تا اتفاق کوچکی می افتد، سریع بحث شان گل می کند. زن و شوهرهای جوان امروزی را می گویم که نقل هر جرو بحث شان، متهم کردن خانواده طرف مقابل است؛ عبارت هایی تکراری مثل اینکه «مامانت اینا چرا دیشب اون جوری با من حرف زدند» یا «بابا و مامانت زندگیمونو به هم زدند با این دخالت هاشون.»
در میان ما هستند کسانی که به نوعی با خانواده همسرشان مشکلات زیادی دارند و حسابی از یکدیگر دل چرکینند؛ به خصوص که بعضی از زوج های جوان این قضیه را یک جورهایی افتخار می دانند که مثلاً با خانواده همسرشان قطع رابطه کرده اند.
حالا تصور کنید پدر همسرتان قاتل پدرتان باشد و دشمن شماره یک ایل و تبار شما؛ درست مثل امام جواد(علیه السلام) که همسرش دختر مأمون بود اما رفتارش با این پدر همسر چطور بود. امام محمد تقی (علیه السلام) با وجود آن که با ام الفضل دختر بزرگ مأمون به زور خود او ازدواج می کند اما هیچگاه در برابر مأمون که دشمن او و پدرانش بوده رفتار بدی از خود نشان نداد.

دوره‌ی زندگی هر انسانی همراه با فراز و نشیب‌های زیادی است. در زندگی هر شخصی لحظاتی وجود دارد که احساس قربانی‌ شدن کرده‌ایم. از شریک زندگی‌مان که که وظایفش را انجام نمی دهد تا خیانت، قتل و بسیاری دیگر. در چنین مواقعی باید تصمیم بگیریم که می‌توانیم بخشنده باشیم یا نه؟

بخشیدن کسی که باعث رنجش ما شده است شاید بر خلاف میل طبیعی انسان برای زنده ماندن و محافظت از خود باشد. هر یک از ما دلایل خاص خود را درباره‌ی اینکه چه کسی را ببخشیم، چه زمانی ببخشیم و برای چه چیزی ببخشیم، داریم. اما هر زمانی که شما عمیقا تصمیم به این کار کردید، می‌توانید این ۶ مورد را که براساس تحقیق انجام شده است را در نظر بگیرید.
۱. بخشندگی باعث احساس شادی و نشاط بیشتر شما می شود

بسیاری از تحقیقات نشان داده‌اند که افراد بخشنده، افرادی شادتر و سالم‌تر از کسانی هستند که بخشنده نیستند. نگه‌داشتن کینه و نفرت، شادی و نشاط را از شما می‌گیرد و همانند یک محرک تنش‌زای مزمن، به سلامتی شما آسیب می‌رساند. اگر شما فردی بی‌گذشت و کینه‌جو هستید، هر زمانی که به واقعه‌ی پیش آمده فکر کنید، ترشح هورمون کورتیزول، که در جریان واکنش بدن به یک عامل استرس‌زا ترشح می‌شود، افزایش می‌یابد. فکر کردن درباره‌ی آسیب وارد شده می‌تواند فشار خون را بالا برده و به قلب صدمات جدی را وارد کند. در درازمدت شما را در مقابل بیماری آسیب پذیرتر کرده و شما را از توجه کردن به سلامتی و شادابی خود دور می‌کند. کینه‌جوdی همچین می‌تواند باعث بی‌اعتمادی شما به افرادی که به شما عشق و محبت می‌ورزند شود.

۲. کینه توزی شما را به یک انسان ضعیف النفس تبدیل می‌کند
بهره‌مندی از مزایای بخشش، به پاسخ فرد مرتکب به بخشودگی بستگی دارد. اگر او همچنان به بی‌حرمتی کردن و نادیده گرفتن خواسته‌های شما ادامه دهد در نهایت احساس بی‌ارزش بودن و پوچی خواهید کرد و عزت نفس شما از بین می‌رود. تحقیقات بر روی زوجین نشان داده‌ است که زمانی که یکی از آنها هیچ تغییری در وی رخ ندهد و احساس پشیمانی نکند، بخشش طرف دیگری، عزت نفس شخص عفو کننده را کاهش می‌دهد. بخشندگی، عزت نفس را در میان زوجینی که مسئولیت‌پذیر هستند و بر روی تغییر رفتارشان کار می‌کنند افزایش می‌دهد.

