من هر چه فکر می‌‌کنم قیمت این نشستن‌ ما و قرآن خواندن ما و قیمت این فهمیدنمان چقدر است فکرم به جایی نمی‌‌رسد! فقط کیفیت مسأله را که نگاه می‌کنم می‌‌بینم پیامبر اکرم(ص) فرموده است: اگر این لحظات را در یک طرف ترازو و ثقلین (دو جهان) را طرف دیگر ترازو بگذارند، این لحظات و حالات و توجهات، سنگین‌تر است. آن حضرت به کعب‌بن‌مالک فرمود: شصت سال است که به دنیا آمده‌ای. ببین چه لحظاتی در این شصت سال بر تو گذشت، ولی لحظه دیشب تو که به خدا وصل شدی قابل سنجش با هیچ یک از آنها در این شصت سال نیست. مسأله توجه، مسأله کمی نیست. الان هم که نشسته‌ایم و می‌‌گوییم و گوش می‌‌دهیم از خودش خرج می‌‌کنیم و تجلی خودش است. قیمت شما را الان هیچ کس نمی‌‌داند، چراکه وقتی به او وصل می‌‌شوید از او قیمت کسب می‌‌کنید و شب شما غیر از شب دیگران است، نشستن شما مانند قیام لله است. در سوره مبارکه بلد، نعمت‌ها را برمی شمارد و می‌‌فرماید: )أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْن‏( آیا من برای انسان دو چشم قرار ندادم؟ امیرمؤمنان(س) می‌‌فرماید: همین دلیل برای دیدن خدا بس که در صورت شما دو ماده در دو طرف بینی شما قرار داده که آن هم پیه است و شما با این دو آنچه را بخواهید از رنگ‌ها و شکل‌ها می‌‌بینید. اگر ضربه مختصری هم به چشم بخورد انسان دیگر نمی‌‌بیند و همه پزشکان و دانشمندان هم نمی‌‌توانند آن را درست کنند. آن وقت پاستور می‌‌گوید آیا این دو چشم را طبیعت و ماده خلق کرده است؟! )وَ لِساناً وَ شَفَتَيْن‏(؛ آیا من زبان و دو لب برای بشر قرار ندادم؟ اگر انسان زبان نداشت چکار می‌‌کرد؟! و اگر دو لب را نداشت چه می‌‌کرد؟! )وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْن‏(؛ و راه باطل و حق را هم به او نشان دادیم. گفتیم این راه، راه درست و این، راه شیطان است.

استاد حسین انصاریان