حضرت کاظم به مردي فرمود:

آيا دوست داري در دنيا بماني؟

پاسخ داد: بلي،

پرسيد: براي چه؟

گفت: به خاطر قرائت قل هو اللّه أحد،

آنگاه حضرت ساکت شد

و پس از زماني گفت: اي حفص!

هرکس از دوستان و شيعيان ما بميرد و قرآن را خوب نداند،

در عالم برزخ آموزش داده مي شود تا خدا به واسطه آن درجه و مقامش را

بالا ببرد.

زيرا درجات بهشت به قدر آيه هاي قرآن کريم است: به قاري گفته مي شود:

بخوان و ترقّي کن پس او مي خواند و ترقّي مي کند.

حفص گويد:

در عمرم نديدم کسي را که از امام کاظم (ع) بيشتر خداترس

و به رحمت حق اميدوار باشد و قرآن خواندنش همراه با حزن بود

و گويا هنگام قرائت به شخصي خطاب مي کند.[1] .

کافی ج 2 ص   699