فشار قبر مربوط به مدفونین در زمین نیست بلکه شامل هر میتی خواهد شد.

از امام صادق (علیه‌السّلام) پرسیدند: آیا عذاب و فشار قبر به فرد بدار آویخته می‌رسد؟

آن حضرت فرمود: همانا پروردگار زمین، خود پروردگار هوا نیز هست. یا آن خدایى كه زمین به فرمان اوست، هوا نیز به فرمان اوست، پس خداوند عزّ و جلّ به هوا وحى می‌فرماید و هوا او را فشارى می‌دهد سخت‏تر و شدیدتر از قبر.

(من لا یحضره الفقیه، ترجمه غفارى، ج 1، ص279)

تدبیر در مضامین دعای عرفه مهمتر از قرائت آن است


متن گفتار استاد فاطمی نیا درخصوص روز عرفه

روز عرفه برحسب آنچه از روایات زیادی استفاده می‌شود از ‏لحاظ معنوی یكی از روزهای مهم و سرنوشت ساز است روزی است كه پروردگار متعال آن را پر از بركات قرار داده و وقتی شما به ‏كتبی كه در این رابطه نوشته شده نگاه كنید می‌بیند كه چقدر اعمال و دعا  در این روز ‏بسیار بزرگ وارد شده است. حدیثی كه از حضرت سیدالساجدین امام زین العابدین ‏وارد شده خیلی انسان را بیدار می‌كند و تشویق می‌كند نسبت به دعا در روز عرفه و ‏معنویت این روز حضرت شنید در روز عرفه یك نفر از مردم گدایی می‌كند، فرمود كه: آیا در چنین روزی از مردم طلب ‏می‌كنی؟ در حالی كه امروز روزی است كه امید می‌رود بچه‌هایی كه در رحم‌ مادران هستند ‏آنها هم خوشبخت شوند.

‏ما در بعضی از روایات داریم كه اهمیت دعا را نشان می‌دهد و می گوید كه روزه در این روز ‏مهم است؛ ولی اگر كسی روزه بگیرد و ضعف روزه باعث شود كه او خوب نتواند به دعا ‏بپردازد روایت است كه آن روز را آن شخص روزه نگیرد. خیلی زیباست، این حدیث نشان ‏می‌دهد كه دین ما دین عقل است و دین مقدس بازی نیست.‏

آن چیزی كه در روز عرفه داریم و باید به آن توجه داشته باشیم دعای اباعبدالله(عليه السلام) است كه ‏مضامین آن عرشی است و مهمتر آنكه كسانی كه آن را مي خوانند در مضامين ارزشمند آن تدبير كنند. یكی از اولیا خدا می‌گفت: شما دعا را برای فهمیدن و ‏ترقی بخوانید، ثواب به دنبال خودش می‌آید منتها ما اینطور بارآمده‌ایم كه دعا را برای ‏ثوابش می‌خوانیم اگر شما در مضامین دعای عرفه توجه بكنید مضامین عالیه ای دارد كه فهم ‏بعضی از این مفاهیم امكان دارد سرنوشت معنوی انسان را عوض كند، دعای عرفه دعای بسیار ‏عظیم‌القدری است.‏


