آیا استفاده از زمان و مکان خاص در تقویت روحیه ی دینی کودکان نقش دارد؟

توجه به موقعیت زمانی و مکانی خاص در تقویت روحیه ی دینی و برای آموزش ارزشها بسیار مهم است. توصیه می کنم برای القای

آموزه های دینی، از بهترین زمان و مناسب ترین مکان ها استفاده کنید. بهترین زمان، زمان شادابی کودک است. هنگام خستگی،

خواب آلودگی، و اضطراب کودک، ارزشهای دینی را به او القا نکنید. القای ارزشها در این موقعیتها، نه تنها تثبیت نمی شود، بلکه

ممکن است مقاومت روانی کودک را نیز در پی داشته باشد.

نشانه های عدم آمادگی کودک را از آثار چهره، رفتار و بهانه گیری هایش می توان فهمید. باید از زمانی استفاده کرد که دل او آمادگی

داشته باشد. امام علی میفرماید:

بدانید که دلها، میل و روی کردن، و پشت کردنی دارند. آنها را هنگام میل و روی کردنشان به کار گیرید.

زمان شادابی کودک، وقتی است که به او هدیه ای می دهید؛ به مسافرت، پارک، دریا، جنگل، کوه، سینما، و برای صرف غذا به رستوران

میروید یا منزل، منزل جدید، خودرو و وسایل مورد علاقه ی او را میخرید. در این موقعیتها کودک بسیار خوشحال است.

آموزش ارزشها باید با موقعیتهای گوناگون تناسب داشته باشد؛ برای مثال، زمان هدیه دادن، خرید خودرو یا منزل، حضور در رستوران

و…، با آموزش شکر خداوند تناسب دارد. زمان حضور در کوه و جنگل و دریا، هنگام آموزش قدرت و عظمت خداوند است. زمان مسافرت،

موقعیت خوبی برای دیدار از مکانهای مقدس، زیارتگاه ها، مقبره ی بزرگان دینی و علمی، شاعران و اندیشه وران وارسته است که والدین

میتوانند با ذکر جمله هایی کوتاه، ارزشها را به کودکان خود القا کنند.دلیل استفاده از موقعیتهای زمانی و مکانی خوب، این است که کودک بهترین و

شیرینترین لحظات زندگی خود را میگذراند و اگر درآن هنگام، یکی از ارزشهای دینی را به اختصار به او القا کنیم، بدون کمترین مقاومت روانی خواهد

پذیرفت.مثال: فرزند شما در درسهایش موفق بوده است و اکنون که کارنامه ی قبولی خود را آورده، او را با جایزه ای مناسب تشویق می کنید.

لحظه ای که هدیه را به او می دهید، بهترین لحظات خود را میگذراند و آمادگی دارد که ارزش احترام به پدر و مادر را به او گوشزد کنید  .

                                                                                                                                                         مشاهده شده درنسیم مهر/حسین دهنوی

مراسم زیارت عاشورا در مدرسه به مناسبت ماه محرم

بهترین سن برای آموزشهای دینی چه زمانی است؟

بهترین زمان برای این امر، دوران نونهالی است؛ چرا که فطرت خداجویی نونهالان دست نخورده است و این، کار مربی را بسیار ساده

میکند. حضرت علی خطاب به فرزند بزرگوارش میفرماید:

و اجمعت علیه من ادبک… و انت مقبل العمر… ذونیة سلیمة و نفس صافیة. 

و بر ادب آموختن تو همت گماشتم…؛ در حالی که کودک… و دارای نیتی سالم و نفسی پاک بودی.
در جای دیگری میفرماید:
فبادرتک بالادب قبل ان یقسو قلبک و یشتغل لبک. 
من به تربیت تو پرداختم پیش از آن که دلت سخت، و فکرت مشغول شود.
قلب کودک، چونان زمین خالی است که هر بذری را در آن بریزید، رشد خواهد کرد:
قلب الحدث کالارض الخالیة ما القی فیها من شیء قبلته. 
مطلبی که در کودکی به انسان آموخته میشود، گویا بر روی سنگ حک میشود و تا پایان عمر در ذهن او خواهد ماند. معروف است که
میگویند:
العلم فی الصغر کالنقش فی الحجر.
آموختن در کودکی، به سان نقش بر روی سنگ است.
نخستین آموزشها پس از تولد آغاز میشود. اذان و اقامه در گوش راست و چپ نوزاد، نخستین آموزه های دینی (توحید، نبوت، امامتو…) را به کودک القا می کند؛ البته این آموزش مستقیم نیست؛ اما در ضمیر ناخودآگاه او تأثیر خواهد داشت.
روزی، خانمی فرانسوی، تحت عمل جراحی قرار داشت. زمانی که تیغ جراح به عصبی از اعصاب مغز او رسید، در حالت بیهوشی مطلق،
شروع به خواندن سرودی آلمانی کرد. گروه جراحی شگفت زده شدند و شگفتی آنان زمانی فزونی یافت که پس از عمل جراحی فهمیدند
آن خانم اصلا زبان آلمانی را فرا نگرفته است. پس از پژوهش هایی در این زمینه، روشن شد که وقتی نوزادی بوده است، سربازان آلمانی

