وَ مَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ  أَ فَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ الخَْلِدُونَ.انبياء/34
و ما براى هيچ بشرى پيش از تو (در دنيا) جاودانگى قرار نداديم، پس آيا اگر تو بميرى اينان جاودان خواهند ماند.

عربها براى پيامبر اكرم “صلوات الله عليه” آرزوى مرگ مي كردند تا او را بدين سبب مورد شماتت قرار دهند و خداوند با اين بيان شماتت را از وى نفى كرده ، يعنى حكم خدا بر اين است كه هيچ بشرى را در دنيا مخلّد قرار ندهد، پس اگرتو بميرى آيا آنها باقى مى‏مانند؟

از ظواهر و مضمون اين آيه اينطور به دست مي آيد كه مشركان به خويشتن دلدارى مى‏دادند و مي گفتند: پيامبر اسلام “صلّى اللّه عليه و آله و سلّم“به زودى خواهد مرد. و آنان از دعوت‏هاى آن بزرگوار خلاص خواهند شد، و خدايان ايشان از طعنه‏ هاى پيامبر اسلام نجات خواهند يافت.

اين انتظارى كه آنان براى مردن تو مي كشند، در صورتى براى ايشان مفيد بود كه:

اولا: خودشان بعد از موت تو طعمه مرگ و موت نشوند. و براى هميشه زنده بمانند.

ثانيا: در مقابل قدرت و سطوت ما استقامت ورزند، و يا اينكه بتوانند از دست كيفر كردارشان كه حتما دامنگيرشان خواهد شد فرار كنند.

بقاى شريعت و دين و آئين ، نياز به آورنده آن ندارد. آئين ابراهيم و موسى و عيسى

عليهم السّلام هر چند جاودان نبودند، ولى قرنها بعد از وفات اين پيامبران بزرگ (و در مورد حضرت مسيح بعد از صعود او به آسمان) باقى ماندند.

بنابراين: جاودانگى مذهب نياز به پاسدارى دائمى پيامبر ندارد. ممكن است: جانشينان او خط او را ادامه  دهند.

و اما اينكه آنها خيال مي كنند: با درگذشت پيامبر “صلّى اللّه عليه و آلهو سلّم “همه چيز پايان مى‏يابد در حقيقت كور خوانده اند. زيرا اين سخن در مورد مسائلى صحيح است كه قائم به شخص باشند.

اما اسلام نه قائم به شخص پيامبر بود و نه اصحاب و يارانش. آئينى بود (و هست) زنده و پويا كه بر اساس حركت درونيش پيش مى‏رود. و مرزهاى زمان و مكان را مى‏شكافد و به سير خود ادامه مى‏دهد.

كلُ‏ُّ نَفْسٍ ذَائقَةُ الْمَوْتِ  وَ نَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَ الخَْيرِْ فِتْنَةً  وَ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ.35
هر كسى چشنده مرگ خواهد بود، و شما را با بدى و خوبى  مى‏آزماييم، و به سوى ما بازگردانده مى‏شويد.

كلمه (ذائِقَةُ) به صيغه اسم فاعل به كار رفته است. و اين بيانگر اين معنى مي باشد كه:

هر انسانى و هر حيوانى ، به تدريج رو به مرگ و موت و فناءهاى دنيوى مى‏رود.

چرا كه اسم فاعل در مواردى به كار مى‏رود كه عملى به طور استمرار و تدريج انجام پذيرد. و اينگونه موارد در قرآن مجيد، فراوان به چشم مى‏خورد.

مثلا در سوره: قصص ، در قسمتى از آيه 88 ميفرمايد:

كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ.

يعنى هر چيزى، چه انسان و چه حيوان و چه غيره همچنان رو به فناء و هلاكت مى‏رود، الا ذات مقدس حضرت پروردگار توانا

آرى يكى از سنت‏هاى قطعى و حتمى پروردگار بى همتا اين است كه هر انسانى را

به وسيله انواع و اقسام وسائل و امتحانات ، مورد آزمايش قرار داده و مى‏دهد.

گرچه خداى عليم از نيت و آينده هر كسى آگاه و مستحضر است، ولى ذات مقدسش بشر را بدين منظور مورد آزمايش قرار مى‏دهد تا رفتار و گفتارهاى انسان را چه خوب و چه بد براى خود انسان ثابت و وى را طبق رفتار و گفتارهايش جزا و پاداش دهد.

ابن عباس در تفسير جمله فوق مي گويد: خدا ميفرمايد: ما شما را به وسيله:

تهيدستى و ثروتمندى ، بد حالي ها و خوشحالى‏ها. سختى‏ها و آسودگي ها

آزمايش خواهيم كرد.

