حضور جدی ما درجامعه وقبول مسئولیت های مهم در عرصه های مختلف، همراه با این پرسش بوده است که:

به راستی چگونه می توان در ساعاتی که اراده بیدار شدن از خواب را داریم، خود بیدار شویم؟

آشنایی با پاسخ این پرسش، افزون بر فراهم ساختن ویژگی های مثبت اخلاقی و معنوی، هماره انسان را کامیاب در استفاده از لحظه ها وزمان های شایسته ساخته واو را فردی منظم وقابل اعتماد در گفتار ورفتار درنگاه دیگران می نماید.
گام نخست دستیابی به این مهم،«اراده، تصمیم جدی ونیت» بیدار شدن در زمانی خاص است. این شیوه که در کلام پنجمین پیشوای معصوم ، امام باقر«علیه السلام» ارائه شده است، موجب بیداری به موقع خواهد شد.
امام علیه السلام می فرمود:
«آنگاه که بنده ای از بندگان خداوند نیت نماید که در ساعتی مشخص از خواب بیدار شود، خداوند از اراده قلبی او آگاه شده و دو فرشته ی خویش را مأمور بیدار ساختن وی می نماید.»(بلغة الشیعه،ص58)

پیش تر دانستیم که از شگفتی های عالم خواب آن است که به هنگام آرمیدن در بستر واز کار افتادن موقت بخش عظیمی از مغز، برخی از سلول ها به نام«سلول نگهبان»، هم چنان بیدار بوده وتوصیه هایی را که انسان پیش از خواب در مورد لحظه بیداری به آن ها می کند، هرگز فراموش نکرده وبه موقع اطاعت می کنند.(تفسیر نمونه،ج16،ص204)
«دعا» ودر خواست از علت تمامی آفرینش، گام دیگری است که از سوی اسوه های هستی بیان شده است.
رسول اکرم،حضرت محمد«صلی الله علیه وآله می فرمود:
«کسی که برآن است بخشی ازشب را به عبادت وراز ونیاز با خدای خویش سپری کند، چون در بستر خویش قرار گرفت،بگوید:
«اللهم لا تؤمنی مکرک ولا تنسینی ذکرک ولا تجعلنی من الغافلین اقوم ان شاء الله ساعة کذا وکذا»(بلغة الشیعه،ص59)
پروردگارا مرا از مکر خود ایمن مساز ویادت را فراموشم مکن ومرا از غافلان مگردان. بلند می شوم اگر خداوند بخواند ساعت فلان وفلان.
همانا خداوند دو ملک خود را مأمور بیدار شدن او می نماید.

مشاهده شده در کتاب جوانان پرسش ها وپاسخ ها،احمدلقمانی،ج1،ص238-243

با ادامه مطالب با ما همراه باشید….