*پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)می فرمایند: هر کس چهل روز پیوسته گوشت بخورد، سنگ دل میشود.(بحار الانوار،62،ص294)

*امام علی(علیه السلام)می فرمایند: شکم هایتان را گورستان جانوران نکنید.(شرح نهج البلاغة،ج1،ص26)

*امام صادق(علیه السلام)می فرمایند: علی (علیه السلام)اعتیاد به خوردن گوشت را بد می شمرد و آن را اعتیادی همچون اعتیاد به

شراب می دانست».(بحار الانوار،ج66،ص69،ح57)

* در حدیث است که:«هرکس چهل روز پیوسته گوشت بخورد،سنگ دل می شود و هرکس چهل روز،آن را اصلاً

نخورد،بدخوی می گردد».(ربیع الابرار،ج2،ص706)

الهی! ای کریمی که بخشنده عطایی و ای حکیمی که پوشنده خطایی و ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی

و ای خالقی که راهنمایی و ای قادری که خدایی را سزایی، به ذات لایزال خود و به صفات با کمال خود و به عزت

جلال خود و به عظمت جمال خود که جان ما را صافی خود ده، دل ما را هوای خود ده، چشم ما را ضیاء خود ده و ما

را آن ده که آن به.

امام على عليه‏ السلام در اين باره چنين است:

إنَّ مِنَ البَلاءِ الفاقَةَ ، و أشَدُّ مِن ذلِكَ مَرَضُ البَدَنِ ، و أشَدُّ مِن ذلِكَ مَرَضُ القَلبِ ، و إنَّ مِنَ النِّعَمِ سِعَةَ المالِ ، و أفضَلُ

مِن ذلِكَ صِحَّةُ البَدَنِ ، و أفضَلُ مِن ذلِكَ تَقوَى القُلوبِ .

يكى از گرفتارى‏ها تنگ‏دستى است. سخت‏تر از آن ، ناتن‏درستى است و سخت‏تر از آن هم بيمارى دل ؛ و يكى از نعمت‏ها

توانمندى مالى است و برتر از آن ، تن‏درستى است و بهتر از آن نيز تقواى دل‏ها .

1- تحف العقول ، ص 203

امام علی علیه السلام می فرمایند:

هنگامى که از چیزى مى‏ترسى، خود را در آن بیفکن،

زیرا گاهى ترسیدن از چیزى، از خود آن سخت‏تر است.

حکمت 175

* امام باقر(علیه السلام)می فرمایند: پیامبر خدا از این که گوشت، خام خورده شود، نهی کرده و می فرمودند: ” تنها 

درندگان، چنین گوشتی می خورند.گوشت را هنگامی بخورید که آفتاب یا آتش، آن را دگرگون ساخته باشد".

(الکافی،ج6،ص313،ح1)

*الکافی - به نقل از هشام بن سالم- : از امام صادق(علیه السلام) درباره خوردن گوشت خام پرسیدم.فرمودند:” این،

خوراک درندگان است".(الکافی،ج6،ص314،ح2)

* امام رضا(علیه السلام)می فرمایند: خوردن گوشت خام،در شکم، کِرم پدید می آورد.(بحارالانوار،ج62،ص321)

کجا باز یابیم آن روزکه تو ما را بودی و ما نبــودیم

تا باز به ان روز رسیم میان آتش و دودیم

اگـــر بدو گیتی آن روز یابیم بر سودیم

ور بود خود را در یابیم به نبــود خود خشنودیم.

امام علی عليه السّلام:

إنّ للقلوب إقبالا و إدبارا فإذا أقبلت فاحملوها على النّوافل، و إذا أدبرت فاقتصروا بها على الفرائض.

ترجمه

دلها را روى آوردن و روى گرداندنى است (گاهى منوّر و عبادات و نوافل را با ميل انجام مى دهند، و گاهى مكدّراند

و سرباز مى زنند) شما بهنگام روى آوردنشان بكار نوافل وا داريد و بگاه روى گردندانشان بهمان انجام واجبات اكتفا

كنيد.

نظم

دل اندر سينه سرگرم است در كارگه اقبالش بكار است و گه ادبار
برايتان نوافل گه منوّربر انجام فرائض گه مكدّر
گهى در مستحبّ دارد دخالتگهى بر واجب است اندر كسالت
تكدّر را چو زنگ از خود زدايدز روى ميل سوى كار آيد
در آن هنگام دل را بر نوافلبدار و بر نوافل سخت ده دل
و گر دل از نوافل روى گرداندز انجام عبادت رخ بتاباند
باتيان فرائض اكتفا كنبدين دارو تو درد دل دوا كن
به بند بندگى انسان اسير استز انجام فرائض ناگزير است

( . شرح نهج البلاغه منظوم، ج 10، صفحه ی 89 و 90)

* پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)فرمودند: برادرم عیسی، از شهری گذر کرد و دید که رنگ چهره های مردم آنجا زرد و چشم

هایشان کبود است. آنان از بیماری هایی که داشتند، نزد وی اظهار ناراحتی کردند. گفت:«درمان شما نزد خودتان است.

شما گوشت را نمی شویید و می پزید و همانطور آن را می خورید. در حالی که هیچ چیزی بدون نوعی جنابت، از دنیا

نمی رود».این مردم از آن پس ،گوشت های مصرفیِ خود را شستند و در نتیجه بیماری هایشان از بین رفت.

(بحار الانوار،ج14،ص321،ح28 و ج62،ص161،ح6)