روايت به سلمان فارسى مي رسد كه گفت در محضر رسول گرامى نشسته بودم ناگاه عباس بن عبد المطلب بر او وارد شد و سلام كرد ، پيامبر جواب سلامش را داد و او را مرحبا گفت سپس عباس عرض كرد : اى رسول خدا چرا عليّ بن ابى طالب بر ما اهل بيت برترى دارد با اينكه سرچشمه يكي است .
سلمان گفت پيامبر گرامى به عباس فرمود: هم اكنون ترا خبر دهم اى عمو.

همانا خداى تعالى من و علىّ را آفريد و حال اينكه نه آسمانى بود و نه زمينى، نه بهشتى نه دوزخى نه لوحى نه قلمى چون خدا اراده‏ ى آفريدن ما را كرد ، كلامى گفت كه نور بود بعد كلامى ديگر فرمود :كه روح بود سپس نور و روح را ممزوج كرد مساوى شدند ، سپس من و على را از آن دو آفريد.

بعد از نور من نور عرش را آفريد من بالاتر از عرشم

بعد از نور على آسمانها را آفريد پس على برتر از آسمانهاست

بعد از نور حسن خورشيد را آفريد

بعد از نور حسين ماه را آفريد

پس حسن و حسين از ماه و خورشيد برترند.

فرشتگان خدا را تسبيح و تقديس ميكردند و در تسبيح خويش ميگفتند ، سبّوح قدّوس از نورهائى كه چقدر در پيشگاه خداى تعالى گرامى هستند.

چون خدا اراده‏ ى آزمايش فرشتگان را نمود ابر تاريكى بر آنان فرستاد فرشتگان چنين بودند كه اولى‏ ها آخرى‏ ها را نمي ديدند و آخرى‏ ها اولى‏ ها را .

سپس فرشتگان عرض كردند : خداى ما، بزرگ ما از آن روزى كه ما را آفريده‏ اى اين چنين ظلمت و تاريكى نديده ‏ايم از تو خواهش مي كنيم به حق اين نورها كه تاريكى را از ما برطرف كنى سپس خداى تبارك و تعالى فرمود: به عزت و جلالم برطرف مى‏ كنم.

سپس نور فاطمه را آفريد آن نور در آن روز مانند قنديل بود او را بر گوشه‏ اى از عرش آويزان كرد. آسمانهاى هفتگانه و زمين هاى هفتگانه روشن شد بدين جهت است كه فاطمه زهرا ناميده شد.

فرشتگان تسبيح و تقديس خدا را ميكردند، سپس خداى عزّ و جلّ فرمود:ثواب تسبيح و تقديس شما را تا قيامت براى دوستان اين خانم و پدرش وشوهرش وفرزندانش قرارمي دهم.

ارشاد القلوب-ترجمه رضايى، ج‏2، ص: 369و368
نرم افزار گنجينه روايات نور