آیا استفاده از زمان و مکان خاص در تقویت روحیه ی دینی کودکان نقش دارد؟

توجه به موقعیت زمانی و مکانی خاص در تقویت روحیه ی دینی و برای آموزش ارزشها بسیار مهم است. توصیه می کنم برای القای

آموزه های دینی، از بهترین زمان و مناسب ترین مکان ها استفاده کنید. بهترین زمان، زمان شادابی کودک است. هنگام خستگی،

خواب آلودگی، و اضطراب کودک، ارزشهای دینی را به او القا نکنید. القای ارزشها در این موقعیتها، نه تنها تثبیت نمی شود، بلکه

ممکن است مقاومت روانی کودک را نیز در پی داشته باشد.

نشانه های عدم آمادگی کودک را از آثار چهره، رفتار و بهانه گیری هایش می توان فهمید. باید از زمانی استفاده کرد که دل او آمادگی

داشته باشد. امام علی میفرماید:

بدانید که دلها، میل و روی کردن، و پشت کردنی دارند. آنها را هنگام میل و روی کردنشان به کار گیرید.

زمان شادابی کودک، وقتی است که به او هدیه ای می دهید؛ به مسافرت، پارک، دریا، جنگل، کوه، سینما، و برای صرف غذا به رستوران

میروید یا منزل، منزل جدید، خودرو و وسایل مورد علاقه ی او را میخرید. در این موقعیتها کودک بسیار خوشحال است.

آموزش ارزشها باید با موقعیتهای گوناگون تناسب داشته باشد؛ برای مثال، زمان هدیه دادن، خرید خودرو یا منزل، حضور در رستوران

و…، با آموزش شکر خداوند تناسب دارد. زمان حضور در کوه و جنگل و دریا، هنگام آموزش قدرت و عظمت خداوند است. زمان مسافرت،

موقعیت خوبی برای دیدار از مکانهای مقدس، زیارتگاه ها، مقبره ی بزرگان دینی و علمی، شاعران و اندیشه وران وارسته است که والدین

میتوانند با ذکر جمله هایی کوتاه، ارزشها را به کودکان خود القا کنند.دلیل استفاده از موقعیتهای زمانی و مکانی خوب، این است که کودک بهترین و

شیرینترین لحظات زندگی خود را میگذراند و اگر درآن هنگام، یکی از ارزشهای دینی را به اختصار به او القا کنیم، بدون کمترین مقاومت روانی خواهد

پذیرفت.مثال: فرزند شما در درسهایش موفق بوده است و اکنون که کارنامه ی قبولی خود را آورده، او را با جایزه ای مناسب تشویق می کنید.

لحظه ای که هدیه را به او می دهید، بهترین لحظات خود را میگذراند و آمادگی دارد که ارزش احترام به پدر و مادر را به او گوشزد کنید  .

                                                                                                                                                         مشاهده شده درنسیم مهر/حسین دهنوی