به فرانسه حمله کرده و وارد محل سکونت آن نوزاد شده و در آن هنگام، سرود میخوانده اند و آن سرود در ضمیر ناخودآگاه وی نقش
بسته است.
آموزش مستقیم ارزشهای دینی را از 2 سالگی آغاز میکنیم؛ زیرا حس مذهبی در کودک از این سن آغاز میشود. در ابتدا و به مرور،
صلوات بر محمد و آل محمد، لا اله الا الله، حب نبی ، حب اهلبیت ، تلاوت قرآن و خوبی و بدی، وضو، نماز، محرم و
نامحرم و… را به کودک میآموزیم.
                                                                                                                                                                           نسیم مهر /حسین دهنوی

مدرسه علمیه فاطمیه کرمان

به مناسبت فرا رسیدن ایام سوگواری حضرت سید الشهداء ابا عبدالله الحسین –علیه السلام-

در اولین روز ماه محرم اقدام به برگزاری

مراسم روحانی زیارت عاشورا، روضه خوانی وعزاداری نمود .

در این مراسم معنوی از میهمانان حضرت با کمک بانیان افتخاری پذیرایی به عمل آمد شایان ذکر است

این مراسم تا ده روز ادامه دارد.

تربیت دینی کودکان چه لزومی دارد؟

اگر کودک ما تربیت دینی یابد، برکاتش به خود او و دیگران خواهد رسید. کودکی که با خدا آشنا است، هیچگاه احساس پوچی نمی کند
و در جای جای زندگی اش تکیه گاه محکمی خواهد داشت و با همین تکیه گاه، در برابر مشکلات استقامت می کند. زمانی که برادران
حضرت یوسف او را در چاه انداختند، یوسف 9 ساله بود.
وقتی کاروان از کنار چاه گذشت و یکی از کاروانیان یوسف را دید، صدایش را بلند کرد و گفت: کاروانیان بایستید! بیایید و به این کودک
غریب و تنها کمک کنید. وقتی یوسف، این تربیت شده ی دینی، سخن او را شنید، گفت:
انسانی که با خدا است، هیچگاه غریب و تنها نیست. 
برکت تربیت دینی کودک، به والدین نیز می رسد. کودک تربیت شده ی دینی، با والدین خود خوب رفتار می کند؛ زیرا با قرآن آشنا است وقرآن میفرماید:
و لا تقل لهما اف.  به پدر و مادر اف نگو.
او با روایات معصومان آشنا می شود که می فرمایند: بر الوالدین واجب و ان کانا مشرکین.  نیکی به پدر و مادر واجب است؛ حتی اگر مشرک باشند.
تربیت یافته ی دینی، سخنانی زیبا و پر محتوا بر زبان جاری می سازد و سبب افتخار پدر و مادر و نزدیکان می شود. سید جمال الدین 10ساله بود که با پدرش سید صفدر به تهران مسافرت کرد و در منزل مرحوم آقا سید صادق سنگلجی، مجتهد معروف تهران سکنا گزید.
آقا سید صادق، رو به سید جمال 10 ساله کرد و فرمود: خوب، سید جمال کوچک! شما هم چیزی بگویید. سید گفت: چیزی قابل عرضندارم. آقا فرمود: خوب چیزی قابل طول بگویید. سید بیدرنگ گفت: چیزی که قابل طول است، عمر شما است. 
تربیت دینی کودکان، در آخرت والدین هم اثر می گذارد. امام صادق از رسول گرامی اسلام نقل میکند که حضرت فرمود:روزی حضرت عیسی از قبرستانی می گذشت و دید مردهای را عذاب می کنند. سال بعد از همان قبرستان گذشت و متوجه شد کهعذاب آن مرده برداشته شده است. از خداوند پرسید: قضیه چیست؟ خداوند فرمود: فرزندی دارد که جاده ای را ترمیم کرد و یتیمی را پناه داد؛ بدین سبب، عذاب او را برداشتم. 
نمونه ای دیگر از برکات تربیت دینی کودک برای آخرت پدر و مادر:
روزی رسول اکرم از قبرستان بقیع می گذشت و به یاران فرمود: بشتابید! در برگشت، یاران خواستند با سرعت بگذرند، حضرت
فرمود: آرام بروید. در رفت، مردهای را عذاب می کردند و در بازگشت، عذاب از او برداشته شد؛ چرا که فرزندی دارد و در همین فرصت نزد معلم رفت و «بسم الله الرحمن الرحیم » را آموخت و خداوند به همین جهت، عذاب را از پدر او برداشت. 

