آقاى على رضا جعفرى فرزند علامه نقل مى كند:
ايشان علامه محمد تقى جعفرى چه در ايام طلبگى و چه پس از آن چنان مطالعه مى كردند كه از اطراف غافل مى شدند نقل مى كردند كه هنگام تحصيل در مدرسه صدر درنجف روزى نزديك به ظهر در حجره اى آبگوشتى بر سر چراغ بار گذاشتم و سپس مشغول مطالعه شدم پس از چندى ناگهان متوجه شدم كه طلاب مدرسه در حال شكستن درب حجره هستند با سرعت در را باز كردم و با حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم من مشغول مطالعه هستم چرا مزاحم مى شويد كه در همين حين به ناگاه متوجه شدم كه تمامى حجره را دود گرفته و طلاب به تصور اينكه حجره من آتش گرفته براى كمك و نجات من آمده اند من از فرط توجه به مطالب مورد مطالعه چيزى متوجه نشده ام . عشق ايشان به مطالعه و تحقيق تا آخرين روزهاى حياتشان نمايان بود. برخى افراد كه تازه در مسير تعلم و دانش آموزى قدم گذارده بودند هنگاميكه در مراجعه به استاد از ايشان مى خواستند كه راجع به شيوه درس خواندن به آنان رهنمودى بدهند پاسخ مى دادند كه درس خواندن تنها با عشق ميسر است