یك فراز هم از دعای امام ‏حسین در روز عرفه را مطرح كنیم و مختصر توضیح دهیم آن فراز این است كه به خدا ‏عرض می‌كند ‘’ یا مَنِ‏ اسْتَنْقَذَ السَّحَرَةَ مِنْ بَعْدِ طُولِ الْجُحُودِ، ‘’ كه این خیلی مهم است و ‏البته همه دعا مهم است و این فراز خیلی مهم است  اين قسمت از دعا مثل ساحران فرعون است ‘’یا مَنِ‏ اسْتَنْقَذَ السَّحَرَةَ ‘’ ای خدایی كه نجات دادی ساحران فرعون را بعد از انكار ‏طولانی بعد از كفر طولانی… یك وقتی می‌بینید یك آدم مومنی است یك گناهی ‏كرده خطایی كرده و استغفار كرد خدا او را نجات می‌دهد یك وقت هم نه یك عمر در دربار ‏فرعون از این افراد پذیرایی می كند كه فقط شما باشید كه یك وقت ممكن است وجودتان ‏لازم بشود و در برابر پیامبر عظیم‌الشان الهی حضرت موسی (عليه السلام) خواستند از اینها ‏استفاده كنند ولی وقتی كه حضرت موسی عصای خود را انداخت و اینها چون ساحر بودند و ‏خود اهل فن بودند دیدند كه این كار از قماش كار اینها نیست و یك مقوله دیگری است و این است كه ‏اولین كسانی كه ایمان آوردند آنها بودند كه در قرآن می‌فرماید فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّداً (طه - 70) ‏كه اینها به سجده افتادند و گفتند: قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هارُونَ وَ مُوسى‏ (طه - 70) و خلاصه اینها ‏شدند مومنین نمره یك به حدی كه فرعون آمد گفت: من دست و پای شما را قطع می‌كنم ‏و به دار می‌آویزم؛ ولی باز هم گفتند: هیچ ایرادی ندارد هیچ مهم نیست وَ إِنَّا إِلى‏ رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ ( زخرف - 14)ما به سوی پروردگارمان می‌رویم.

من نقل به ‏معنا می‌كنم غرض اینست كه اینطور یك عده كافر به این درجه از ایمان برسند كه حتی ‏اینها را تهدید كنند به بریدن دست و پا و اینها باز هم بگویند كه برایشان مهم نیست. از اینجا استفاده می‌كنیم كه عظمت خدا، كرم خدا و عفو خدا و قدرتش را در ‏این روز بزرگ حضرت امام حسین (ع) قصد دارد به ما معرفی كند كه ساحران فرعون ‏نجات پیدا كردند بگوییم كه ما هم این طمع را داریم در تو و حالا ممكن است نقصان و كوتاهی ما به درجه ساحران فرعون نرسد ولی حضرت در این دعا می‌گوید ‘’یاكلون رزقه و ‏یعبدون غیره'’ این ساحران رزق خدا را می‌خوردند و عبادت غیرخدا می‌كردند این ظلمت در ظلمت است….ما در این روز به خدا عرض كنیم كه: ما نمی گوییم كه بندگان ممتازی هستیم؛ اما هر چه هستیم دیگر به درجه ظلمت آنها ‏نرسیده‌ایم تو كه آنها را دستگیری كردی یقیناً ما را هم دستگیری خواهی كرد كه باید به این حرف ایمان قلبی داشته باشیم با ایمان این حاجت را بخواهیم كه خدا مرحمت می‌كند و ‏نه با شك و تردید و یا بگوییم كه آن زمان شرایط یك جور دیگر و الان جور دیگر است سنن ‏خدا هیچ وقت عوض نمی‌شود

یكی از سنن پروردگار اینست كه هر كس از پروردگار ‏خالصانه هدایت و بندگی بخواهد به او مرحمت می‌كند.‏

