راحت طلبی و تنبلی همیشه در انسان وجود دارد. همین موجب می‌شود انسان وقتی به جایی می‌رسد تصور کند دیگر مشکلی ندارد و کار تمام است، در حالی که اگر خوب بیندیشد، می‌بینید که تازه اول مشکل است. هر قدر انسان در نردبان تکامل بالاتر می‌رود، سقوطش خطرناک‌تر می‌شود. کوه بزرگی را تصور کنید که عده‌ای قصد دارند به قله‌ی آن صعود کنند. کسانی که در دامن کوه سیر می‌کنند، خطر چندانی تهدیدشان نمی‌کند. آنها که کمی بالاترند، اگر بلغزند، ممکن است فقط یکی دو متر سقوط کنند، ولی بالاخره جان سالم به در می‌برند. اما آنها که تا نزدیکی قله بالا رفته‌اند، اگر سقوط کنند، به هیچ وجه نجات نخواهند یافت.

صفحات: 1· 2