بنا به قول ديگرى :

ما شما را به وسيله آنچه كه خوش نداريد و آنچه كه دوست داريد امتحان

مى‏كنيم ، تا صبرشما در مقابل آنچه خوش نداريد و شكر و سپاسگزارى شما در

مقابل آنچه كه دوست داريد ظاهر و آشكار گردد.

حضرت امام جعفر صادق “عليه السّلام” ميفرمايد:

حضرت على بن أبي طالب “عليه السّلام” مريض شد و برخى از برادرانش براى عيادت آن بزرگوار به حضورش مشرف شدند و گفتند: يا امير المؤمنين حال شما چگونه است؟ فرمود: شرّ است.
گفتند: يا على! يك چنين پاسخ و سخنى از شخصيتى مثل شما بعيد مي باشد!

فرمود: خداى سبحان ميفرمايد: “و نبلوكم بالشر و الخير فتنة“پس بنابراين:

منظور از معنى (خير) صحت و تندرستى و ثروتمندى

و از (شر) مرض و بيمارى و تهيدستى خواهد بود.

نرم افزار جامع التفاسير شيعه

پيامبر اكرم ” صلي الله عليه و آله” پياز چشم را جلا مي دهد ، مو را تميز مي كند، آب

كمر را افزون مي سازد ، بر گام ها مي افزايد و آفتاب زده گي (سياهي چهره )  و نيز

خستگي را مي برد . ح1532

امام صادق “عليه السلام” پياز خستگي را مي برد، پي را استحكام مي بخشد ، بر گام ها

مي افزايد، آب را افزون مي سازد و تب را مي برد . ح1535

امام صادق ” عليه السلام” بوي دهان را خوش بو مي سازد ، پوست را نرمي مي

بخشد ، بلغم را مي برد و توان آميزش را مي افزايد .ح1536

دانشنامه احاديث پزشكي،ج2،محمدي ري شهري

جلسه سخنرانی حجه السلام و المسلمین محسن زاده با محوریت ولایت فقیه و

تحلیل و بررسی مسلئل روز در جمع طلاب مشغول به تحصیل و دانش آموختگان  در مورخ

22/1/90 برگزار گردید .

راه رسيدن به همه چيز ، علاوه بر پشتکار و زحمت و توکل به خدا ، نياز به توسل

به اهل بيت هم دارد و توسل در زندگی انسان بسيار موثر است .

حضرت آيت الله مجتهدی (رحمه الله عليه) می فرمودند : يکی از رموز موفقيت من توسل بوده است و اين که ما به ائمه اطهار (عليهم السلام ) توسل می کنيم ، شرک نيست ، بلکه چون خودمان آبرو نداريم ، می رويم نزد آنهايي که پيش خدا آبرو دارند تا شفاعت ما را بکنند .

در قرآن کريم هم ، چنين قصه ای هست و آن اينکه فرزندان يعقوب نزد پدرشان آمدند و از پدر خواستند که شفاعت آنها را پيش خداوند متعال بکند و برای آنها استغفار کند .

خداوند متعال می فرمايد : يا ايها الذين امنوا اتقو الله و ابتغو اليه الوسيله ، ای کسانی که ايمان آورديد ، تقوا پيشه کنيد و به سوی خدا وسيله ای فراهم سازيد . (مائده/35)

وسيله ما هم چهارده معصوم (عليهم السلام) هستند. خودشان به ما فرموده اند ، جز از در خانه ما جای ديگر نرويد .

حضرت علی (عليه السلام) فرمودند:

يا کميل لا تاخذ الّا عنّا تکن منّا ؛ ای کميل جز از ما از کسی ، چيزی مگير ، تا اينکه از ما باشی .

بحار/ج77/ص269

مردم در قديم همه کارها را با توسل پيش می بردند .

يک راه توسل ، خواندن زيارات است ، لااقل زيارت جامعه صغيره را هر روز بخوانيد .

زيارت جامعه کبيره امام خمينی (رحمه الله عليه) ترک نمی شد .

زيارت عاشورا را هر روز بخوانيد ولی نه با 100 لعن و  سلام 100 ؛ اين برای شما طلبه ها نيست .( زيرا وقت درس و مباحثه و مطالعه و … شما را می گيرد )

بعد از دعای ندبه در مفاتيح ، زيارتی برای حضرت صاحب زمان ( عج الله تعالی فرجه) است که بعد از نماز صبح خوانده می شود . اين زيارت را هميشه بخوانيد .