۳. عدم بخشش باعث فرسایش احساس مشارکت می‌شود

یک ازدواج شاد و موفق، نتیجه‌ی هم پیمانی دو فرد بخشنده است. هر فردی در زندگی‌اش زمانی احساس ناکامی کرده است. گاهی اوقات با انجام برخی تغییرات کوچک نتایج بزرگی به دست می‌آوریم و می‌توانیم این چرخه منفی در زندگی را متوقف کنیم. زوجهایی که از لحاظ عاطفی به هم نزدیک‌تر هستند و به یکدیگر احساس تعهد و تعلق دارند، به احتمال زیاد بخشنده هستند. هنگامی که ما چیزهای بسیاری مانند زمان، فرزندان، پول، خانه و یا یک ارتباط عاطفی مثبت را از دست داده ایم، در چنین شرایطی بخشیدن سخت‌تر می‌شود.

۴. نیت یا قصد است که تفاوت ایجاد می‌کند
طی کردن مراحل طرقی در زندگی، نیازمند یادگیری بخشش است. بخشیدن فردی که به صورت غیر عمد باعث آسیب رساندن به دیگران شده،آسان تر از فردی است عمدا این کار را کرده است. همچین بخشیدن عملی که به دلیل شرایط محیطی و خارجی رخ داده است راحت‌تر از عملی است که بر اساس انتخاب شخصی انجام شده است. اگر از آن دسته افرادی نیستید که بتوانید به راحتی فردی را ببخشید، به همه‌ی شرایط خارجی که می‌تواند در وقوع حادثه دخیل باشد بدون اینکه هیچ خطایی از آن شخص سر بزند فکر کنید. شاید تحت شرایط استرس و تنش، اطلاعات نادرست، مستی، تهدید شده توسط دیگران مرتکب جرم شده باشد و یا شخصی با یک بیمار روانی بوده است. شاید این افراد زمانی که کودک یا نوجوان بوده‌اند مورد سوء‌استفاده و غفلت قرار گرفته باشند و یا اینکه به حال خود رها شده باشند. هر چند این شرایط باعث غافل شدن از رنجی که به شما وارد شده است نمی‌شود، اما ممکن است باعث شود تا بیشتر با شخص مرتکب جرم شده احساس همدلی کنید. آیا باز هم همان طرز فکر قبلی را دارید؟
۵. احساسات می‌تواند بر بخشیدن تاثیر بگذارند

مطالعات اخیر بر روی مغز نشان داده‌اند که هنگام بخشش، مراکز عاطفی و احساسی سیستم لیمبیک خون بیشتری را دریافت کرده و فعال‌تر می‌شوند. همچنین مطالعات نشان داده است که عواطف منفی از جمله خشم، بخشودگی را سخت‌تر می کند. برای بسیاری از ما بخشش، یک فرآیندی است که شامل بیان کردن و بررسی کردن خشم و فقدانی است که ما آن را احساس و تاثیر این عمل را روی زندگی مان درک می‌کنیم.
۶. بخشودگی می‌تواند یک عمل توانمندسازی باشد
بخشودگی لزوما به معنی فراموش کردن یا مجازات نکردن شخص مخاطی نیست، هرچند که برای برخی افراد ممکن است معنی‌اش همین باشد. شاید بتوانیم شخصی را ببخشیم اما هرگز نمی‌توانیم او را فراموش کنیم. ممکن است از لحاظ عاطفی کسی را بخشیده باشیم، اما بازهم احساس کنیم که آنها باید تاوان کاری که کرده‌اند را بدهند. یا ممکن است خود را متعهد به محافظت از قربانیان در آینده بدانیم. برای محافظت و ایمن نگه داشتن خود ممکن است مجرم را از زندگی و جامعه‌مان حذف کنیم. بخشیدن و عفو کردن، به معنی انجام دادن همه این کارها از روی صلح و دوستی است، بدون اینکه قصد آسیب رساندن به آنها را داشته باشیم، آنها را بدبخت و بیچاره کنیم و یا اینکه دنبال انتقام باشیم.

