آيه شماره 18 از سوره مبارکه يوسف‏

وَجَآؤُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ

و پيراهنش را [آغشته] به خونى دروغين آوردند [يعقوب] گفت [نه] بلكه ن فس شما كارى [بد] را براى شما آراسته است اينك صبرى نيكو [براى من بهتر است] و بر آنچه توصيف مى‏كنيد خدا يارى‏ده است

مراقب جوسازى‏ ها باشید. «بدمٍ كذب» فریب مظلوم نمایى‏ها را نخورید. (یعقوب، فریب پیراهن خون‏آلود و اشك‏ها را نخورد بلكه گفت: امان از نفس شما.) «بل سولت لكم انفسكم» شیطان و نفس، گناه را نزد انسان زیبا جلوه مى‏دهند و انجام آن را توجیه مى‏كنند. «سوّلت لكم انفسكم» یعقوب علیه السلام مى‏دانست یوسف را گرگ نخورده، لذا از برادران استخوان ویا بقایاى جسد را مطالبه نكرد. «بل سوّلت لكم انفسكم» حوادث دو چهره دارد: بلا و سختى، «بدم كذب» صبر و زیبائى. «فصبر جمیل» انبیاى الهى در برابر حوادث سخت، زیباترین عكس العمل را نشان مى دهند. «فصبر جمیل» در حوادث باید علاوه بر صبر وتوانایى درونى، از امدادهاى الهى استمداد جست. «فصبر جمیل واللَّه المستعان» براى صبر باید از خداوند استمداد كرد. «فصبر جمیل و اللّه المستعان»* بهترین نوع صبر آن است كه علیرغم آنكه دل مى‏سوزد و اشك جارى مى‏شود، خدا فراموش نشود. «واللَّه المستعان» تحمّل توطئه فرزندان علیه برادر خود، سخت و درد آور است، لذا باید از خدا براى تحمّل آن استمداد كرد. «و اللّه المستعان» حضرت یعقوب با جمله‏ى «و اللّه المُستعان على‏ ما تصفون» به جاى «على ما فعلتم»، به برادران فهماند كه مدّعاى آنان باور كردنى نیست.