شیعه یعنی عشق بازی با خدا
یک نیستان تک نوازی با خدا

شیعه یعنی هفت خطی درجنون
شیعه طوفان میکند در کاف ونون

شیعه یعنی تندر آتش فروز
شیعه یعنی زاهد شب شیر روز

شیعه یعنی شیر یعنی شیرمرد
شیعه یعنی تیغ عریان در نبرد

شیعه یعنی تیغ، تیغ مو شکاف
شیعه یعنی ذوالفقار بی غلاف

شیعه یعنی سابقون السابقون
شیعه یعنی یک تپش عصیان و خون

شیعه باید آب ها را گل کند
خط سوم را به خون کامل کند

خط سوم خط سرخ اولیاست
کربلا بارز ترین منظور ماست

شیعه یعنی بازتاب آسمان
بر سر نی جلوه رنگین کمان

از لب نی بشنوم صوت تو را
صوت انی لا اری الموت تو را

یا حسین زلفت رها در باد شد
وز شمیمش کربلا ایجاد شد

صبر کن نی از نفس افتاده است
ناله بر دوش جرس افتاده است

کاروان بی میر و بی پشت و پناه
در غل و زنجیر می افتد به راه

می رود منزل به منزل در کویر
تا بگوید سرّ بیعت با غدیر

شیعه یعنی انتزاج نار و نور
شیعه یعنی راس خونین در تنور

شیعه یعنی هفت وادی اظطراب
شیعه یعنی تشنگی در شط آب

مادر موسی که خود اهل ولاست
جرعه نوش از باده جام بلاست

در تب پژواک بانگ الرحیل
می نهد فرزند بر دامان نیل

نیل هم خود شیعه مولای ماست
اکمل اوییم و او اولای ماست

این سخن کوتاه کردم والسّلام
شیعه یعنی تیغ بیرون از نیام

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

امام راحل در تعریف اخلاق آورده‏اند: «خُلق عبارت است از حالتی در نفس که انسان را دعوت به عمل می‏کند، بدون رویه و فکر، مثلاً: کسی که دارای خُلق «سخاوت» است، آن خلق او را وادار به جود و انفاق می‏کند، بدون آنکه مقدماتی تشکیل دهد و مرجحاتی فکر کند؛ گویی یکی از افعال طبیعیه او است، مثل دیدن و شنیدن. و همین‏طور نفس «عفیف» که این صفت، خُلق آن شده است، به طوری که حفظ نفس کند که گویی یکی از افعال طبیعیه او است.»

ایشان فرموده‏اند: «اگر بخواهید خدمت‏گزار اسلام باشید، خدمت‏گزار ملت اسلام باشید، باید دانشگاه، فیضیه و همه آنها که مربوط به دانشگاه، هستند و همه آنها که مربوط به فیضیه هستند، در رأس برنامه تحصیلی‏شان برنامه اخلاقی و برنامه تهذیبی باشد تا فرآورده‏های آن، امثال مطهری؛ را به جامعه تسلیم کند.»

برای تحصیل ارزشهای اخلاقی روشهای گوناگونی وجود دارد:

اول: خودآغازی

حضرت امام؛ در بسیاری از ملاقاتهای خود با روحانیت و اقشار مختلف مردم، بر تزکیه و تهذیب نفس تأکید داشتند و بر این باور بودند که: «مبدأ هر امری از خود آدم شروع می‏شود.» و اصلاح نفس را «ما باید از خودمان شروع کنیم.»

ایشان در جای دیگری فرموده‏اند: «تهذیب را از خودتان شروع کنید؛ چون تا اصلاح نکنید نفوس خودتان را، از خودتان شروع نکنید و خودتان را تهذیب نکنید، شما نمی‏توانید دیگران را تهذیب کنید. آدمی که خودش آدم صحیحی نیست، نمی‏تواند دیگران را تصحیح کند.»

دوم: غنیمت شمردن فرصت جوانی

امام؛ همواره به جوانان سفارش می‏کردند: «شما الآن جوان هستید، می‏توانید خودتان را تهذیب کنید.» و نیز فرمودند: «نگذارید قوای جوانی از دستتان برود. هرچه قوای جوانی از دست برود، ریشه‏های اخلاق فاسد در انسان زیادتر می‏شود.»

سوم: تقدم تزکیه بر تعلیم

امام؛ در برنامه تربیتی و اخلاقی خود تزکیه را مقدم بر تعلیم می‏دانند: «تزکیه مقدم است بر همه چیز. طلبه‏ای که در مدرسه درس می‏خواند، هم‏دوش با درس، هم‏قدم با درس تزکیه لازم دارد.»

مبلغان،شماره:103،ص45.