یک اشتباهی در ایرانیان محترم وجود دارد که کودکشان لکنت زبان می گیرد و یا لکنت زبان ندارد اما مبتلا میشود . اولین اشتباه اینجاست که وقتی شش ماه کودک تمام میشود بعنوان غذای کمکی به اوبیش از اندازه موز میخورانند . یعنی برای کودک در 24 چهار ساعت یک تیکه موز رسیده زیاد هم هست . کودک وقتی در مهمانیها یا منزل زیاد موز میل کند با اینکه باید به راحتی صحبت میکند حالت لکنت زبان می گیرد. زیاد خوردن موز در کودکان بالای 6 ماهگی تا دوسالگی هم لکنت زبان و هم عقب ماندگی ذهنی عارضی می آورد لذا یک تکه موز رسیده در 24 ساعت زیاد هم هست بیشتر نباید بخورند. اشتباه دوم اینست که زرده تخم مرغ زرده تخم کبوتر زرده تخم بلدرچین به کودک میخورانند بطور مثال بچه خودش لکنت زبان دارد یا میخواهد تازه صحبت کند میگویند از این زرده ها به او بدهید تا زبانش باز شود این یک اشتباه مشهور است که در همه جا مد شد.اینها خود لکنت زبان می آورد و لکنت زبان را بیشتر وکبد کودک راهم چرب میکند چون کلسترول بدش بالاست. حتی بعضی از پزشکان محترم ما میگویند وقتی شش ماهش تمام شدغذای کودک رابا یکچهارم زرده تخم مرغ شروع کنید که اشتباه است. و یکی از مشکلات ما در داخل کشورکبد چرب می باشد. امام صادق (علیه السلام ) میفرماید اگرمیخواهید از لکنت زبان پیشگیری و یا آنرا درمان کنید و منحنی رشد کودک چه از نظر قدی و چه از نظر بلوغ جنسی و فکری مناسب باشد انار شیرین به کودکانتان بدهید . هم امام صادق (علیه السلام ) و هم امام علی (علیه السلام ) فرمودند هم کودک زود به دوره شبابی میرسد ،هم منحنی رشد قدی کودکان مطلوب میشود ،هم زبانشان سریع باز میشود. آنوقت ما فرمایش معصوم را کنار میگذاریم و کپی کورکورانه از غرب و شرق میکنیم. اگر کودک خیلی ضعیف بود متخصص اطفال یا فوق تخصص نوزادان صلاح میداند این بچه یکچهارم زرده تخم مرغ بخورد باید موارد احتیاطی رعایت شود: اول این زرده تخم مرغ خوب بجوشد تا بچه دچار آنفولانزای پرندگان نشود زیرا اگر این آنفولانزای پرندگان با آنفولانزای انسانی توام باشد کودک را میکشد. دوم در روایات شیعه آمده است تخم مرغ را نخورند مگر باپیاز، تا تصلب شرایین نگیرید در پزشکی جدید 8 سال پیش ثابت شده است که اخبار علمی مینیتکس گفته اگر تخم مرغ با پیاز مصرف شود کلسترول بدش از بین میرود. امام صادق(علیه السلام ) در زمان خود فرموده اند . علامه مجلسی که سال هزار و صد و یازده مرحوم شدند در بحار الانوار جلد 63 آورده اند پس مااگر به فرمایشات امام صادق(علیه السلام ) و امام علی (علیه السلام ) عمل کنیم هم در زمانیم هم از زمان جلوتریم.