ما سرباز امام زمان ( عج الله تعالی فرجه) هستيم ، نبايد از حضرت غافل شويم .

دعای فرج ( اللهم کن لوليک) را بعد از نمازهايتان بخوانيد .

قرآن بخوانيد و به حضور حضرت هديه کنيد .

دعای ندبه را روزهای جمعه بخوانيد ، گاهی هم بنشين و با مولايت حرف بزن و درد دل کن .
يک راه توسل ، رفتن به زيارت است ، زيارت قبور ائمه عليهم السلام و امامزادگان.

برخوردار فريد،شاکر ، آداب الطلاب ،ج1 ،ص233-232
سلسله مباحث حوزوي توسط آيت الله مجتهدي تهراني

قُلْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ  فَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَ عَلَيْكُم مَّا حُمِّلْتُمْ  وَ إِن تُطِيعُوهُ تَهْتَدُواْ  وَ مَا عَلىَ الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَغُ الْمُبِينُ.54/نور

بگو: خدا را اطاعت كنيد و اين رسول را اطاعت كنيد ، پس اگر روى گردانيد جز اين نيست كه بر عهده اوست آنچه بر آن تكليف شده و بر عهده شماست ، آنچه بدان مكلّفيد، و اگر از او فرمان بريد هدايت مي‏يابيد، و بر رسول جز رساندن آشكار چيزى نيست .

أَطِيعُوا اللَّهَ خدا را با عمل اطاعت كنيد، نه به گفتار فقط.

وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا رسول خدا را نيز با عمل اطاعت كنيد پس اگر آنان از اطاعت رسول روى گردانند هيچ ضررى به رسول خدا “صلّى اللّه عليه و آله ” نمي زند.

فَإِنَّما عَلَيْهِ پس آنچه كه بر عهده‏ى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله است ما حُمِّلَ چيزى است كه بر عهده‏ى او گذاشته است، و آن تبليغ رسالت اوست كه تبليغ كرده است و وظيفه‏ ى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هدايت شماست به طاعت نيست تا اگر عمل نكرديد تا وزر و وبال روى گردانيدن شما از حقّ بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله باشد.

وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ و بر شما است آنچه بر عهده‏ى شما گذاشته شده است، يعنى متابعت و پيروى از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله وظيفه‏ ى شماست، از اين رو ، ضرر روى گردانيدن به خود شما باز مى‏گردد، نه بر پيامبر و خدا.

وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا و اگر اطاعت كنيد به سوى ايمان رهنمون مى‏شويد كه آن سرمايه‏ى آخرت شما امّت است، و ان ولايت علىّ عليه السّلام است.

وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ بر رسول جز تبليغ نيست، الْمُبِينُ آن هم تبليغ واضح به نحوى كه بر كسى مخفى‏  نباشد، يا به نحوى كه ظاهر كننده‏ى مقصود باشد.

*اگر از طاعت رسول اعراض كنيد اين اعراض شما ضررى به رسول نمي زند، چون رسول وظيفه خود را انجام داده، و وظيفه او هيچ ربطى به شما ندارد، شما هم تكليفى داريد كه انجام و تخلف از آن هيچ ارتباط و سود و زيانى براى او ندارد،چون اطاعت همه‏ اش از خدا است.

* هر چند او تكليفى دارد، و شما تكليفى ديگر ولى اگر او را اطاعت كنيد هدايت مى‏يابيد، براى اينكه آنچه او براى شما مى‏آورد، و هر امرى كه مى‏كند از ناحيه خدا و به امر اوست، و در حقيقت اطاعت براى خدا است، و معلوم است كه در اطاعت خدا هدايت است.

آنچه از تكاليف كه به دوش رسول است عبارت است ،از تبليغ و بس، پس اگر شما پيام او را مخالفت كنيد هيچ حرجى متوجه او نمى‏شود، و چون رسول مسئوليتى جز تبليغ ندارد، قهرا اطاعت خدا ، اطاعت فرستاده او است، و اطاعت فرستنده او كه همان خداى سبحان است مايه هدايت شما است.

نرم افزار جامع التفاسير شيعه

اگر شما از اطاعت خدا در آنچه از دين تشريع كرده ، و يا از اطاعت رسول بدان جهت كه ولى امر شما است در آنچه به شما دستور مى دهد اعراض كنيد، رسـول مـا نمى تواند شما را مجبور بر اطاعت كند، براى اينكه او مامور به رفتار نشده بلكه تنها مامور شده كه رسالت خدا را به شما برساند، كه رسانيد.