سه مرتبه گلاب بپاشید

مادر استاد مطهري در مورد شهید مى فرماید: دو ماه قبل از تولد مطهرى شبى از شبها كه آرام خوابیده بودم در عالم خواب دیدم كه محفلى نورانى و مجلسى روحانى برقرار است تمامى زنان اهل محل در مسجد محله ، اجتماع نموده اند. ناگهان دیدم بانوى مقدس و محترمى با دو زن دیگر وارد شدند

آن خانم به همراهان توصیه مى كرد گلاب بپاشند چون به من رسید فرمود: سه مرتبه گلاب بپاشید در ذهنم خیال كردم شاید در قلبم غبار كدورى و تاریكى وجود دارد و با این كار مى خواهد سیاهى هاى دلم را پاك كنند ولى خانم با شادمانى و نشاط پاسخ داد. به بخاطر آن جنینى كه در رحم شماست چنین كارى لازم بود او آینده اى درخشان خواهد داشت و به جامعه اسلامى خدمت عظیم و سترگى خواهد نمود.

امروز سالروز ازدواج دو انسان بزرگی است که چون دو دریا در هم متلاقی شدند و بهترین سمبل یک خانواده ی خدایی و موفق را فراهم ساختند . بهترین راه برای داشتن یک ازدواج صحیح و نحوه ی ارتباط مناسب باهمسر ، الگو قرار دادن این بزرگواران است.