میزان زیاد اطلاعات هرچند ناقص شیوه پذیرش آنها را تغییر داده است وعدم درک این موضوع سبب شده است تا بین دو نسل زبان مشترکی که بتواند تجربیات را منتقل کند وجود نداشته باشد. لاتقسراولادکم علی آدابکم فانهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم؛ فرزندانتان را برآداب خود مجبور نکنید؛ چرا که آنها برای– آینده و – زمانی غیر از زمان شما آفریده شده اند . امیرالمومنین علی (علیه السلام ) در روزگار ما عوامل متعددی سبب شده است تا تغییر نسلها با سرعت بیشتری صورت پذیرد وتفاوت بین آنها نیز معنادار شده باشد به گونهای که عدهای آن را چشم یک بحران نگاه می‌کنند و بسیاری دیگر اگرچه آن را بحران نمی‌خوانند اما هراس زیادی از آن دارند. به راستی آیا در همه روزگاران تغییر نسل همین اندازه مردم جامعه را دچار مخاطره میکرده است؟ از حدیث بالا برداشت میشود که در روزگار امیرالمومنین نیز رفتارهایی وجود داشته که نشان میداده انسانهایی که “امروز” حاصل زندگی آنان است از” فردا"یی که به دست جوانان ساخته خواهد شد در هراس بودهاند وسعی بر آن داشتهاند که نسل بعد را به گونهای تربیت کنند که باورهایی شبیه خودشان داشته باشند. شاید در همه زمانها ترس از تغییر نسل و در هم شکسته شدن سنتها و آداب و رسوم وجود داشته است! ترس از اینکه نسل بعد با آنچه ما ساختهایم چه خواهد کرد؟ آیا فرزندانمان راه ما را ادامه خواهند داد؟ چگونه میتوان آینده همان گونهای رقم زد که ما دوست داشتیم و تصور میکردیم؟ آیا این نسل به آنچه ما برایش گذاشتهایم احترام خواهد گذاشت؟ دقیقا همین ترس است که تعامل بین دو نسل را به چالش میکشد. نسل جدید در آرزوی فردایی نو و نسل قبل در هراس برای از بین رفتن آنچه حاصل عمر اوست. اما در کنار همین ترس امیدی نیز وجود داشته است امیدی که نشان میدهد فردا از امروز بهتر خواهد بود زیرا فرزندان ما حصل زندگی وتجربه ما را دیدهاند و امروز به دنبال آن هستند که فراتر از تجربیات ما حرکت کنند . اگرچه گاهی اوقات ما این ترس خود را از پشت نقاب دین نشان میدهیم و به آن رنگ تقدس و درد دین میدهیم ولی این واقعیت وجود دارد که مهمترین درد ما گذر جوانان از چیزهایی است که ما ساخته ایم. گسترش دین و وسعت دانسته‌ها‌ی دینی وتولیدات دین برای زندگی امروز ما نشان از این دارد که هر نسلی تلاش ویژه‌ای برای حفظ و گسترش آن داشته است اگرچه از سوی نسل پیش از خودش متهم میشده. فهم امروز ما از دین الزاما بهترین فهم از دین نیست همانطور که اگر همین فهم را به گذشتگان نشان دهیم هراسی وجود آنها را در بر خواهد گرفت که وای بر دین که شما با آن چه کرد‌اید! گسترش اطلاعات وآگاهی‌ها همیشه منجر به فهم‌های جدیدتر شده است. اما آنچه ما امروز با آن مواجه هستیم اندکی متفاوت‌تر است. شاخصه اصلی روزگار ما ارتباطات است. میزان گسترده ای از اطلاعات وآگاهی‌ها و ارتباط با نقاطی که در گذشته حتی رویای آن هم نبوده است . طی چند دهه گذشته بشر گونه‌ای از ارتباط را تجربه میکند که از پرواز در آسمان دست نیافتنی تر بوده است. بسیاری از نوجوانان وجوانان امروز دوستان در سراسر دنیا دارند که آنها را ندیده‌اند و درست نمیشناسند اما اطلاعات و آگاهی‌هایشان را با هم به اشتراک گذارند و از هم منتفع میشوند. آنچه امروز سبب شده ما در ارتباط با نسل آینده دچار حیرت وسرگردانی شویم این است که پاسخ‌هایی که ما را قانع میکرد برای این نسل قانع کننده نیست. میزان زیاد اطلاعات هرچند ناقص شیوه پذیرش آنها را تغییر داده است و عدم درک این موضوع سبب شده است تا بین دو نسل زبان مشترکی که بتواند تجربیات را منتقل کند وجود نداشته باشد. دسترسی نسل جدید به گستره بی‌انتهایی از اطلاعات او را از شنیدنها باز داشته است و ارتباطات وسیع او سبب شده ارتباط موثر خود را با نسل قبل از دست بدهد. اما ما نیز نتوانسته‌ایم این روند رو به رشد را آنچنان که باید درک کنیم وخودمان را برای آن آماده کنیم و این عدم درک صحیح شرایط و اقتضائات ما را به سمت نفی و رد حرکت آنان کرده است. نسل امروز محتاج اطلاعات و آگاهی نیست زیرا راه به دست آوردن آن را بلد است. نسل امروز بیش از هر چیز محتاج دیدن و لمس‌کردن یک الگوی عینی و واقعی برای زندگی خود است. آنچه دینداران ما و کسانی که درد دین دارند از آن غافل هستند. ما بیش از آن که بتوانیم الگویی زیبا برای نسل امروز باشیم به دنبال افزایش اطلاعات و آگاهی‌های آنها هستیم یعنی درست همان چیزی که برای نسل امروز جذاب و شیرین نیست زیرا هر روز خود را در مواجه با هجمه‌ای از اطلاعات رنگارنگ میبیند. اما دیدن الگویی برای زندگی بسیار دشوار است. خواندن زندگی‌نامه بزرگان وشنیدن از آنها نتوانسته جای خالی یک زندگی عینی را برای آنها پر کند. به همین سبب است که او در پی اجتماعی میگردد که بتواند الگوی عملی زندگی را به او نشان بدهد. در این میان برخی رفتارهای نسنجیده و از روی شتاب ما کار را دچار گره‌های بیشتری نیز کرده است. نبود یک زبان مشترک برای درک تغییر و رفتارهای عجولانه و نسنجیده هراس ما را از آینده پیش رو دو چندان کرده است.

