زهرا (س) قرآن مجسم. قرآن لفظ که شود، مي شود قرآن . و انسان که بشود، مي شود زهرا. چطور؟ در قرآن آياتي داريم مثلاً مي فرمايد که: 1- «و بالوالدين احسانا» بالاترين درجه احسان فاطمه زهرا بود بقدري نسبت به پدرش احترام مي کرد که پدرش گفت: تو دختري يا مادر، محبت هايي که تو مي کني محبتهاي دختري نيست، محبتهاي مادري است تو ام ابيها هستي تو مادر پدرت هستي. احسانش از مرز دختري فراتر مي رفت وقتي حضرت رسول (ص)، به او فرمود: که بعد از رحلت من نزديک ترين کسي که به من ملحق مي شود تو هستي، خنديد به عنوان مثال پيغمبر الآن دارد از دنيا مي رود فاطمه زهرا پريشان شد، کنار گوشش فرمود: که پريشان نشو من که از دنيا بروم تو فوراً به من ملحق مي شوي. خنديد يعني عروسي که در هجده سالگي، دختر جوان وقتي خبر مرگ را مي شنود مي خندد بخاطر اينکه به پدرش ملحق مي شود. چقدر انسان بايد پدرش را دوست داشته باشد که از جواني و عروسي و داماد و شوهر به راحتي بگذرد و به مرگ لبخند بزند. اين عشق به پدر اگر هم بحث «بوالدين احسانا» هست قله اش زهرا است.

2- در قرآن داريم «اخبتوا الي ربّهم»، يعني دربست مال خدا باشيد. نه حالا چند درصد خدا چند درصد هم غير خدا، اگر بناست که ما در بست مال خدا باشيم مخبطين باشيم و دربست باشيم دربستي يعني اينکه حتي يک هزارم حواسمان به غير خدا پرت نشود. اگر در قرآن داريم «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ آل عمران/92» يعني نمي رسيد به بر به نيکي نمي رسيد « حَتَّى تُنْفِقُوا آل عمران/92»ا مگر اينکه انفاق کنيد « مِمَّا تُحِبُّونَ آل عمران/92» هر چه را دوست داريد بدهيد اگر چيزي را دوست داريد به فقير بدهيد. نه حالا اين پيراهن که تنگ شده کوتاه شده رنگش رفته از مد افتاده چيزهايي که مي خواهي بيرون بريزي به فقير بدهي که هنر نکرده اي چيزي را که دوست داري بده قرآن مي فرمايد: اگر مي خواهي رشد کني هر چه را دوست داري بده ما وقتي پول بخواهيم بدهيم به فقير اگر پولي را در آورديم اگر پول سياه بود مي دهيم به فقير سفيد را نگه مي داريم براي خودمان با اين که پول سفيد هم چند دقيقه ديگر خرج مي شود ولي دلمان خوش است يک چند دقيقه اين پول سفيد در جيبمان است .