امام علی(علیه‌السلام) می‌فرماید: «من تعجب می‌کنم از کسی که خودش را نمی‌شناسد چطور می خواهد پروردگارش را ‌بشناسد»؛ در جای دیگر می‌فرماید:« عَجِبتُ لِمَن یَنشُدُ ضالَّتَهُ و قَد أضَلَّ نَفسَهُ فلا یَطلُبُها! [1]=در شگفتم از کسى که گمشده خود را مى جوید، امّا خویشتن را گم کرده و آن را نمى جوید!». مهمترین چیزی که می‌ارزد تا انسان، جوانی و وقت و عمرش را صرف آن بکند، کار روی شناخت نفس است.