برخی اوقات آرزو می‌کنم که‌ ای کاش بچه‌ای نداشتم.

آنچه فرزندتان از عبارت بالا می‌فهمد، این است: «تو ارزش نداری و من تو را نمی‌خواهم». او این حرف را به دل می‌گیرد و حتی تا بزرگسالی به یادش می‌ماند. در عوض چنین بگویید: «بعضی وقت‌ها مرا خیلی ناراحت می‌کنی».

بهتر آن است که پدر و مادر قواعد پیش گقته را اجرا کنند تا بدین حد از خشمناکی نرسند. وقتی بچه می‌داند که پدر و مادرش چه انتظاری از وی دارند و مشاهده می‌کند که با او دم سازند، یقیناً رفتار نیکوتری در پیش خواهد گرفت.

مرا تنها بگذار

تمام پدر و مادر‌ها پاره‌ای اوقات مایلند تنها باشند. ولی در صورتی که پرخاش‌کنان از فرزندتان بخواهید که ایشان را به حال خود گذارد، می‌اندیشد که دوستش ندارید. سعی کنید بچه‌ها را در انجام امور روزانه شرکت دهید. حتی یکی بچه سه ساله هم می‌خواهد در آماده ساختن میز شام یاری کند.

اگر موقعی که بچه‌ها به شما احتیاج ندارند، وقتی را برای سپری ساختن با آنان اختصاص دهید، در این حالت زمانی که توجه شما به اجرای سایر امور است، بچه‌ها کمتر مزاحم شما می‌شوند. آن هنگام که لازم است تنها باشید، می‌توانید به بچه بگویید: «من خیلی تو را دوست دارم، اما حالا بسیار کار دارم». به او فرصت دهید که دریابد شما بعداً مدتی را با او می‌گذرانید.

در صورتی که فرزندتان اصرار کرد، می‌توانید بگویید: «چنانچه بار دیگر حرفم را قطع کردی، ناچارا باید به اتاقت بروی، چون اینجا اتاق من است». این روشی در جهت دور کردن بچه نیست بلکه یک راه‌کار تربیتی به حساب می‌آید.