از اينجا روشن مى شود كه آنچه رسول خدا “صلى اللّه عليه و آله وسلم “ زايد بر احكام و شـرايـع قـرآن دسـتور داده ، چه اوامرش و چه نواهيش ، رسالت خداى تعالى است ، و در حقيقت اوامر و نواهى خدا را رسانده ، و اطاعت مردم در آن اوامر و نواهى نيز مانند اطاعت اوامر و نواهى قرآن اطاعت خدا است .

پيامبر اكرم “صلي الله عليه و آله”:هركس يك دانه باقلا را با پوست آن بخورد ،

خداوند به همان اندازه ، بيماري را از درون او بيرون مي برد.ح 1530

امام صادق “عليه السلام”:باقلا ، استخوان هاي ساق پا را استحكام مي بخشد .ح1527

امام صادق “عليه السلام”: خوردن باقلا، مغز استخوان هاي ساق پا را تراكم دروني

ميدهد ، توان مغزرا افزون مي سازد و خون تازه توليد مي كند . ح1528

امام صادق” عليه السلام”:باقلا را با پوستش بخوريد ؛ چرا كه معده را پاك مي كند .ح1531

دانشنامه احاديث پزشكي،ج2،محمدي ري شهري

درهمه علوم ، پژوهش دریچه ای به سوی نادانسته های انسان می گشاید.باشدتا ازاین موهبت الهی بهره گیریم…

اهداف کانون مدرسه علميه فاطميه سلام الله عليها“:
•شناسایی استعدادهای پژوهشی
•تقویت روحیه پرسشگری وحقیقت جویی در بین طلاب
•ایجاد رقابت علمی سالم در بین پژوهشگران
•جهت دهی به انگیزه های پژوهشی

برنامه های کانون:
الف) برنامه های میان مدت:
1-فرهنگسازی پژوهش
2-آموزش روش های پژوهش
3-برگزاری فراخوان مقالات
4-عمق بخشی به برنامه های درسی

ب) برنامه های بلندمدت:
1-تاسیس پژوهشکده
2-تربیت پژوهشگران درسطح عالی
3-تعامل با مراکزتحقیقات داخلی
4-حمایت از پژوهشگران(مادی ومعنوی)

آموزه های کانون پژوهشی:
1-آموزش مهارت ها (کتابشناسی، نرم افزار،الگوی صحیح مطالعه،روش نویسندگی،روش های نقدو….)
2-اخلاق
3-بهداشت
4-سیرمطالعاتی عمومی :خلاصه تفسیرالمیزان،چهل حدیث امام،معراج السعادة، نامه31،نامه 53ازنهج البلاغه علامه جعفری
5-سیرمطالعاتی تخصصی :باتوجه به ورود در هر یک از گرایش های تفسیر،نهج البلاغه،کلام،فرق ومذاهب،مطالعات زنان،انقلاب اسلامی و…کتاب هایی درهمان حیطه معرفی می گردد.

پیوند: http://whc.ir/index.php?action=article&cat=189&id=4888&artlang=fa&t=%D8%B4%D9%8A%D9%88%D9%87+%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87+%DA%86%DA%A9%D9%8A%D8%AF%D9%87+%D9%86%D9%88%D9%8A%D8%B3%D9%8A

مقدمه:
تحقيقات و پژوهش هاي انجام گرفته در مراکز علمي به عنوان اسناد و منابع معتبر به شمار آمده و معمولاً مورد توجه و استفاده دانش پژوهان قرار مي¬گيرد. اين تحقيقات عمدتاً داراي متون مفصل بوده و امکان چاپ و نشر همه ي آنها براي محققان و مراکز پژوهشي ميسر نيست. از اين رو به روش چکيده¬نويسي روي آورده مي شود تا امکان اطلاع رساني و انتشار محتواي اثر به صورت فشرده فراهم شده و مخاطبان با موضوعات و آثار مورد علاقه ي خود آشنا شوند.
تعريف:
چکيده بيان مختصر ولي دقيق محتواي يک مطلب است که شامل فشرده تمام مطالب مهم يا فشرده قسمت هاي ويژه مطلب مي باشد.
اهداف چکيده:
- بيان محتواي اثر بصورت دقيق و گويا در حجمي محدود؛
- آگاه کردن افراد، از متوني که به تازگي در حوزه¬هاي مورد علاقه آن¬ها به چاپ رسيده است.
- بيان خلاصه اي از ديدگاه هاي نويسنده از جمله آنکه چرا اثر خود را به رشته ي تحرير در آورده، چه نتايجي از آن کسب کرده و اين نتايج را چگونه بدست آورده است که اين هدف در چکيده تمام نما محقق مي شود.
فايده ي چکيده :
- وجود چکيده انتخاب را تسهيل مي کند؛ يعني به خواننده کمک مي کند درباره ي متن معيني تصميم بگيرد که آيا مورد علاقه و احتياج علمي او هست ياخير.
- در وقت خواننده صرفه جويي مي شود؛ خواننده بجاي مطالعه اثر، از چکيده ي آن پي به درو نمايه و محتواي اصلي مطلب مي برد.
- گاهي يک چکيده تمام نماي خوب جايگزيني براي خواندن متن است.
- براي آشنايي با متوني که به زباني ناآشنا نگاشته شده اند، چکيده اثر بازگو کننده ي محتواي مطلب است.


