پیوند: http://www.noormags.com/view/Magazine/ViewPages.aspx?ArticleId=63945

آشنایی با قرآن اولین قدم است.
هیچ کدام از کتاب‏های دینی جای قرآن را نمی‏گیرد، این آشنایی باید از متن قرآن شروع شود.

اگر بخواهیم کل امت اسلام با قران انس بگیرند، باید تلاوت قرآن را در جامعه باب کنیم…

اگر تالیان کلام الله در جامعه توانستند با زمزمه ملکوتی و صحیح و پرجاذبه این آیات کریمه را تلاوت کنند، دل مردم با قرآن انس می‏گیرد و به قرآن نزدیک می‏شود.

حدیث ولایت ج 7،ص 33

ما باید رابطه‏مان را با قران روز به روز مستحکم‏تر کنیم. در خانه‏ها قرآن بخوانیم…چنانچه مختصر فراغتی پیدا می‏کنید خودتان را به قرآن وصل کنید هر روز مقداری قرآن بخوانید و آنرا فرا بگیرید.

حديث ولايت ،ج 9،ص 275

اگر بخواهیم یک ملت شصت میلیونی با قرآن به معنای واقعی کلمه آشنا بشوند، مقدماتش همین هاست.

اول باید قرآن را بشناسند. اول باید بتوانند لای قرآن را باز کنند و قرآن را تلاوت کنند.

بتوانند کلمات قرآن را با گوش خود مأنوس کنند.

مراسم اختتامیه سیزدهمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم، 24/9/75

پیوند: http://www.noormags.com/view/Magazine/ViewPages.aspx?ArticleId=4845

انس با قرآن موجب خودسازی، از بین رفتن خودبینی، حب دنیا و کلیه صفات منفی و زشت و نامیمون می‌شود.
زیرا قرآن این گونه صفات ناپسند را محکوم می‌کند.

چنین انسانی هیچ‌گاه خود را اسیر دنیا نمی‌سازد،بلکه دنیا و آن‌چه را در آن هست مسخر خود می‌کند و به عنوان ابزار الهی جهت تعالی خود و دیگر انسان‌ها، به خدمت می‌گیرد.

انس با قرآن نگرشی نو بر عالم خلقت از کران تا کران را ایجاد کرده و او را به حقایق رهنمون می‌سازد ، تا راز خلقت پدیده‌ها را کشف کند.

نتیجه : چنین انسانی چشم بصیرت یافته و خود را می‌شناسد.

بهترین راه انس با قرآن تفکر و تدبر و تعمق در مفاهیم و معانی آن است ، زیرا خود قرآن انسان‌ها را به اندیشیدن در قرآن دعوت می‌کند «افلایتدبرون القرآن» محمد/24

و اساساً خداوند فلسفه پیدایش و نزول را تدبر امت در آیات آن و شناخت حقایق می‌داند «کتاب انزلناه الیک مبارک لیدبروا آیاته و یتذکر اولوالباب»ص/29
(قرآن کتاب مبارک و عظیم شأنی است که بر تو فرو فرستادیم تا امت در آیاتش اندیشه کنند و صاحبان مقام عقل، متذکر آن شوند)

اصولا يكى از بهترين راههاى آشنائى با قرآن و معارف آن انس گرفتن و مأنوس شدن با قرآن و تدبّر در آيات قرآن است.

انس با قرآن «كه در روايات هم به طور خاصّ به آن تأكيد فراوان شده است» موجب نورانيت قلب و وجود انسان شده و باعث مى‏شود انسان، انسان قرآنى و نوراني گردد.

از طرفى تدبّر در قرآن از جمله وظائف انسان محسوب گرديده است:

أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً [النساء/ 82].

و نيز فرمود:

كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ [ص/ 29].

و فرمود:

أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها [محمّد/ 24].

در تلاوت آيات قرآن هرگز نبايد بدون تدبّر و تأمّل رد شد زيرا آيات قرآن با تدبّر در آنها خودشان را نمايان مى‏كنند.

تدبّر در آيات هرگز معطّل شدن و توقّف بى‏حركت و تفكّر نيست، تدبّر در آيات قرآن در واقع تفسير آيات به آيات ديگر است، تطبيق آيات با يكديگر و توأم با حركت فكرى است،

در اثر تدبّر در آيات همسوئى و هماهنگى معاني و معارف آنها نمايان مى‏شود آنگاه انسان مى‏تواند به معاني اصيل و ناب آيات قرآن دست يابد، البتّه لازم است تدبّر در آيات قرآن با فكر خالص و با ذهن خالي و دلى پاك و همراه با تعقّل، انجام گيرد

و گر نه:

وَ لا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَساراً [الإسراء/ 82].

از دو آيه فوق ظاهر است كه تدبّر در آيات هم مى‏تواند از طريق قلب پاك و هم مى‏تواند از طريق عقل ناب به عمل آيد.

خداى سبحان مى‏فرمايد:

«در بيان حكم هيچ چيزى، در اين كتاب كوتاهى نكرديم و ناتمامش نياورديم»

اين كتاب بيان روشن و رسايى براى هر چيزى است،  برخى از حقايق اين كتاب برخى ديگر را تصديق مى‏كند، در آن هيچ گونه اختلافى نيست،

«اگر از جانب غير خدا بود بى‏شك در آن اختلافهاى بى‏شمارى مى‏يافتند»

هان آگاه باشيد كه قرآن را ظاهريست آراسته و بس شگرف، و باطنش دريايى پهناور است و ژرف

شگفتيهايش به نيستى نرود، و نكات بى‏مانندش به پايان نرسد،

جز بوسيله قرآن، پرده‏هاى اختلاف انگيزى كه بر روى حقايق فرو افتاده است، بر كنار نشود.

پرتويي ارز نهج البلاغه ،ص252 طالقاني،محمود

پیوند: http://www.noormags.com/view/Magazine/ViewPages.aspx?ArticleId=4845

قرآن مایه حیات روحانی و جسمانی و زندگی فردی و جمعی مسلمانان می‌باشد

این صحیفه الهی چراغی است که روشنی آن هرگز فروغی نمی‌نشیند و بنیانی است که پایه‌های آن هرگز متزلزل نمی‌شود.

این کتاب مقدس سرچشمه علوم اسلامی است از چهارده قرن پیش، رسالت زندگی را در ابعاد مختلف زندگی بشر آغاز کرد و تا ابد ادامه خواهد داد.

شناخت قرآن و انس با آن برای هر فرد مسلمان خصوصاً نسل جوان که با اندیشه‌های نو سروکار دارند امری حیاتی به نظر می‌رسد .

قرآن منبع اصلی دین و ایمان و فرهنگ معنی‌بخش زندگی، مادی و معنوی انسان‌هاست.

آن‌چه اهمیت دارد چگونگی انس با قرآن این منشور هدایت‌بخش است در واقع انسان باید قرآن‌گرا باشد، تمام امور خود را به قرآن پیوند دهد و قرآن را جز باورهای درونی خود بداند.