مشاهده شده در کتاب نسیم مهر /حسین  دهنوی

مقصود حضرت علی از این که فرزندان خود را با توجه به آداب زمان تربیت کنید، چیست؟

در یکی از حکمتهای منسوب به امام علی آمده است

لا تقسروا اولادکم علی آدابکم فانهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم 
فرزندانتان را به انجام آداب خودتان واندارید؛ زیرا آنان برای زمانی، غیر از زمان شما آفریده شده اند.
در زبان عربی، «قسر » با حرف جر «علی » به معنای واداشتن می آید و حضرت می فرماید: فرزندان خودتان را به انجام آداب و رسومی که
خود داشته اید، مجبور نکنید؛ زیرا آداب و رسوم تغییر میکند؛ برای مثال، زمان کودکی والدین، تحصیل دختران یا کارهای اجتماعی آنان
مرسوم نبود؛ اما این کارها، امروزه مرسوم و مفید است؛ پس نگویید: چون زمان ما، دختران درس نمی خواندند، امروزه هم نباید در پی
.تحصیل بروند یا چون پیشتر در فعالیتهای اجتماعی شرکت نمی کردند، اکنون نیز از این گونه فعالیتها محروم شوند.
برخلاف تصور برخی از سخن امام علی ، آزادی به معنای بیقیدی را برداشت کرده اند، مقصود حضرت، تخطی از حلال و حرام
نیست و عمل به آداب زمان حاضر، هیچ گونه منافاتی با رعایت ارزشهای دینی و حلال و حرام الهی ندارد. دختر مسلمان میتواند
تحصیل کند یا در فعالیتهای اجتماعی شرکت جوید؛ اما حجاب خود را نیز داشته باشد و خود را از نامحرمان بپوشاند.
استفاده از امکانات زمان (تحصیلات عالی، فنآوریهای روز مثل رایانه، وسایل ارتباط جمعی و… و امکانات آموزشی)مطلوب است و چه
.بسا مصداقی از سخن امام علی باشد؛ زیرا کسی که به زمان آگاه است، شبهه ها به او هجوم نمی آورند.

مشاهده شده در کتاب نسیم مهر

أَزْرَى‏ بِنَفْسِهِ‏ مَنِ‏ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَعَلَيْهَا لِسَانَهُ‏

هر کس که طمع را برای خود پذیرفت وآن را شعار قرار داد، نفس خود را معیوب ساخت وهر کس ضرری را که بر اووارد شده

است آشکار ساخت ،رضایت به ذلت وپستی داد وهر کس زبانش را فرمانروای خود ساخت ،ذات او برای خویشتن پست وخوار

گشت.

 مشاهده شده در نهج البلاغة/محمد تقی جعفری/ص1034

کودک 5 ساله ام سخن نمی گوید، مشکل چیست؟ 

کودکان به طور معمول تا 18 ماهگی، 30 تا 50لغت؛ در 2سالگی عبارتهای2 واژهای و گاهی3واژهای، و تا 3سالگی، هزار کلمه

رامی توانند بر زبان جاری سازند. در4سالگی، مهارت نسبی در دستور زبان می یابند و در 5 سالگی، مشابه بزرگسالان سخن       می گویند. این،حد متوسط و طبیعی است و اگر کودکی، کمتر از حد متوسط باشد، به معنای عقب ماندگی نیست و میتواند تأخیر را پس از 6 ماه تا یکسال، جبران کند. آلبرت انیشتین و امیل زولا چنین بوده اند.

علل کم حرف زدن و اندک بودن ذخیره ی واژگانی کودک، کم سخن گفتن با او، محرومیت های عاطفی، و اضطراب و نگرانی است.
برای رفع این مشکل، مراجعه به گفتار درمانگر مفید خواهد بود.

درباره ی فرزند 5 ساله ی شما، اگر تاکنون سکوت مطلق داشته است، احتمال مشکل جسمی او را مشخص کنید. در صورتی که

مشکل،مربوط به شنوایی یا هوش او نبود، لازم است به متخصص اعصاب کودکان مراجعه کنید تا احتمال آسیب دیدگی خفیف مغزی

( MBD )یا اوتیسم  را که تأخیر شدید در رشد زبان است، بررسی کند.

در هر صورت، به دلیل سخن نگفتن کودک، او را سرزنش نکنید؛ فرصت حضور در جمع را به او بدهید و وی را با عصبانیت به

سخنگفتن وا ندارید.

مشاهده شده در کتاب نسیم مهر/حسین دهنوی