امام صادق(علیه السلام) می فرماید:
اَلْمُؤْمِنُ بَیْنَ مَخافَتَیْنِ: ذَنْبٌ قَدْ مَضَی لا یَدْرِی ما صُنْعُ اللهُ فیه وَ عُمْرٌ قَدْ بَقِیَ لا یَدرِی ما یَکْتَسِبُ فِیهِ(1)
ترجمه
انسان با ایمان همواره از دو چیز نگران است از گناهان گذشته خود که نمی داند خدا با او چه رفتار می کند، و از عمر باقیمانده که نمی داند خود چه خواهد کرد!

شرح کوتاه
بارزترین نشانه ایمان، احساس مسؤولیت است، احساس مسؤولیت در برابر اعمالی که انجام داده و احساس مسؤولیت در برابر وظایف و تکالیفی که در پیش دارد.
آن کسی که این دو احساس را دارد همواره به فکر جبران کوتاهی های گذشته است; و همچنین در فکر پیدا کردن بهترین راه ممکن برای استفاده از فرصت های باقیمانده، و این هر دو رمز تکامل و پیشرفت یک انسان با یک ملت است، مردمی که نه به اعمال گذشته می اندیشند و نه به فکر ساختن آینده اند، افرادی بینوا و بدبختند.

1. اصول کافی، جلد 2، صفحه 7.