شیوه ی تداعی معانی در تربیت دینی چیست و چگونه میتوان از آن استفاده کرد؟ 

تداعی معانی، یعنی همراه شدن آموزش با یک خاطره که این خاطره میتواند خوشایند یا ناخوشایند باشد. پدری ممکن است هنگام آموزش نماز، آن را با تنبیه بدنی یا داد و فریاد همراه کند. در این صورت، هرگاه نوجوان، تنبیه بدنی شود یا داد و فریاد بشنود، نماز درذهنش تداعی خواهد شد و هرگاه کسی از نماز بگوید، تنبیه بدنی را به یاد خواهد آورد؛ بدین سبب خواهد کوشید هرگز به نماز نیندیشد.

پدری دیگر، هنگام هدیه دادن یا خاطره های خوش دیگر، فرزندش را به نماز میخواند. از این پس، هرگاه نوجوان به نماز بیندیشد،
خاطره های خوش او تداعی می شود و هرگاه خاطره های خوشی برایش پیش آید، نماز را به یاد می آورد؛ پس ناخودآگاه از شنیدن واژه ینماز لذت می برد و به سوی نماز کشیده خواهد شد. 

توصیه می شود آموزش ارزشهای دینی را با خاطرههای خوش همراه کنید. اولیای محترم مدارس نیز به خوبی نمی توانند از شیوه یتداعی معانی استفاده کنند. زمانی که در حضور تعداد بسیاری دانش آموز، به دانش آموزی درسخوان جایزه میدهید، بهترین موقعیت، برای القای درگوشی ارزشها است؛ زیرا او بهترین موقعیت و شیرینترین خاطره را سپری میکند، و هیچ گونه مقاومتی نخواهد داشت.
اردوهای دانش آموزی، بهترین موقعیت است؛ البته بدان شرط که در القای مطالب دینی زیاده روی نشود

مشاهده شده در کتاب نسیم مهر/حسین دهنوی