زماني كه آيت الله گلپايگاني در خانه استيجاري به سر مي بردند، روزي در يكي از مجالس عمومي، ضمن اينكه مشغول گفت و شنود با رفقا بودند، متوجه مي شوند كه صاحب خانه اش در آن جمع است و براي يكي از علما اين مسئله را مطرح مي كند كه:"اگر شخصي خانه اش را به فردي محترم ، اجاره داد و پس از مدتي خودش به آن نياز پيدا كرد ، در اين صورت چه بايد كرد؟!”

آيت الله گلپايگاني كه دورادور اين مسئله را مي شنود به ذهنش خطور مي كند كه “شايد منظور صاحب خانه من هستم كه او خانه اش را لازم دارد اما مأخوذ به حيا است كه آشكارا بگويد خانه مرا تخليه كن ، و چه بسا قلباً راضي به ماندن در آن خانه نباشد".

به همين جهت پس از ترك مجلس به آن خانه نرفت ، بلكه به منزل يكي از رفقا رفت و براي همسرش پيام فرستاد: “غذايي كه پخته اي به منزل فلاني بياور".

سپس منزلي تهيه كرده و خانه را تخليه كرد

[هزار و يك نكته اخلاقي از دانشمندان-اكبر دهقان- ص 56 به نقل از ره يافتگان ص 37]