نتیجه این دانه‌ها آب زیادی را در بدن نگه داشته و به تدریج در بدن آن را آزاد می‌کنند بنابراین برای رفع عطش در هنگام روزه‌داری بسیار مفید است. شربت سکنجبین هم رفع کننده عطش است و به خصوص اگر همراه خیار رنده شده نوشیده شود، برای دفع گرما نافع‌تر است.

از آنجا که در هنگام روزه‌داری بدن از ذخایر خود استفاده می‌کند و سوخت و ساز و دفع مواد بیشتر است خون حالت اسیدی بیشتری می‌گیرد بنابراین موادی که به خون حالت قلیایی بدهند مثل آب میوه‌های طبیعی (به جز آب آلو، آب گوجه‌فرنگی و زردآلو) و شیر نیز در ماه رمضان مفید هستند. باید همین‌جا متذکر شویم آب‌میوه‌ها و نکتارهای مصنوعی در واقع نوعی نوشابه هستند و متأسفانه سودازا هستند و به هیچ‌وجه قلیاییت خون را افزایش نمی‌دهند. مواد نامبرده همچنین به علت محتوای زیاد شکر چاق‌کننده هستند. مصرف مواد قندی طبیعی مثل خرما و شربت‌های طبیعی به همراه گلاب و… برای جلوگیری از افت قند خون بعد از افطار مفید هستند.

استفاده زیاد از قندهای ساده مثل شکر، زولبیا و بامیه و … باعث افزایش ناگهانی قند خون و سردرد هنگام افطار می‌شود و نوسان شدید قند خون به رگ‌های مغزی آسیب وارد می‌کند. استفاده از غذاهای ملین مثل حلیم و آش که حاوی نخود است (نخود صفرا بر است) و مصرف ترکیبی از آن به نام هوموس که در نواحی مدیترانه‌ای متداول است وشیر برنج و فرنی بسیار مناسب است. خوردن غذاهای خشک کمتر توصیه می‌شود (مثل کوکو و کتلت) مگر اینکه حتماً با سبزی خوردن و لیموترش باشد.

غذای مناسب سحر

همان‌طور که گفتیم وعده سحر بسیار مهم است. حتی اگر به سبکی وعده صبحانه باشد نباید حذف شود. سعی کنید از غذاهای خشک مثل کوکو و کتلت در سحر اجتناب کنید چون در طول روز بسیار تشنه می‌شوید. مصرف شیر ولرم با خرما، انواع میوه یا آب آن، یا یک صبحانه مختصر بهترین انتخاب برای وعده سحر هستند. حتماً در سحر از لیموترش به همراه آب استفاده کنید تا بوی بد دهان شما در طول روز از بین برود.

توصیه می‌شود از غذاهای چرب و سرخ‌شده کمتر استفاده کنید زیرا این غذاها سودازا هستند و در ماه رمضان که بدن خود دچار خشکی می‌شود این خشکی را تشدید می‌کنند. انواع نوشابه‌ها، آب‌میوه‌ها و بادمجان سرخ‌شده سودازا هستند. استفاده از شربت‌های گیاهی مثل شربت گل سرخ و گل بنفشه به پاکسازی بدن کمک می‌کنند.

در پایان یادآوری می‌کنیم که به اعتقاد بسیاری از اطباء انواع بیماری‌ها از غذاهای زیادی که از معده می‌گذرد و تحلیل نمی‌رود، سرچشمه می‌گیرد و تنها راه درمان روزه است. پس با رعایت رژیم صحیح و پرهیز از پرخوری (چون بالاخره حکمت روزه گرسنگی کشیدن و استراحت اندام‌های داخلی است) بهترین و بیشترین سود را از روزه خود بگیریم.