اگر پسر نوجوان دارید بخوانید…
                                                                                                                     

حالا اگر می‌خواهید به عنوان والدینی دلسوز و مسئول، آینده جسمی و روانی پسران خود را تأمین کنید، رعایت این نکات را فراموش نکنید:
۱) پدر و مادر قبل از هر دوست ناباب یا جامعه ناسالمی می‌توانند رفتارهای پرخطر را به فرزندان شان بیاموزند. نتیجه تازه‌ترین تحقیقات روی بیش از ۲۰۰۰ نوجوان که به مصرف سیگار و مواد مخدر و… اعتیاد داشتند، نشان داده که ۴۰ تا ۶۰ درصد از این نوجوانان، برای اولین بار نحوه استعمال مواد دخانی را در خانه و توسط والدین خود آموخته‌اند؛ بنابراین اولین گام در دور نگه داشتن فرزندان از مواد مخدر، استعمال‌نکردن آن‌ها توسط والدین و به ویژه در منزل است.
۲) شما نمی‌توانید از نوجوانتان توقع داشته باشید که مدام در محیط‌های آلوده و در مجاورت افراد معتاد قرار داشته باشد و هیچ تمایل یا حس کنجکاوی نسبت به مصرف مخدرها از خود نشان ندهد؛ بنابراین از رفت و آمد با دوستان یا اقوامی که اقدام به مصرف مخدرها جلوی اعضای خانواده می‌کنند، خودداری کنید.
۳) با پرهیز از رذایل اخلاقی مانند دروغگویی، خشم و عصبانیت بی‌موقع یا ناسزاگفتن، الگوی رفتاری مناسبی برای نوجوانتان باشید.
۴) بسیاری از پدران دوست دارند آینده‌ای را که برای خود متصور بوده‌اند و به آن نرسیده‌اند برای پسرانشان ترسیم کنند، اما خیلی از افسارگسیختگی‌ها و فاصله‌های بین والد و فرزند از همین جا شروع می‌شود. شما به عنوان یک پدر خوب، فقط وظیفه شناساندن راه‌های صحیح و غلط به فرزندتان و مشورت کردن با او در مورد علاقه‌مندی‌هایش را دارید و بهتر است انتخاب نهایی را به عهده فرزندتان بگذارید.
۵) بسیاری از پسران از گوش دادن به نصیحت‌ها و توصیه‌های همیشگی گله‌مندند و فکر می‌کنند که نصیحت بیش از حد یعنی عدم اعتماد خانواده و کوچک شمردن آن‌ها. شما می‌توانید با خریدن انواع کتاب‌ها یا فیلم‌های آموزنده، فرزند خود را نسبت به مسائل و مشکلات موجود در جامعه به طور غیرمستقیم آگاه کنید.
۶) پسران در سنین نوجوانی علاقه خاصی به استقلال، جدا شدن از خانواده و پیوستن به گروه هم‌سالان دارند و نگرانی بسیاری از والدین، از ناشناخته بودن دوستان فرزندشان نزد آن‌هاست.
شما برای اینکه هم فرزندتان را خوشحال کنید و هم با دوستان جدیدش بیشتر آشنا شوید، می‌توانید هر چند وقت یک بار، یک مهمانی دوستانه ترتیب دهید و دوستان فرزندتان را هم با خانواده‌هایشان به صرف یک عصرانه ساده دعوت کنید. شما می‌توانید برای تسلط بیشتر به روابط فرزندتان هم، ماهی یک بار، یک برنامه کوهنوردی با دوستان فرزندتان و خانواده آن‌ها بچینید.
۷) از تحقیر، توهین یا مقایسه‌کردن پسرتان با دیگران به شدت پرهیز کنید؛ چون انجام این اعمال موجب پرخاشگر و زورگو شدن آن‌ها در آینده می‌شود و این گونه فرزندان تحقیر شده بعد از رسیدن به استقلال سعی می‌کنند با توسل به زور وجود و قدرتشان را به دیگران اثبات کنند.
۸) پسران، پدران آینده‌اند و باید مسوولیت‌پذیر بار بیایند؛ بنابراین انجام برخی از کارهای خانه را حتی اگر خیلی کم و پیش پا افتاده باشند به عهده پسرتان بگذارید؛ کارهایی مانند خرید نان یا گذاشتن کیسه زباله بیرون از منزل.
۹) پسران در سنین نوجوانی علاقه زیادی به دیده و پذیرفته شدن از طرف جامعه دارند؛ بنابراین برای این کار اقدام به عوض کردن ظاهر و نوع پوشش خود می‌کنند. در مواجهه با این گونه مسائل، شما نباید با پرخاشگری و توهین فرزندتان را از تغییر ظاهرش منع کنید، بلکه باید با زبانی خوش و دلیل و منطق مناسب، او را تشویق به پذیرفته شدن از راه‌های دیگری غیر از تغییر ظاهر غیر متعارف کنید. از او بخواهید که رشته هنری یا ورزش مورد علاقه‌اش را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد و موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی‌اش سبب غرور و افتخار خودش و شما باشد.
۱۰) آزادی مفرط ، بیشتر مخرب است نه موثر. شما با آزاد گذاشتن فرزند پسرتان در هر زمینه‌ای و برآورده کردن همه نیازهای او، فردی متکبر و خودخواه از او می‌سازید و موجب می‌شوید که او فکر کند در همه مکان‌ها و زمان‌ها، هر کاری که دلش بخواهد می‌تواند انجام دهد، اما وقتی طی زندگی با مسائلی غیر از آنچه باب میل اوست روبرو شود، یأس و ناامیدی سراسر وجودش را فرا می‌گیرد و عاقبت این نوجوانان چیزی نمی‌شود جز احساس پوچی و…
۱۱) پسرها عمدتا عهده‌دار چرخاندن چرخ مالی و اقتصادی زندگی در آینده هستند؛ بنابراین بهتر است پدران، آن‌ها را با مسائل و مشکلات مالی و حساب و کتاب و نحوه صحیح پول خرج کردن آشنا کنند و از نوجوانی پس انداز کردن و صرفه‌جویی را به آن‌ها یاد دهند.
۱۲) این یک باور غلط است که دخترها بیشتر از پسرها به محبت نیاز دارند. پسرها هم به اندازه دخترها به محبت و حمایت عاطفی خانواده‌شان احتیاج دارند؛ پس وظیفه یک پدر یا مادر مهربان که به فکر سلامت روان فرزندش است، رعایت تعادل و عشق ورزی به همه فرزندان است.
۱۳) معمولاً پسرها با پدرانشان راحت‌ترند و بهتر می‌توانند مشکلاتشان را با آن‌ها در میان بگذارند؛ بنابراین به عنوان یک پدر مسوول، روزی یک ساعت از وقتتان را به پسرتان اختصاص دهید و او را در راه حل مشکلاتش یاری کنید. فقط حواستان باشد که خشونت و پرخاش، جایی در راهنمایی‌هایتان نداشته باشد تا فرزندتان از مشورت کردن با شما پشیمان نشود و مشکلاتش را خارج از خانه و به روش‌های نادرست حل نکند.
۱۴) پسربچه‌ها علاقه شدیدی به بازی‌های خشن کامپیوتری دارند. برای جلوگیری از ناراحتی‌های جسمی و روحی فرزندتان، از تنها و آزاد گذاشتن او برای ساعت‌ها بازی با کامپیوتر خودداری کنید.
۱۵) بد نیست که حساب دخل و خرج فرزندتان را داشته باشید و دورادور بدانید که او پول‌هایش را چه طور خرج می‌کند. شاید باور نکنید اما خرید سیگار می‌تواند به سادگی خریدن یک بسته آدامس یا پفک باشد!
۱۶) به پسرتان بیاموزید که زورگویی و قلدری راه معقول و پسندیده‌ای برای رسیدن به خواسته‌ها نیست؛ بنابراین بهتر است برای حل مشکلاتش راه‌های منطقی و آرام را پیش گیرد تا محبوبیتش پیش اطرافیان بیشتر شود.
۱۷) پسرها به خاطر موقعیت خانوادگی خاصی که در آینده دارند و باید مسوول و مدیر یک زندگی شوند، نیاز زیادی به اعتماد به نفس بالا دارند. شما می‌توانید با سپردن کارهای مهم به پسرتان و گفتن این جمله که «من می‌دانم تو به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهی» اعتماد به ‌نفس فرزندتان را بالا ببرید و حس مفید بودن را به او القا کنید.
۱۸) با مسوولان و مشاوران مدرسه او در تماس باشید تا بتوانید از تغییرات احتمالی روانی یا تحصیلی فرزندتان خبردار باشید.
۱۹) برای این که پسرتان احساس نکند به خاطر جنسش هیچ محدودیتی ندارد، قوانین خانواده را بنویسید و به دیوار اتاقش بچسبانید و حتماً ساعات ورود و خروج را طبق مقررات خانواده درج کنید و اگر دیدید که او از حدش تجاوز کرد، بنا به روحیاتش، تنبیه یا تشویقی برایش در نظر بگیرید تا بهتر شرایط خانواده را بپذیرد.
۲۰) جوری رفتار نکنید که فرزندتان احساس کند برای هر کاری باید نظر شما را رعایت کند و حق انتخاب در هیچ زمینه‌ای را ندارد، این رفتار او را سرخورده می‌کند. انتخاب رنگ اتاق، لباس یا نوع تغذیه را به عهده خودش بگذارید.
۲۱) هیچ گاه در برابر دختر یا فرزند کوچک‌ترتان به پسرتان نگویید که تو بزرگی یا پسری و این رفتارها از تو بعید است. عادلانه قضاوت کنید و به فرزندانتان بیاموزید که به یکدیگر احترام بگذارند و حقوق یکدیگر را هم رعایت کنند.