حضرت على(علیه‎السلام) به خواستگارى مى‎رود

پس از آن که خواستگاران حضرت زهرا(علیهاالسلام) با پاسخ منفی پیامبر اکرم روبرو شدند؛  احساس كردند كه پیغمبر اكرم ( صلي الله عليه و آله) میل دارد فاطمه (علیهاالسلام) را به عقد على (علیه‎السلام) درآورد. ولى از جانب حضرت على(علیه‎السلام) هم پیشنهادی نشده بود. یك روز عمر و ابوبكر و سعد بن معاذ و گروهى دیگر در مسجد دور هم جمع شده بودند و از هر درى سخن مى‎گفتند. در این بین سخن از فاطمه (سلام الله عليها) به میان آمد. ابوبكر گفت: مدتى است كه اعیان و اشراف عرب فاطمه(علیهاالسلام) را خواستگارى مى‎نمایند؛ اما پیغمبر اكرم(صلي الله عليه و آله) پیشنهاد احدى را نپذیرفته و در جوابشان مى‎فرماید: تعیین همسر فاطمه با خداست. ولى على بن ابى طالب(علیه‎السلام) تا حال، در مورد خواستگارى فاطمه اقدامى نكرده، گمان مى‎كنم علت اقدام نكردنش تهیدستى باشد. این مطلب براى من روشن است كه خدا و پیغمبر، فاطمه را براى على(علیه‎السلام) نگاه داشته‎اند. سپس به «عمر» و «سعد بن معاذ» گفت: حاضرید به اتفاق هم نزد على برویم و جریان را برایش تشریح كنیم و اگر به ازدواج مایل بود و تهیدستى مانعش بود، كمكش كنیم؟! سعد بن معاذ از این پیشنهاد استقبال نمود و ابوبكر را در این كار تشویق كرد. سلمان فارسى مى‎گوید: عمر و ابوبكر و سعد بن معاذ بدین قصد از مسجد خارج شدند و به جستجوى على(علیه‎السلام) پرداختند؛ ولى آن حضرت را در منزلش نیافتند. اطلاع پیدا كردند كه در نخلستان یكى از انصار با شتر آبكشى مى‎كند و درختان خرما را آبیارى مى‎نماید. پس به جانب آن حضرت شتافتند. على(علیه‎السلام) فرمود: از كجا مى‎آیید و به چه منظور اینجا آمده‎اید؟ ابوبكر گفت: یا على تو در تمام كمالات بر سایرین برترى دارى، و از موقعیت خودت و علاقه‎اى كه رسول خدا به تو دارد كاملا آگاهى. اشراف و بزرگان قریش براى خواستگارى فاطمه(علیهاالسلام) آمده‎اند ولى پیغمبر(صلّى الله علیه و آله) دست رد به سینه همه زده و تعیین همسر فاطمه را به دستور خدا حواله داده است. گمان مى‎كنم خدا و رسول، فاطمه را براى تو گذاشته‎اند. و شخص دیگرى قابلیت این افتخار را ندارد. نمى‎دانم به چه علت شما در این اقدام كوتاهى مى‎كنى؟ على بن ابى طالب(علیه‎السلام (هنگامى كه سخن ابوبكر را شنید اشك در چشمان مباركش حلقه زد و فرمود: اى ابابكر! احساسات و خواسته‎هاى درونى مرا تحریك نمودى و به موضوعى كه از آن غافل بودم یادآورى كردى. به خدا سوگند! همه خواستگار فاطمه‎اند، من هم بدین موضوع علاقه دارم. یگانه چیزى كه مرا از این اقدام بازداشته فقر و تهیدستى است. ابوبكر عرض كرد: یا على! این سخن را نفرمایید. زیرا دنیا و اموال دنیا در نظر خدا و رسول ارزشى ندارد. من صلاح مى‎دانم هر چه زودتر در این كار اقدام نمایید و در خواستگارى فاطمه تعجیل كنید. (- بحارالانوار، ج43، ص 125. ) على بن ابى طالب(علیه‎السلام) در خانه پیغمبر اكرم بزرگ شده و فاطمه(علیهاالسلام) را به خوبى مى‎شناخت و با روحیات و اخلاق او كاملا آشنا بود. هر دو تربیت شده پیغمبر(صلّى الله علیه و آله) و خدیجه (سلام الله عليها) بوده و در یك خانه بزرگ شده بودند.( مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص180.) حضرت على(علیه‎السلام) اندكى در پیرامون پیشنهاد ابوبكر تأمل كرد و اطراف و جوانب قضیه را به خوبى بررسى نمود، از یك طرف، تهیدستى و فقر اقتصادى خودش و سایر مسلمانان و حوادث و گرفتاری‎هاى عمومى را مشاهده كرد، از طرف دیگر فكر كرد موقع ازدواج كردنش فرارسیده و در حدود بیست و یك سال یا زیادتر از عمرش مى‎گذرد(ذخائر العقبى، ص 26.). پیشنهاد ابوبكر چنان روح على را تكان داد و عشق درونى او را شعله‎ور ساخت كه دیگر نتوانست به كار خویش ادامه دهد. شترش را از كار بازگرفت و به منزل آورد، استحمام نمود، و عباى تمیزى بر تن كرد، و به خدمت رسول اكرم رفت. پیغمبر(صلّى الله علیه و آله) در خانه ام‎سلمه تشریف داشت. على (علیه‎السلام) به منزل ام سلمه رفت و در زد. پیغمبر به ام سلمه فرمود: در را باز كن. كوبنده در شخصى است كه خدا و رسول او را دوست دارند او هم خدا و رسول را دوست دارد. ام سلمه عرض كرد: یا رسول الله! پدر و مادرم فدایت، كیست كه ندیده درباره‎اش چنین داورى مى‎كنى؟ فرمود: اى ام سلمه! مردى دلاور و شجاع است، برادر و پسرعمویم و محبوب‎ترین مردم نزد من است. ام‎سلمه از جاى جست و در خانه را باز كرد. على(علیه‎السلام) داخل منزل شد، سلام داد و در حضور پیغمبر نشست. از خجالت سرش را به زیر انداخت، و نتوانست تقاضاى خویش را عرضه بدارد. مدتى طول كشید كه هر دو ساكت بودند. بالاخره پیغمبر(صلّى الله علیه و آله) سكوت را شكست و فرمود: یا على گویا براى حاجتى نزد من آمده‎اى كه از اظهار آن خجالت مى‎كشى؟ بدون پروا حاجت خود را بخواه و اطمینان داشته باش كه تمام خواسته‎هایت قبول مى‎شود. عرض كرد: یا رسول الله پدر و مادرم فداى تو باد، من در خانه شما بزرگ شدم و از الطاف شما برخوردار گشتم. بهتر از پدر و مادر، در تربیت و تأدیب من كوشش نمودى و به بركت وجود شما هدایت شدم. یا رسول الله! به خدا سوگند اندوخته دنیا و آخرت من شما هستى. اكنون موقع آن شده كه براى خودم همسرى انتخاب كنم و تشكیل خانواده دهم، تا با وى مأنوس گردم و از ناراحتی‎هاى خویش بكاهم. اگر صلاح بدانى و دختر خودت فاطمه(علیهاالسلام) را به عقد من درآورى سعادت بزرگی نصیب من شده است. رسول خدا كه در انتظار چنین پیشنهادى بود صورتش از سرور و شادمانى برافروخته شد، فرمود: صبر كن تا از فاطمه اجازه بگیرم. پیامبر نزد فاطمه(علیهاالسلام) رفت، فرمود: دخترم! على بن ابى طالب(علیه‎السلام) را به خوبى مى‎شناسى براى خواستگارى آمده است. آیا اجازه مى‎دهى تو را به عقدش درآورم؟ فاطمه از خجالت سكوت كرد و چیزى نگفت. پیامبر اکرم(صلّى الله علیه و آله) سكوت او را علامت رضایت دانست.( بحارالانوار، ج 43، ص 127/ ذخائر العقبى، ص 29.)

