ترسهای کودکان در سنین مختلف کدامند و تا چه حدی طبیعی هستند؟

فرزند انسان از لحظه ای که به دنیا می آید، در برابر دو محرک واکنش ترس نشان می دهد: یکی صدای بلند و دیگری افتادن. در یک
سالگی از چهره های غریبه می ترسد. در دو سالگی، ترس، بیشتر از صداها (صدای سیفون، جاروبرقی، فریاد بلند) است. کودکان سه تا پنج
ساله، از موجودات خیالی می ترسند. کودکان در این سن، جاندار پندارند؛ یعنی موجودات خیالی مثل هیولا، غول، دیو و مانند اینها را در
ذهن خود تصور می کنند و حتی به آنها جان می دهند؛ آنها را واقعی می پندارند و میترسند. در سنین بالاتر، افزون بر ترسهای دوران
کودکی، ترس از تاریکی نیز شایع است که تا 12 و گاهی تا 13 سالگی نیز ادامه مییابد.
کودکان بین 2 تا 7 سال، حدود 4تا 5 نوع ترس دارند که هر 4/ 5 روز یک بار خود را نشان میدهد. اگر از این حد بیشتر و ترس کودک
طولانی شد، باید درمان شود و گرنه به «فوبی »  تبدیل خواهد شد.

                                                                                                                     مشاهده شده درکتاب نسیم مهر /حسین دهنوی