کفایت پاکی دل
اينكه بعضي مي گويند فقط دل بايد پاك باشد درست است؟؟؟
1- اين ادعا سخني زيبا اما بي محتوا براي فرار از مسئوليت پذيري و عمل به تكاليف و وظايف الهي و انساني است.
2- اگر دل انسان واقعا پاك باشد بايد به دنبال خواست و فرمان پاك ترين دلدار يعني حضرت حق تعالي باشد و دل پاك تسليم خداي پاك و مطيع دستور و حكم او است.
3- دلي كه يله و رها و تابع هوا و هوس و ميل خود باشد و بند بندگي خدا را رها كند و تكليف و وظيفه اي حس نكند نمي تواند پاك و مطهر باشد.
3- معصومين –عليهم السلام- كه ما را به عمل صالح و انجام تكاليف الهي سفارش و توصيه كرده اند به اعتراف دوست و دشمن پاكترين دل را داشته اند؛ ولي در عين حال خود پيش از همه و بيش از همه به اين دستورات عمل كرده و صالح ترين عمل را داشته اند.
4- ادعاي داشتن دل پاك مانند هر ادعاي ديگر نيازمند علامت و نشانه است و بهترين نشانه دل پاك انجام عمل صالح و پاك است؛زيرا از كوزه همان برون تراود كه در او است. مگر مي شود كسي دلش پاك باشد, ولي اعمالش ناپاك يا بالعكس. معمولا اعمال ظاهري انسان با باطن او هماهنگ است و ظاهر هر كسي نشانه باطن او است, مگر اينكه عمدا بخواهد ظاهر سازي كند.
5- منظور از دل پاك نيت خدايي است. دلش پاك است يعني نيت اش رضايت خدا است. دراين صورت بايد عمل اش هم مورد رضايت خدا باشد. به عبارت ديگر نمي شود كسي با عمل ناصحيح نيت صحيح كند. عملي صحيح و مقبول و موثر است كه هم ظاهرش صحيح و مورد رضايت الهي باشد هم نيت اش خوب و براي رضايت خدا باشد. به تعبير طلبه ها هم حسن فعلي داشته باشد هم حسن فاعلي و در صورتي كه يا نيت اش خوب نباشد يا خود عمل خوب نباشد , اين عمل خوب و صالح و مورد رضايت خدا تلقي نمي شود و در شخصيت انسان هم بازتاب و تاثير مثبت ندارد.
موفق باشيد.