پيامبر اكرم “صلي الله عليه و آله”:

در آن ده ويژ‍گي است : خوراك است،نوشيدني است،شست  و شو دهنده است

،خوشبو كننده است،مثانه را مي شويد ،شكم را مي شويد، آب كمر را فراوان مي

سازد، نيروي همبستري را مي افزايد، سردي مزاج را از ميان بر مي دارد و پوست را تميز مي كند . ح1539

امام علي “عليه السلام” خربزه ، دنبلان كوهي است، نه در آن بيماري است و نه عارضه اي .ح1545

امام صادق ” عليه السلام” خربزه ، سنگ را در مثانه ذوب مي كند .ح1547

امام صادق” عليه السلام” خوردن خربزه در ناشتا ، سست اندامي مي آورد .ح1550

پيامبر اكرم ” صلي الله عليه و آله” خربزه را دندان بزن و آن را قطعه قطعه مخور ، چرا كه ميوه

اي خجسته ، خوش، مايه پاكي دهان و تقدس بخش دل، دندان ها را سفيد مي كند،

خداي را خرسند مي سازد ، بويش از عنبر و آبش از كوثر است ، گوشت آن از پرديس

، لذت آن از بهشت و خوردن آن عبادت است . ح1553

دانشتامه احاديث پزشكي ، ج2

حضرت آيت الله مجتهدي مي فرمودند : بنشين قدري فكر كن كه خداوند متعال چقدر به ما نعمت داده است .

يكي از بزرگترين نِعَم خداوند اين است كه ما هر چه گناه مي كنيم او مي پوشاند .

اگر يكي حرف ما را گوش ندهد پشت سر او ، عالَم را پر از حرف مي كنيم ، ولي خدا اين طور نيست ، هر موقع ما انسانها عبادت مي كنيم ، خداوند اعمال خوب ما را به ملائكه نشان مي دهد و مي فرمايد : بندگان مرا ببينيد كه چگونه راز و نياز مي كنند و هر وقت كه معصيت مي كنيم از فضل و كرمش پرده ها را مي كشد كه ملائكه نبينند .
اين فقط يك نعمت خدا است.

آيا ارزش دارد ما گناه چنين خدايي را بكنيم ، اگر قدر يك ذره ، در اين نعمتها و احسانهاي او، تفكر كني ديگر گناه نمي كني و از اعمال گذشته ات توبه مي نمايي .

همين كه تصميم بگيري خوب بشوي ، خدا هم دستت را مي گيرد و كمك مي كند .

شخصي نزد من آمد و گفت مدتي است كه تصميم گرفته ام گناه را ترك كنم و با احكام اسلامي آشنا شوم ، ولي نمي دانم چكار كنم و كجا بروم ، تا  اينكه ، شب در عالم خواب  اسم و آدرس حوزه شما را به من دادند كه برو پيش فلاني .

اشتياق خدا به مابيشتر است از اشتياق ما به خدا

حضرت آيت الله مجتهدي” رحمه الله عليه”مي فرمودند : توبه هركسي به اندازه علم و عقل و درك خودش است .

عوام بايد از گناهانشان توبه كنند

و شما طلاب از كم درس خواندن ، زياد حرف زدن

انجام مكروهات و امثال اينها توبه كنيد .هركسي به قدر خودش

وقتي مغني مي خواندم استاد اخلاقي داشتم به نام آقا سيد مهدي نجفي”رحمه الله عليه” ايشان گاهي مي فرمودند : از اين نمازهايتان توبه و استغفار كنيد .