این عبارت سبب می‌گردد که بچه حس کند شما کوچک‌ترین علاقه‌ای به شنیدن نظرش ندارید و اندک اندک به این نتیجه دست می‌یابد که او فردی ناتوان در طرح هر پیشنهادی است.

شما می‌توانید با آرامش و خونسری به او بگویید: «ساکت باش» و اگر این لحن کلام بی‌اثر باشد، آن را با خونسردی لیکن محکمتر بیان کنید. یا امکان دارد تلویزیون را خاموش کنید و وی را به اتاقش بفرستید.

یادتان باشد که بچه‌ها همه چیز را از انگاره (الگوی) خود فرا می‌گیرند. در صورتی که می‌خواهید فرزندتان مؤدب باشد، باید نخست خودتان با ادب باشید. هیچ‌گاه به هم سن و سالتان نمی‌گویید «خفه شو!» پس به بچه‌تان هم نباید چنین حرفی بزنید.

1. باید قداست رابطه ی زناشویی را درک کنید و بدانید که میثاق غلیظ و پیمان محکمی است ، پس هزاران بار قبل از گسستن این پیمان استوار و برداشتن هر قدمی بعد از آن فکر کن، زیرا پشیمانی (بعد از گسستن این پیمان) دیگر سودی ندارد.

2. باید سرشت و طبیعت زن را بشناسی تا بتوانی درک و آگاهی مناسبی برای رفتار و برخورد صحیح به دور از افراط و تفریط با او داشته باشی ، نگذار هیچ اختلافی بین شما تا روز بعد ادامه پیدا کند.

