آئین همسرداری
پایه های روابط
روابط صمیمانه دراز مدت، نیازمند ارزش نهادن به شریک زندگی است که می توان آن را به سه مهارت ارتباطی جداگانه تقسیم کرد:
1. احترام متقابل
مقصود ما از احترام،نگرشی است که در آن، همسران برای هم احترام بسیاری قائلند ویکدیگر را ارزشمند می دانند. افزون بر این، همسران علاقه مندند که این احترام را برزبان آورند وآن را به نوعی ابراز کنند. بنابراین، تعجب آور نیست که به هنگام بروز تمایل برای حل مشکلات مربوط به زوج، شاهد احترام هستیم. احترام در اصیل ترین شکل خود، به صورت توانایی گوش دادن وتوجه به همسر، نشان داده می شود. روشن است که این توانایی ها، از نگرش صرف فراتر می روند وبه ارزش گذاری فعالانه وقدردانی احترام آمیز تبدیل می شوند.
احترام، به این معنا نیست که زن وشوهر، عواطف واحساسات خود، مانند خشم، سرسختی، ناراحتی روحی وغیره را از یکدیگر پنهان وآن هارا به صورت عقده های روانی روی هم انباشته کنند.
خشم های سطحی وبگو مگوهای کوتاه میان زن وشوهر در زندگی زناشویی، چون رعد وبرق است؛ همیشه پس از رعد وبرق باران می بارد واین باران، درخت زناشویی را بارور می کند.
همچنین، احترام متقابل، به معنای انتقاد نکردن از یکدیگر نیست. گاهی لازم است زن وشوهر، آشکارا از رفتار نامناسب یکدیگر انتقاد کنند، ولی باید از تندخویی بپرهیزند تاانتقاد آنان بی اثر وبی نتیجه نباشد.
در روایات اسلامی، به احترام متقابل میان زن وشوهر بسیار سفارش شده است. امام صادق«علیه السلام» درباره احترام گذاشتن زن به شوهر می فرماید:« هر زنی که به شوهرش احترام بگذارد وآزارش نرساند، خوش بخت وسعادتمند خواهدبود».(بحارالانوار،ج103،ص253)
همچنین ایشان درباره احترام گذاشتن مرد به زن می فرماید:« مردی که همسری اختیار کرد، باید او را گرامی ومحترم بشمارد».
پیامبر گرامی اسلام«صلی الله علیه وآله» نیز فرمود:« هرکس به خانواده اش توهین کند،خوشی زندگی رااز دست خواهد داد».
مشاهده شده در کتاب روابط سالم در خانواده/داودحسینی/ص22
با ادمه مطالب با ما همراه باشید…