غفلت از یاد آخرت این گونه است که تصور کنید، کشتی ای در اقیانوسی می‌رود، یکدفعه چند ساعت قطب‌نمای کشتی از کار می افتد، یا  جهت یاب یک هواپیما روی آسمان خراب شود، این هواپیما یا کشتی کجا می‌خواهد برود؟ راه را گم می‌کند. آدمی که یاد معاد را فراموش می‌کند و خانه‌اش را از یادش ببرد، گم می‌شود.
آخرت‌شناسی یعنی عالمی که بی­نهایت زیباتر، کامل­تر و پیشرفته‌تر از دنیاست. چرا بعضی افراد از یاد و مطالعات معاد می‌ترسند؟ چون اصلاً بنا ندارند از این دنیا بروند. فقط می‌خواهند به دنیا و اموراتشان فکر کنند، هر چیزی هم که راجع به مرگ، معاد و آخرت باشد را دوست ندارند. در حالیکه آخرت، حیات و خانه و مسکن ماست و جایی است که قرار است ما در آن زندگی کنیم. بهشت شوخی بردار نیست. ابزار و وسایل و تجهیزات خاص خودش را می‌خواهد که باید در این سه حوزه کار کرد: اعمال بهشتی، اخلاق بهشتی و اعتقادات بهشتی. اینها نیازهای مهم  انسان هستند.

اما همین که می گوئی من نمی‌رسم و کار دارم، توهین به خودت است و باعث می‌شود آن کودک عزیز روانت که از خدا امانت در دست توست و برای آخرت ساخته شده، رهایش کنی و فقط به یک روح حیوانی برسی و آن را تربیت کنی که این دیگر به درد تو نمی‌خورد. چون نه دنیا را پیدا می‌کنی که با آن لذت ببری و آرامش داشته باشی و نه آخرت را. پس ما به شناخت آخرت خیلی نیاز داریم.

یاد آخرت دارو و شفای مریض های جسمی و روحی است

جدای از شناخت معاد، یاد معاد خودش یک داستان دیگر است. حضرت در این باب فرمود: « ذِكْرُ الآخِرَةِ دَواءٌ وَشِفاءٌ و ذِكرُ الدُّنیا أدوَأُ الأَدواءِ = یاد آخرت دارو و درمان است و یاد دنیا بدترین دردهاست». یاد آخرت هم داروی بیماریهای جسمی و روحی ماست و هم شفاست. اگر مریضی هم داشته باشیم همه را درمان می‌کند و روح­مان را شاد.

شفا یعنی سالم شدن، شادی و آرامش. یاد آخرت مانع رسیدن آسیب از مصائب و مشکلات زندگی به روح می شود، مانع حسادت، بداخلاقی، زودرنجی و بدبینی انسان می شود، کسی که دائما به یاد آخرت است، اهل چشم و هم‌چشمی نیست، کاملاً شاد و آرام و امیدوار و بمب شادی و قدرت و انرژی است. اگر اینطور نیست، نشان از مریض بودن دل است. مگر امیرالمؤمنین علیه‌السلام نفرمود: «الحزن مرضٌ نفس= حزن بیماری روح است». پس چرا روحش مریض است؟ چون یاد آخرت ندارد. درحالیکه یاد آخرت آدم را شاد و قوی می‌کند. فراموشی آخرت مثل کشتی می‌ماند که در یک اقیانوسی می‌رود، یکدفعه چند ساعت قطب‌نمایش کار نکند یا یک هواپیما روی آسمان جهت‌یابش خراب شده، این هواپیمایا کشتی کجا می‌خواهد برود؟ آدمی که یاد معاد را فراموش می‌کند و خانه‌اش را از یادش ببرد، گم می‌شود.