تبیان

اين روزها در دنياي خوش آب و رنگ و خوشمزه ميوه ها، گوجه سبز، چغاله بادام و توت فرنگي دهان همه را آب مي اندازد. اين نوبرانه هاي بهاري گرچه با قيمتي بسيار گزاف در ارديبهشت هر سال عرضه مي شود، اما بيشتر افراد را در هر سن و سالي براي چشيدن طعم و مزه خود تهييج مي کند. اين نوبرانه ها، ميوه هاي بسيار مفيدي است؛ ميوه هايي که با سرشار بودن از فيبر، ويتامين و املاح؛ همچنين غني بودن از آنتي اکسيدان ها بهترين فرصت را براي مقابله با عوامل التهابي، بيماري زا و تقويت سيستم ايمني بدن فراهم مي کند.

چغاله بادام

چغاله بادام یکی از پرطرفدارترین میوه های فصل بهار هست که برای یک مدت کوتاهی هم به بازار میاید. در این حالت میوه بادام کاملا رشد نکرده و کال است که با عنوان چغاله بادام مصرف می‌شود. در قدیم معتقد بودند این میوه نارس باعث تقویت لثه و ریشه دندان‌ها می‌شود و برای خشکی دهان مفید است.

چغاله‌هایی که مقداری تلخی دارند حاوی مقدار بسیار کمی اسیدسیانیدریک و ترکیبی از سم خطرناک سیانور هستند که مصرف زیاد آن می‌تواند منجر به مسمومیت در مصرف‌کننده شود.

به طور کلی مواد مغذی میوه کال و نارس بادام کمتر از میوه‌های رسیده است و از نظر کلسیم، آهن و به طور کلی املاح معدنی در سطح پایین‌تری قرار دارد. رسیده این میوه افراد را در برابر بیماری‌هایی چون پوکی استخوان ، افزایش کلسترول ، کم‌خونی و چسبندگی روده‌ها محافظت می‌کند، اما تا وقتی کال است از این ویژگی‌ها برخوردار نیست.البته این میوه در صورت عدم افراط و رعایت برخی نکات بهداشتی فایده مهمی چون جلوگیری از گرفتگی عضلات دارد. در واقع میوه سبزرنگی نظیر چغاله بادام که کال و نارس است سرشار از کلروفیل است. کلروفیل داخل بدن در مسیر کانال گوارشی به تولید منیزیم کمک شایانی می‌کند و از آنجا که منیزیم برای کاهش گرفتگی عضلات نقش بسزایی دارد، خوردن متعادل آن می‌تواند تا حدی در بهبود گرفتگی عضلات مفید واقع شود.

از سوی دیگر این نوبرانه ترکیبات اسیدی دارد که وجود آنها در معده مانع آسیب رسیدن به بافت معده و بروز سرطان معده می‌شود؛ البته باید گفت این نوبرانه از نظر ویتامین C کامل نیست و کم کالری بودن آن نیز موجب لاغری نمی‌شود.

این میوه اغلب هضم سنگینی دارد و از آنجا که با هدف کسب سود بیشتر توسط باغداران با وسوسه دلالان و واسطه‌ها زودهنگام عرضه می‌شود بیش از حد کال و نارس بوده و طبیعت آن بسیار سرد است به گونه‌ای که فرد با مصرف بیش از اندازه آن به اصطلاح سردی می‌کند و گاهی دچار عوارضی از قبیل دل‌درد، تهوع، اسهال و سردرد می‌شود.

اگر چغاله بادام به صورت بهداشتی کمپوت، خورش یا ترشی شود مصرف متعادل آن می‌تواند تا حدودی مواد مغذی را به بدن برساند.چون این میوه با پوست مصرف می‌شود باید حتما در ضدعفونی کردن و شستن آن دقت کرد.

اغلب میوه‌فروشان و فروشندگان دوره‌گرد با آب جوی یا چاه مبادرت به شستن این میوه می‌کنند که می‌تواند عاملی برای بروز بیماری‌های گوارشی بویژه حصبه شود.

بیماری حصبه نوعی عفونت باکتریایی است که از طریق مصرف آب یا غذای آلوده می‌تواند به انسان منتقل شود که در کودکان و افراد بالای ۶۰ سال رایج‌تر است.

عوارض این بیماری شامل کاهش شدید آب و املاح بدن ، سوراخ شدن روده‌ها، خونریزی دستگاه گوارش، عفونت استخوان و هپاتیت است.