درک وفهم متقابل
درک وفهم نیز فرآیند پیچیده ای است که همسران به وسیله آن اطلاعات متقاعد کننده وتوضیح دهنده ای از یکدیگر کسب می کنند. می توان به همسران آموزش داد که هنگام پیداشدن ابهام، عبارت ساده زیررا بیان کنند:«مطمئن نیستم که حرف هایت را به خوبی می فهمم، می توانی بشتر توضیح بدهی؟» این جمله، به ظاهر تقاضایی ساده برای کسب اطلاعات بیشتر است.

با وجود این، در معنای ظریف تر، همسران در لفافه می گویند:« من به واقع تلاش می کنم که این مسئله را از دیدگاه تو ببینم.» در حقیقت، این همه آن چیزی است که درک وفهم به آن مربوط می شود؛ یعنی توانایی دانستن ودرک هم دلانه آنچه همسر تجربه کرده است. افزون بر این، نوعی پذیرش تجربه نیزهست.این به آن معنا نیست که همسران،پیوسته ، با یکدیگر موافقند، بلکه به این معناست که آنان به چارچوب های داوری یکدیگر،مشروعیت می بخشند.

زن وشوهر در دو خانواده ودو فرهنگ جداگانه پرورش یافته اند پس اندیشه ها، سلیقه ها، طرز تلقی ها وبرداشت های متفاوتی دارند.
بدین ترتیب، درهر مسئله ای می تواند اختلاف نظرهایی وجود داشته باشد.در این اختلاف نظرهاست که هر یک ،شیوه ای را برمی گزینند وچون به توافق نمی رسند، می گویند که همسرم مرا درک نمی کند که این سبب پیدایش انفجاری در زندگی خانوادگی است. در صورتی که اگر بکوشند یکدیگررابشناسند واز علاقه ها واندیشه های هم آگاه شوند،بی گمان ،به موفقیت ها وتوافق هایی دست می یابند.آنان در راه درک یکدیگر ورسیدن به تفاهم،باید به این اطمینان برسند که محبوب یکدیگرند ودر میانشان پیوندی حقیقی وجود دارد.
درمحیط خانوادگی ، گاه زن ومرد یکدیگر رادرک نمی کنند وبدون در نظر گرفتن توان یکدیگر،هریک از دیگری انتظارهایی دارندکه خارج از توان اوست وبرهمین اساس،همواره میان آن دوجنگ وجدال وجوددارد.درحالی که اگر همدیگر رادرک کرده بودند،به جای درگیری،سازش وسازگاری پدید می آمد.
فراموش نکنیم که درک کردن هنگامی است که انتظارهای افراد از دیگران، باتوانایی های آن ها برابر باشد. در چنین شرایطی است که تلاش، کوشش وامید حرکت کردن پدیدخواهدآمد، ولی هنگامی که انتظارها بیش از توانایی فرد باشد،درک کردن وجود ندارد. درنتیجه ،سردی،یأس وسکون پدید خواهدآمد؛ زیرا اگر کسی را درک نکرده باشیم، دچار رنج وملال می شود واز حرکت وپویایی باز خواهد ماند.

مشاهده شده درکتاب روابط سالم در خانواده/ داودحسینی/ ص27

با ادامه مطالب با ما همراه باشید….

پرسشی که تعبیر کنندگان خواب پس از آگاهی از صحنه های خواب ورویای ما بیان می کنند آن است که:

چه زمانی از شب یا روز این خواب را دیده ای؟

و در پی آن نسبت به حالات روحی وجسمی انسان پیش از خواب سؤالاتی می کنند تا همراه با بصیرتی بیش تر به تعبیر خوا ب بپردازند.
بدین خاطر بسیاری از افراد از زمان های مناسب برای خواب،پرسش می نمایندونسبت به تأثیر ساعات مختلف در چگونگی تعبیر رؤیا سؤالاتی مطرح می کنند.
از آن جا که آفرینش در نگاه اندیشمندان وخردمندان حقیقی، چونان آموزشگاهی بزرگ است که در ساعاتی باید با نشاط وپر طراوت، بیدار وهوشیار بود وبه تحصیل کمالات وجمع ره توشه ها ی شا یسته پرداخت، از این رو لحظات وساعات ویژه ای در سیره وسخن شایستگان بیان شده تا شیفتگان کمال وتکامل، زمان های زرینی از شبانه روز را نصیب خود سازند وافزون بر حرکت، سرعت بسیاری نیز در این مسیر بیابند.
با هم یکایک این ساعات را بررسی می کنیم ونخست به «زمان های نا مناسب» برای خواب بپردازیم:

1.خواب بعد از اذان صبح
از آن جا که سنت ناب اسلامی بر خوابیدن در آغازین ساعات شب وبیداری در صبحگاهان روح افزا وپرطراوت است، از این رو خواب بعد از اذان صبح وپیش ازطلوع آفتاب مایه ی کمی رزق، زردی پوست صورت وزشتی چهره دانسته شده است.

