آموزه‌های دینی احکام سازنده‌ای درباره ابعاد مختلف محیط زیست آدمیان به ارمغان آورده که عمل بدان‌ها سعادت مادی و معنوی بشر را رقم خواهد زد. احکام اسلامی درباره محیط زیست فراوان است و متنوع، گروهی از این احکام- چه مستحب و چه واجب- ایجابی هستند و مسلمانان را به انجام اعمالی درباره طبیعت و محیط زیست فرا خوانده‌اند. آیات متعددی در قرآن آدمیان را به تفکر در طبیعت و محیط زیست فرا می‌خواند و تأمل در جلوه‌های طبیعت را برای انسان‌ها بسیار سودمند و سازنده می‌داند که در قرآن در آیات متعددی اشاره به موارد ذیل گردیده: احکام سلبی درباره طبیعت و محیط زیست، فساد در زمین، قاعده لاضرر، وجوب حفظ نسل انسان، آلودگی هوا، آلودگی آبها، آلودگی خاک، حرمت آلوده کردن دریاها که از جمله خداوند در آیه 56 سوره اعراف می‌فرماید: «وَ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها» «در زمین پس از اصلاح آن فساد مکنید.» و در آیه 195 سوره بقره می‌فرماید: «وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ» «خود را با دستان خود به هلاکت نیفکنید.» و در آیه 211 سوره بقره می‌فرماید: «وَ مَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ» «هرکس نعمت خدا را که برای او آمده و در اختیار او گذاشته شده (از روی ناسپاسی) به نقمت مبدل سازد، خدا سخت کیفرکننده است.» و یا در آیه 41 سوره روم می‌فرماید: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ» «دستان بشر فساد را در خشکی و دریا پدیدار ساخته است ….»