3. از صحبت کردن در باره ی تجربه های پیشین و گذشته مربوط به زنی دیگر ، چه نامزد باشد چه همسر قبلی، خودداری کن.

4. از آرمانگرایی به دور باش ، و زندگی طبیعیت را ادامه بده و توقع معجزه نیز نداشته باش.

5. در هر فرصتی که به دست آمد ، محبت خود نسبت به همسرت را اظهار کن، از انتقاد نشیدار یا همیشگی و مداوم برای هر خطای کوچک و بزرگی، به شدّت دوری کن…

6. در درون خودت با غم ونگرانی مبارزه کن و تلاش کن همیشه بشّاش و خوشرو و خوشبین باشی و همیشه ذکر الله را (بر دل وزبان) داشته باش تا غم و پریشانی را از تو دور نماید.

7. همیشه نزاع را در دایره ای تنگ محصور کن و نگذار گسترش پیدا کند، و قبل از اینکه مشکل از دست تو بیرون رود آن را کنترل و مدیریت کن.

8. غیرت بیخود و شک وشبهه دشمنان زندگی هستند، پس با حقایق زندگی کن نه با ظن و اوهام و در دل خود و همسرت درخت اطمینان متقابل را بکار و نیرومند ساز.

9. از بعضی چیزهایی که آنها را جزئی از شخصیت خود می دانی کوتاه بیا ، تا از صفات همسرت و خصوصیات دوست داشتنی او هم لذّت ببری.

10. همانطور که به خود اهمیت می دهی به همسرت نیز اهمیت بده و آنچه برای خود می پسندی برای او هم بپسند.

11. دادن و گرفتن، …هر دو با تفاهم در ارتباط هستند، خودخواه نباش، چنانکه بیش از آنچه می دهی از دیگران بگیری یا همه چیز را بگیری و به دیگران چیزی ندهی.

12. در هر پیشامد ناگواری همسرت را متّهم نکن ، بلکه منصفانه به موضوع بنگر و پیش داوری نکن.

13. امروز را به خوبی زندگی کن و در غم و نگرانی فردا یی که هنوز نیامده فرو نرو و در حدود امکانات، از خود انتظار داشته باش، نه بیشتر.

14. به یاد داشته باش که دوری کوتاه مدّت از همسر، رابطه ی زناشویی را تقویت می کند، امّا دوری بسیار طولانی ، گاهی ممکن است باعث انهدام آن گردد.

15. نقش هدیه دادن را در زندگی مشترک بین خود و همسرت فراموش نکن

«تهادوا .. تحابوا»{به یکدیگر هدیه دهید تا محبت شما با هم افزون شود.} بگذارید،این حدیث شریف شعار زندگی مشترک شما در هر مناسبت شادیبخشی باشد، (امتحانش کن ،تا اثرش را ببینی)

16. باید با دلی راضی و قلبی مطمئن تبعات و پیامدهای ازدواج را پذیرا باشی( زیرا هر که بامش بیش برفش بیشتر مترجم)

17. با همسرت گاهی کارها را به صورت مشترک انجام دهید که هم خاطرات خوشی برایتان خواهد شد و هم شما را به هم نزدیکتر خواهد نمود.

18. به همسرت فرصت وآزادی ابراز وجود بده تا استعدادهای خود را شکوفا نماید، و تواناییهایش را به تمسخر نگیر.

19. وجود او را در خانواده ارج بنه (و او را کأن لم یکن تلقی نکن) … زیرا مشورت در زندگی مشترک بسیار مهم است، و باید هرکدام از طرفین احساس کند که در زندگی دارای ارزش بوده و وجودش بی معنا نیست.

20. اسراف ، زندگی مشترک را خراب می کند،و نعمت خداوند را ضایع می گرداند، و الله مسرفین را دوست نمی دارد، پس توازن و اعتدال را در زندگی رعایت کن.

21. به احدی اجازه ی دخالت در زندگی زناشوییت را نده، خود سبب چنین چیزی هم نباش و اسرار خانه و خانواده ات را برای هیچ دوست یا خویشاوندی تعریف مکن.

22. با دقت و توجه به سخنان همسرت گوش بده، به او نشان بده که از با او یودن احساس خوشبختی می کنی، و ذوق و سلیقه اش را ستایش کن.

23. از خطاهای کوچک همسرت بگذر تا او نیز اشتباهات تو را ببخشد.

24. وقتی همسرت را در آستانه ی عصبانیت دیدی ، از ادامه سخن بپرهیز و وقتی عصبانی شد، صحنه را ترک نما تا هردوآرام شوید، و موضوع عوض شود.