2.خواب بعد ازعصر
این درآینه ی معارف دینی موجب نادانی، حماقت وکمی عقل معرفی شده است.

3.خواب قبل از نماز عشا
درسال ها یشروع رسالت رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» خواب پیش از نماز عشا موجب وجوب روزه ی فردا می گردید که پس از چندی این حکم نسخ شد، اماناشایستی این خواب هنوز به قوت خود باقی است، از این رو سبب محرومیت انساان از رزق مادی ومعنوی بیان شده است. افزون بر آن تمامی خواب هایی که مایه ی از دست رفتن نماز یا کنار گذاشتن فضیلت اول وقت این عبادت می شود وافراد را بی اعتنا به دستورهای الهی می نماید،ناپسند دانسته شدده است.

4.خواب بعد از غذا
در سخنی از رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» است که خواب پس از صرف غذا،بدون اندکی فاصله موجب قساوت قلب می شود.(بلغة الشیعه،ص125)
گویی چنین شیوه ای در زندگی، خوردن وخوابیدن را هدف نخست انسان ساخته وآدمی را از اوج انسانیت به قعر انسانیت سقوط می دهد.

5.خواب انسان جنب در حالت روزه
کراهت خواب افراد جنب بدون وضو یا غسل ویا تیمم،بحثی چشمگیر در سلسله مباحث فقهی است، اما این موضوع آن گاه اهمیت ویژه ای می یابد که در زمان مقدسی چون ماه مبارک رمضان ویا در حالت روزه انجام شود، بدین خاطر توصیه ی بسیاری به ترک آن شده است، همان گونه که در شب های آن ماه مبارک نیز چنین سفارشی شده است.

6.خواب در زمان های عذاب
خواب در زمان کسوف،خسوف، بادهای تند وترسناک، زلزلهای که احتمال انجام آن بیان شده،هنگام نزول عذاب الهی، سرما وگرمای دور از انتظار ودرغیر زمان خود، هنگام شیوع وبا وطاعون ومجموعه اوقاتی که احتمال نزول بلا وقهر الهی در آن وجود دارد، مورد نکوهش قرار گرفته است.

7.خواب به هنگام نزول رحمت الهی
جهالت وغفلت نسبت به زمان هایی که هنگام برگرفتن توشه ی روحانیت ومعنویت وزمینه ساز انس وصفای انسان باخدای مهربان است، موجب از دست رفتن گنجینه های جاودان معنوی است که گاه خسارتی بی جبران وحسرتی بی پایان در پی خواهد داشت. همانند بیداری وتوجه به شب های قدر، شب های جمعه، روزهای فطر،قربان،جمعه،نیمه شعبان، اول ماه رجب، اول ماه محرم و….
امام علی «علیه السلام»،شیعیان خویش را این گونه به هوشیاری در استفاده از سحرگاهان فراخوانده که:
«اسهروا عیونکم واضمروا بطونکم؛چشم خود را با راز ونیاز شبانه بیدار دارید واز شکم بارگی وپرخوری بپرهیزید» (نهج البلاغه،خطبه 183،فراز 20)

واستاد شهریارنیز با شعری شیرین تمامی زندگی را رویایی دانسته که لحظاتی چند با آن خواهیم بود:

جوانا مهلت امروز دریاب                    که فردایی بماند یا نماند
همین امروز می کن کار امروز          که فردا جز پی فردا نماند
جهان رویاست تا چشمی گشودی    به دستت چیزی از رویا نماند

مشاهده شده در کتاب جوانان پرسش ها وپاسخ ها،احمدلقمانی،ج1،ص238-243

با ادامه مطالب با ما همراه باشید…

ج) استقبال از شوهر وبدرقه او

یکی از نمودهای احترام زن به شوهرش ، استقبال هنگام ورود به منزل وبدرقه او هنگام خروج از منزل است. هنگامی که خانم خانه با چهره ای خندان در را به روی مرد می گشاید، اثر نیکویی بر روان مرد خواهد گذاشت. شاید مرد بیرون از خانه با ده ها مشکل روبه رو بوده وبا روحی پژمرده وتنی خسته وارد خانه شده است در این حال، به پیشواز رفتن همسر با چهره باطراوت وباصفا، روح تازه ای در کالبد خسته اومی دمد ودلش را آرامش می بخشد.

