از نظر روانشناسی یکی از مسائل مهم نوجوانی شکل‌گیری شخصیت اوست، نوجوان آرام آرام با محیط خانه و مدرسه و مراکز فرهنگی، آشنائی خاصی پیدا کرده و نسبت به آنها احساس مسئولیت می‌کند.
خود را درک می‌کند و جایگاه مناسبی برای خود در نظر می‌گیرد.
در روابط اجتماعی برای خود احترام و شخصیتی قائل است.
دوست دارد مردم او را احترام کنند، و شخصیت او را بشناسد و متناسب با آگاهی و اندیشمندی او به او بنگرند
او را بستایند و مورد احترام قرار دهند که امام با توجه به همین مرحله‌ی حساس رهنمود می‌دهد:

حفظ شخصیت

قال علی علیه‌السلام:
«فاقیمو ا علی شانکم و الزموا طریقتکم»
(بر شخصیت و ارزش خود استوار باشید و راه خود را بروید). خطبه‌ی 6/132 نهج‌البلاغه المعجم المفهرس.
چون دوران نوجوانی یکی از دورانهای حساس شکل‌گیری شخصیت نوجوان است، از این رو توجه به حقوق دیگران، خواسته‌ها و نگرانیهای مردم بسیار ضروری است.

راه حفظ شخصیت

مردم جامعه دوستان و همسایگان، همانند ما می‌باشند، و چون ما محبت و خشم دارند
برخی از چیزها را دوست و بسیاری از سخن‌ها را دوست ندارند.
شخصیت اجتماعی انسان وقتی درست شکل می‌گیرد که متناسب با خواسته‌ها و کشش‌های درونی مردم رفتار کنیم و در پرهیز اجتماعی نیز دارای معیار سنجش صحیحی باشیم که فرمود:
قال علی علیه‌السلام:
«من ضمن بعرضه فلیدع المراء»
(کسی که بر آبرو و شخصیت خود نگران است باید از مجادله بپرهیزد). حکمت 362 نهج‌البلاغه المعجم‌المفهرس.