در تاریخ اسلام کمتر کسی را می یابیم که مانند ابوطالب در دفاع از اسلام در روز غربت آن کوشیده باشد، و اگر حمایت های بی دریغ آن بزرگوار نبود، درخت نوپای اسلام به ثمر نمی نشست. ابوطالب در سخت ترین حالات پیامبر(صلی الله علیه وآله) و مسلمانان، یعنی در آن سه سال که آنها در دره مخصوصی نزدیکی خانه خدا که بعداً به شعب ابی طالب معروف شد در محاصره دشمن بودند، مانند پروانه، گرد شمع وجود پیامبر(صلی الله علیه وآله) می چرخید و با تمام وجودش در حفظ او می کوشید.

هر شب محل خواب و استراحت پیامبر(صلی الله علیه وآله) را عوض می کرد و فرزند دلبندش علی (علیه السلام) را در جای او می خوابانید و به او می فرمود: من تو را فدای فرزند عبداللّه یعنی پیامبر(صلی الله علیه وآله) نمودم. او از همان کودکی، به سبب امارات و نشانه های روشن، به آینده پیغمبر اسلام (صلی الله علیه وآله) پی برده بود و در حفظ و حراستش از کینه دشمنان، سخت می کوشید و در واقع، از مؤمنان به پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) قبل از نبوتش بود.

حتی در زمانی که پیامبر(صلی الله علیه وآله)، کودک شیرخواری در قنداقه بود، به وسیله او از خداوند باران طلبید و خشکسالی سرزمین مکه برطرف گردید. و شعر معروف روابیض یستسقی الغمام بوجهه ثمال الیتامی عصمة للارامل که ابوطالب بعداً سروده و بسیاری از دانشمندان شیعه و اهل سنّت، آن را در کتاب های خود به عنوان یادگار آن زمان نقل کرده اند، گواه روشن همین امر است. او بارها و بارها، در شعر و نثرش ایمان محکم خود را نسبت به پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) ظاهر ساخت، ولی دور افتادگان از خدا و پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) بزرگ ترین تهمت را به آن حضرت زدند و گفتند: ابوطالب کافر از دنیا رفت! و به این ترتیب، کینه هایی را که نسبت به فرزندش علی (علیه السلام) داشتند نسبت به پدر بروز دادند و تمام شواهد تاریخی را نادیده گرفتند.
اگر جز این شعر معروف ابوطالب در مدح پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) در دست نبود، کافی بر بطلان این تهمت ناورا بود آنجا که می گوید:
قد اکرم اللّه النبی محمدا.فاکرم خلق اللّه فی الناس احمد.و شق له من اسمه لیجلّه.فذو العرش محمود و هذا محمد!

مرحوم علامه امینی در جلد هفتم کتاب نفیس الغدیر این شعر را از منابع اهل سنّت نقل می کند شعری که صریح در ایمان به نبوت آن حضرت در حد اعلاست. به هر حال، ابوطالب همچون فرزندش علی (علیه السلام) مظلوم است مظلوم بزرگ تاریخ اسلام بر اثر ظلم کج اندیشان اموی صفت. و بسیار خوشوقتیم که گروهی از پاکبازان و مؤمنان صالح به پا خاستند و این مراسم بزرگداشت را برای ابوطالب گرفتند تا گرد و غبار جاهلیت و تعصب های اموی را از چهره تابناک این مدافع بزرگ اسلام بزدایند و گامی بزرگ در راه معرفی این فدایی اسلام و پیامبر(صلی الله علیه وآله) بردارند. خوشبختانه در این اواخر، کتاب های متعددی در بیان شخصیت و ایمان ابوطالب از سوی دانشمندان شیعه نگاشته شده است که زوایایی از زندگی و ایمان محکم او را به اسلام روشن می سازد.

این جانب به سهم خود از همه کسانی که در این راه تلاش و کوشش کرده اند تشکر می کنم و امیدوارم گامی که امسال برای بزرگداشت بنده صالح خدا، مدافع سرسخت اسلام و پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) در روزهای غربت، یعنی حضرت ابوطالب، پدر والامقام امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) برداشته شده، سرآغاز تلاش بیشتری در این راه باشد تا غافلان را بیدار و دشمنان اهل بیت (علیه السلام) را رسوا سازد.

منبع : اخبار شیعیان، شهریور 1386، شماره 22