ممکن است خانم ها از این سخن تعجب کنند وبگویند:«چه پیشنهادعجیبی! زن به استقبال شوهر برود وخوش آمد بگوید! بیگانه وغریبه نیست تا نیاز به استقبال وخوش آمد داشته باشد». شاید هم گفته شود چون با هم مأنوس وصمیمی هستیم، انتظار احترام ندارد ولی باید گفت چنین نیست و از شما بیشتر از دیگران انتظار احترام دارد. اگر به او احترام نگذاشتید وسکوت کرد، دلیل آن نیست که توقع احترام ندارد، بلکه برای رعایت حال شما، از خواسته درونی خویش چشم پوشی کرده است.

رسول گرامی اسلام«صلی الله علیه وآله» فرمود:
وظیفه زن این است که تا در خانه به پیشواز شوهر برود وبه وی خوش آمد بگوید.

مشاهده در کتاب روابط سالم در خانواده/داودحسینی/ص26

با ادامه مطالب با ما همراه باشید…

حضور جدی ما درجامعه وقبول مسئولیت های مهم در عرصه های مختلف، همراه با این پرسش بوده است که:

به راستی چگونه می توان در ساعاتی که اراده بیدار شدن از خواب را داریم، خود بیدار شویم؟

آشنایی با پاسخ این پرسش، افزون بر فراهم ساختن ویژگی های مثبت اخلاقی و معنوی، هماره انسان را کامیاب در استفاده از لحظه ها وزمان های شایسته ساخته واو را فردی منظم وقابل اعتماد در گفتار ورفتار درنگاه دیگران می نماید.
گام نخست دستیابی به این مهم،«اراده، تصمیم جدی ونیت» بیدار شدن در زمانی خاص است. این شیوه که در کلام پنجمین پیشوای معصوم ، امام باقر«علیه السلام» ارائه شده است، موجب بیداری به موقع خواهد شد.
امام علیه السلام می فرمود:
«آنگاه که بنده ای از بندگان خداوند نیت نماید که در ساعتی مشخص از خواب بیدار شود، خداوند از اراده قلبی او آگاه شده و دو فرشته ی خویش را مأمور بیدار ساختن وی می نماید.»(بلغة الشیعه،ص58)

پیش تر دانستیم که از شگفتی های عالم خواب آن است که به هنگام آرمیدن در بستر واز کار افتادن موقت بخش عظیمی از مغز، برخی از سلول ها به نام«سلول نگهبان»، هم چنان بیدار بوده وتوصیه هایی را که انسان پیش از خواب در مورد لحظه بیداری به آن ها می کند، هرگز فراموش نکرده وبه موقع اطاعت می کنند.(تفسیر نمونه،ج16،ص204)
«دعا» ودر خواست از علت تمامی آفرینش، گام دیگری است که از سوی اسوه های هستی بیان شده است.
رسول اکرم،حضرت محمد«صلی الله علیه وآله می فرمود:
«کسی که برآن است بخشی ازشب را به عبادت وراز ونیاز با خدای خویش سپری کند، چون در بستر خویش قرار گرفت،بگوید:
«اللهم لا تؤمنی مکرک ولا تنسینی ذکرک ولا تجعلنی من الغافلین اقوم ان شاء الله ساعة کذا وکذا»(بلغة الشیعه،ص59)
پروردگارا مرا از مکر خود ایمن مساز ویادت را فراموشم مکن ومرا از غافلان مگردان. بلند می شوم اگر خداوند بخواند ساعت فلان وفلان.
همانا خداوند دو ملک خود را مأمور بیدار شدن او می نماید.

مشاهده شده در کتاب جوانان پرسش ها وپاسخ ها،احمدلقمانی،ج1،ص238-243

با ادامه مطالب با ما همراه باشید….

ب)سلام کردن هنگام ورود به منزل
همه ما دوست داریم که دیگران به ما احترام بگذارند، ولی این نیاز در خانم ها بیشتر به چشم می خورد، به ویژه اگر از سوی همسر باشد.یکی از راه های ابراز احترام به همسر، سلام کردن هنگام ورود به منزل است. هنگامی که شوهر از بیرون وپس از کار به منزل باز می گردد، شایسته است که به اهل منزل به ویژه به همسر خود سلام کند.
این تحیت واهدای دعای زندگی به او آرامش می بخشد وخستگی کار روزانه را از تن بیرون می کند. احساس می کند که منزلت وشخصیت ویژه ای نزد همسر خود دارد،به ویژه اگر او را مخاطب خاص قرار دهد ومثلا بگوید:«خانم! سلام، خسته نباشی».