و بدين شكل اولين قدم در راستاي شكل گيري اين پيوند آسماني صورت پذيرفت.

ميرزا جواد ملكي تبريزي در خانواده­اي با تقوا، پارسا و ثروتمند در شهر تبريز به دنيا آمد. پدرش حاج ميرزا شفيع در ابتدا عامل مضاربه ناصرالدين شاه بود؛ اما موفق شد در محضر مرحوم ميرزا علي نقي همداني مراتب تهذيب و تذكيه را طي كند و از راه گذشته باز گردد.

ميرزا جواد آقا در قم جلسات درس خصوصي و عمومي فقه و اخلاق داشت، سوز و گداز و راز و نياز اين عارف زبانزد خواص است. او را در شمار بكائين عصر خويش دانسته ­اند. نقل است شب­ها كه براي تهجد برمي ­خواست، تا وضو بگيرد چندين بار بر زمين مي­نشست و مي­ گريست و آيات آخر سوره آل عمران را با حال عجيبي مي­ خواند، بارها شنيده شده بود كه در قنوت نمازهاي مستحبي اين بيت را تكرار مي­ كرد:

زان پيشتر كه عالم فاني شود خراب                 ما را ز جام باده گلگون خراب كن

آيت الله شيخ علي پناه اشتهاردي در توصيف مجالس آتشين ميرزا جواد آقا مي­ فرمايند:« چنان بر دل­ها اثر مي ­گذاشت كه از اثر صحبت ايشان عده ­اي غش مي­ كردند و بيهوش مي­ شدند.»

در وصف نمازهاي مستانه­ اش گفته­ اند نماز صبحش آنقدر طولاني مي ­شد كه ده دقيقه مانده به طلوع آفتاب به پايان مي­ رسيد!

از مرحوم حاج آقا حسين فاطمي نقل شده است:« عصر جمعه بود، به من گفتند: آقاي ملكي جوياي حال تو شده، چون مي­ دانستم كه ايشان بيمار است با شتاب به خدمتشان رفتم، ايشان را ديدم استحمام كرده، خضاب بسته و پاك و پاكيزه در بستر بيماري افتاده­ و آماده اداي نماز است.در ميان بستر اذان و اقامه گفت همين كه به تكبيرة الاحرام رسيد و گفت: الله اكبر، روح مقدسش از بدن پاكش به سوي عالم قرب پرواز كرد و معني الصلوة معراج المؤمن درمورد او به تحقق پيوست.

(نوشته شده براساس كتاب افلاكيان خاك نشين)