تفاوت چکيده با خلاصه:
«خلاصه» بيان مختصر شده اي از يک اثر با استخراج جملات از خود متن است. مثلاً «سه جمله از مقدمه و چند جمله از نتيجه و متن». خلاصه ممکن است بيان مناسبي از موضوع يک مقاله ارائه دهد که نويسنده ي اثر، آن را پديد مي آورد. اما چکيده گرچه ممکن است در برگيرنده ي کلماتي از اثر باشد؛ بخشي از متن است که به جاي اين که نقل قول مستقيمي از مؤلف باشد به وسيله ي چکيده نويس بوجود آمده و شامل نکات اصلي و درونمايه مهم اثر است. در چکيده، کليد واژه هاي اثر، ساختار مطالب و اهميت تحقيق نيز لحاظ مي شود. اما خلاصه تنها بيان فشرده اي از محتواي اثر است.

مراحل چکيده نويسي:
*مطالعه اثر: مطلب به منظور درک محتوا و دامنه کار مطالعه مي¬شود. ممکن است لازم باشد برخي آثار براي شناخت دامنه کار و ابعاد مسأله بيش از يک بار مطالعه شود. البته يک چکيده نويس حرفه اي، نيازي به مطالعه تمام اثر ندارد؛ بلکه قسمت هاي مهم آن را مدنظر قرار مي دهد. مهم ترين منابع چکيده نويس، بخش «يافته ها» و «نتايج» بوده و معمولاً در هر بخش از تحقيق يا کتاب، پاراگراف هاي نخستين؛ جنبه ي آشنايي با مطلب داشته و بندهاي آخر، مهم ترين مطالب را  در بر خواهند داشت.
* هرس متن يا حذف اضافات: در اين مرحله نکات اصلي اثر يادداشت برداري شده و نکات غيرضروري حذف مي¬شود.
*عصاره گيري متن: رسيدن به محتواي اثر و درونمايه اصلي مطلب را اصطلاحاً عصاره گيري متن مي گويند.
*تهيه ي پيش نويس: پس از مطالعه ي اثر و خذف حواشي و نکات غيرضروري، محتواي اصلي اثر بدست آمده  و به صورت پيش نويس خام نوشته مي شود. اين پيش نويس ممکن است داراي جملات بلند و برخي مطالب تکراري باشد که در مرحله ي بعد اصلاح مي شوند.
* تعيين کليد واژه ها: واژه ها و اصطلاحاتي که تبلور اطلاعات يا در برگيرنده ي مسائل متن هستند کليد واژه نام دارند که انتخاب آنها پس از مشخص شدن موضوع مي تواند بر اساس اصطلاح نامه هاي علمي در هر موضوع انتخاب شود. مثل اصطلاح نامه فقه، کلام اسلام، فلسفه و …
* تهيه چکيده ي نهايي: چکيده  پيش نويس از لحاظ محتوا، نگارش، ويرايش، مختصر بودن مورد مطالعه قرار گرفته و متن نهايي تهيه مي شود. متن نهايي چکيده شامل مشخصات محقق، کليد واژه ها و متن چکيده است.

اصول و شرايط چکيده نويسي:
* ذکر اين پيش فرض که چکيده حاوي خلاصه کل مدرک است؛
* تعيين کليد واژه هاي اصلي اثر و ذکر آنها در چکيده؛
* تعيين نوع چکيده مورد استفاده در چکيده نويسي؛
* تعيين محل درج اطلاعات کتابشناختي در ابتدا يا انتهاي چکيده؛
* رعايت نظم و ترتيب متن اصلي در چکيده؛
* اجتناب از تکرار مطالب و استفاده از جملات طولاني؛
* حذف واژه ها و اصطلاحات مبهم؛
* رواني و شيوايي نگارش.

جهت دستيابي به اطلاعات بيشتر در اين زمينه بر روي لينك ابتداي صفحه كليك نماييد .