امام صادق«علیه السلام »فرمود:
وقتی شوهر به خانه وارد می شود، باید به خانواده اش سلام کند وپیش از آن کفشش رابه زمین بزند وسرفه کند تا خانواده را از آمدن خود خبر دهد.(بحار الانوار،ج76،ص4)
حقیقت این است که میان احساس احترام وکرامت فرد وابتلا به انحراف های اخلاقی، رابطه معکوس وجود دارد. این قاعده کلی در مورد همسران هم صادق است. به همان اندازه که زوجین منزلت واحترام یکدیگر را رعایت کنند، از آلودگی ها ولغزش ها فاصله می گیرند و به نسبتی که خود را نزد همسر خود بی ارزش احساس کنند، در وادی انحرافات گرفتار می شوند وپاکی وصفای خود را از دست می دهند واحترام را بیرون از فضای خانواده جست وجو می کنند.

مشاهده شده درکتاب روابط سالم در خانواده/داودحسینی/ص25

با ادامه مطالب باما همراه باشید…..

نشانه های احترام متقابل
رابطه احترام آمیز میان زوجین، نمودهای ویژه ای دارد. شایسته است که احترام متقابل همسران نسبت به یکدیگر ، افزون بر احترام قلبی در برخی رفتارهای بیرونی نیز ابراز شود. این رفتارها عبارتند از:

الف)خواندن همسر به نام مناسب وشایسته شأن او
نام هر فرد بیانگر شخصیت اوست به ویژه اگر نام زیبا وبامعنایی داشته باشد. هر کس دوست دارد بانام مورد علاقه وکامل او را صدابزنند.خانم ها بیشتر به این موضوع حساسیت نشان می دهند. از این رو، هر مردی باید همسر خود را با نامی صدا بزند که مورد علاقه اوست. این عمل، در شخصیت دادن به همسر، بسیار مؤثر است وسبب ایجاد عشق ومحبت می شود.
برخی همسران از به کار بردن پسوند یا پیشوند مناسبی همراه نام همسرشان در جمع احساس شرم می کنند واورا با نام کوچک صدا می زنند که این امر، سبب تحقیر همسر می شود. هرچند زن ومردبه دلیل احساس نزدیکی وصمیمیت در محیط فردی خود، یکدیگر را بدون لقب وبا نام کوچک صدا می زنند، در محیط های جمعی ودر حضور دیگران، استفاده از القاب پسوند یا پیشوندهای مناسب، سبب بزرگداشت همسر خواهد شد واین پیام را به دیگران القا می کند که اگر بخواهند همسر شما را مخاطب قرار دهند، به طور کامل وشایسته شأن او ، از آن لقب ها استفاده کنند.
بعضی نیز عادت کرده اند که نام همسر خود را به صورت مخفف به کار ببرند. برای نمونه،مردی که همسری به نام مژده دارد ،او را بالفظ مژی صدا می زند. ممکن است این گونه صدا زدن همسر در محیط خصوصی خانواده، بیانگر صمیمیت میان آن دو باشد، ولی در حضور دیگران چنین نخواهد بود ومی تواند دلیل کوچک شمردن همسر باشد.

