زهرا جان
24 اسفند 1392
شعرى از حسان شاعر معاصر
| منم كه عصمت اللّه و، به ساق عرش زيورم |
| حبيبه خدامنم ، حباب نور داورم |
| رضاى من رضاى او، ولاى من ولاى او |
| كه من ولية اللّه و، زهر بدى مطهرم |
| على است نفس احمد و حقيقت محمدى |
| منم كه بضعة النبى و، با على برابرم |
| به تخت اقتدارشان ، نشسته ام كنارشان |
| به تاج افتخارشان ، يگانه است گوهرم |
| بجز محمد و على ، كه نور ما بود يكى |
| ز انبياء و اولياء، خدا نموده برترم |
| نبى چو گفت بر ملا: اگر نبود مرتضى |
| ز اولين و آخرين ، هر كسى نبود همسرم |
| على ، شهاب ثاقب و منم فروغ زُهر وى |
| با اوج عصمت و حيا، به هر زمان منورم |
| نهال عشق ايزدى ، بهار حسن سرمدى |
| شكوفه محمدى ، عطاى رب و كوثرم |
| حسين با حسن مرا، دو گوشوار زينتند |
| على است طوق گردنم ، محمد است افسرم |
| محمد و على و من ، چو اصل و ام خلقتيم |
| منم كه باب خويش را، درين مقام مادرم |
| فدك چه جلوه اى كند، به پيشگاه دولتم |
| كه مالكيت جنان ، به كف بود چو حيدرم |
| عليه غاصب فدك ، از آن قيام كرده ام |
| كه راه پر جهاد حق ، نشان دهم به دخترم |
| (حسان ) بود مودت رسول و آل مصطفى |
اميد برزخ من و، پناه روز محشرم