مشاهده شده درکتاب روابط سالم در خانواده/داودحسینی/ص24

با ادامه مطالب باما همراه باشید…

تنها راه به سوی تکامل، خودشناسی است. اگر ما به این مرحله نرسیم، در واقع، تمام آنچه آموخته ایم، بی ارزش تلقی می شود. وقتی خود را بشناسید، هدف از به وجود آمدن خود و بشر را هم شناخته اید و شکی هم ندارید که چه کار می خواهید بکنید یا چگونه آن کار را می خواهید انجام دهید. صداقت و درستکاری جزئی از وجود و زندگی شما خواهد شد. لازم نیست بیهوده خود را سرگرم یافتن چیزی کنید ؛ چرا که به واقع، تمامی اینها برای خود شما آفریده شده اند. برترین خوشبختی آن است که به آنچه دارید، قانع باشید و آن را با دیگران تقسیم کنید.
طبیعت درونی انسان یا همان خطرات، در اصل، قوی و خوب است و از قدرت معنوی سرچشمه گرفته است ؛ همان قدرت روحانی که همه فرهیختگان، با آن به عالی ترین درجات رسیده اند.
انسانهایی که از نظر ما خیلی از آنها بی سواد بوده اند.
آنها از خود، استقامت نشان دادند و پیروز شدند. شما هم می توانید. خداوند در فطرت هر انسانی، استعداد و فضیلتی قرار داده است که به واسطه آن، روح انسان، مقرب روح پروردگار می شود، البته اگر در این راه، عزمی راسخ و نیتی پاک داشته باشد.
این چیرگی عادات و غریزه های شیطانی بر انسان است که از طریق ضعف کلّی شخصیت، سرکوب ندای وجدان و خیانت به تربیت خود درونی حاصل می شود. زندگی ای که چنین انسانی بدان اصرار می ورزد، تصویر خنده داری از آن فضایل اصیلی است که همه ما به آنها پایبندیم.
دروغگویی، ریاکاری و شرارتهایی از این قبیل، صفات بدی هستند که از ضعف ما در برابر خود برترمان ناشی می شوند. نداشتن ثبات شخصیتی، عاملی است که باعث می شود ما قادر نباشیم در برابر نیروهای شیطانی و هوا و هوسهای زندگی بایستیم.
انسانی که خوبی را می شناسد و از روی عادت با چشمانی هوشیار، بدی را انتخاب می کند، بدین شکل، وجود خوبی ای را که در اوست، نادیده می گیرد و عادات بد را تقویت کرده، قدرت ایستادگی در مقابل شیطان را از دست می دهد ؛ شیطانی که حالا تسلّط قوی و قوی تری بر زندگی و اعمالش پیدا کرده است.
به جای بدی، خوبی را انتخاب کنید. به جای عادات بد، رفتارهای خوب را فرابگیرید. «منِ» برتر خود را که در شما نهفته است، بشناسید و خواستار این باشید که انسانیت را بخش اصلی زندگی خود کنید. در این هنگام، گامهایتان قاطعانه روی سنگفرشی قرار خواهد گرفت که شما را به سوی تعالی شخصیت و روشنفکری معنوی هدایت می کند.
منبع:
Reader’s Digest, April 99

پایه های روابط
روابط صمیمانه دراز مدت، نیازمند ارزش نهادن به شریک زندگی است که می توان آن را به سه مهارت ارتباطی جداگانه تقسیم کرد:

1. احترام متقابل

مقصود ما از احترام،نگرشی است که در آن، همسران برای هم احترام بسیاری قائلند ویکدیگر را ارزشمند می دانند. افزون بر این، همسران علاقه مندند که این احترام را برزبان آورند وآن را به نوعی ابراز کنند. بنابراین، تعجب آور نیست که به هنگام بروز تمایل برای حل مشکلات مربوط به زوج، شاهد احترام هستیم. احترام در اصیل ترین شکل خود، به صورت توانایی گوش دادن وتوجه به همسر، نشان داده می شود. روشن است که این توانایی ها، از نگرش صرف فراتر می روند وبه ارزش گذاری فعالانه وقدردانی احترام آمیز تبدیل می شوند.
احترام، به این معنا نیست که زن وشوهر، عواطف واحساسات خود، مانند خشم، سرسختی، ناراحتی روحی وغیره را از یکدیگر پنهان وآن هارا به صورت عقده های روانی روی هم انباشته کنند.
خشم های سطحی وبگو مگوهای کوتاه میان زن وشوهر در زندگی زناشویی، چون رعد وبرق است؛ همیشه پس از رعد وبرق باران می بارد واین باران، درخت زناشویی را بارور می کند.
همچنین، احترام متقابل، به معنای انتقاد نکردن از یکدیگر نیست. گاهی لازم است زن وشوهر، آشکارا از رفتار نامناسب یکدیگر انتقاد کنند، ولی باید از تندخویی بپرهیزند تاانتقاد آنان بی اثر وبی نتیجه نباشد.
در روایات اسلامی، به احترام متقابل میان زن وشوهر بسیار سفارش شده است. امام صادق«علیه السلام» درباره احترام گذاشتن زن به شوهر می فرماید:« هر زنی که به شوهرش احترام بگذارد وآزارش نرساند، خوش بخت وسعادتمند خواهدبود».(بحارالانوار،ج103،ص253)
همچنین ایشان درباره احترام گذاشتن مرد به زن می فرماید:« مردی که همسری اختیار کرد، باید او را گرامی ومحترم بشمارد».
پیامبر گرامی اسلام«صلی الله علیه وآله» نیز فرمود:« هرکس به خانواده اش توهین کند،خوشی زندگی رااز دست خواهد داد».

مشاهده شده در کتاب روابط سالم در خانواده/داودحسینی/ص22

با ادمه مطالب با ما همراه باشید…