برخوردار فريد،شاکر ، آداب الطلاب ،ج1 ، ص394-393
سلسله مباحث حوزوي توسط آيت الله مجتهدي تهراني

[الأمالي للصدوق‏] الدَّقَّاقُ عَنِ الْأَسَدِيِّ عَنِ النَّخَعِيِّ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ ابْنِ الْبَطَائِنِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ فِي خَبَرٍ طَوِيلٍ قَدْ أَثْبَتْنَاهُ فِي بَابِ مَا أَخْبَرَ النَّبِيُّ ص بِظُلْمِ أَهْلِ الْبَيْتِ قَالَ ص وَ أَمَّا ابْنَتِي فَاطِمَةُ فَإِنَّهَا سَيِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ هِيَ بَضْعَةٌ مِنِّي وَ هِيَ نُورُ عَيْنِي وَ هِيَ ثَمَرَةُ فُؤَادِي وَ هِيَ رُوحِيَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيَّ وَ هِيَ الْحَوْرَاءُ الْإِنْسِيَّةُ مَتَى قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا بَيْنَ يَدَيْ رَبِّهَا جَلَّ جَلَالُهُ زَهَرَ نُورُهَا لِمَلَائِكَةِ السَّمَاءِ كَمَا يَزْهَرُ نُورُ الْكَوَاكِبِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ وَ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِمَلَائِكَتِهِ يَا مَلَائِكَتِي انْظُرُوا إِلَى أَمَتِي فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ إِمَائِي قَائِمَةً بَيْنَ يَدَيَّ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهَا مِنْ خِيفَتِي وَ قَدْ أَقْبَلَتْ بِقَلْبِهَا عَلَى عِبَادَتِي أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ آمَنْتُ شِيعَتَهَا مِنَ النَّارِ وَ إِنِّي لَمَّا رَأَيْتُهَا ذَكَرْتُ مَا يُصْنَعُ بِهَا بَعْدِي كَأَنِّي بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ‏ الذُّلُّ بَيْتَهَا وَ انْتُهِكَتْ حُرْمَتُهَا وَ غُصِبَتْ حَقُّهَا وَ مُنِعَتْ إِرْثُهَا وَ كُسِرَ جَنْبُهَا وَ أَسْقَطَتْ جَنِينَهَا وَ هِيَ تُنَادِي يَا مُحَمَّدَاهْ فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِيثُ فَلَا تُغَاثُ فَلَا تَزَالُ بَعْدِي مَحْزُونَةً مَكْرُوبَةً بَاكِيَةً تَتَذَكَّرُ انْقِطَاعَ الْوَحْيِ عَنْ بَيْتِهَا مَرَّةً وَ تَتَذَكَّرُ فِرَاقِي أُخْرَى وَ تَسْتَوْحِشُ إِذَا جَنَّهَا اللَّيْلُ لِفَقْدِ صَوْتِيَ الَّذِي كَانَتْ تَسْتَمِعُ إِلَيْهِ إِذَا تَهَجَّدَتْ بِالْقُرْآنِ ثُمَّ تَرَى نَفْسَهَا ذَلِيلَةً بَعْدَ أَنْ كَانَتْ فِي أَيَّامِ أَبِيهَا عَزِيزَةً فَعِنْدَ ذَلِكَ يُؤْنِسُهَا اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ بِالْمَلَائِكَةِ فَنَادَتْهَا بِمَا نَادَتْ بِهِ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ فَتَقُولُ يَا فَاطِمَةُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمِينَ يَا فَاطِمَةُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَ اسْجُدِي وَ ارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ ثُمَّ يَبْتَدِئُ بِهَا الْوَجَعُ فَتَمْرَضُ فَيَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهَا مَرْيَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ تُمَرِّضُهَا وَ تُؤْنِسُهَا فِي عِلَّتِهَا فَتَقُولُ عِنْدَ ذَلِكَ يَا رَبِّ إِنِّي قَدْ سَئِمْتُ الْحَيَاةَ وَ تَبَرَّمْتُ بِأَهْلِ الدُّنْيَا فَأَلْحِقْنِي بِأَبِي فَيُلْحِقُهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِي فَتَكُونُ أَوَّلَ مَنْ يَلْحَقُنِي مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَتَقْدَمُ عَلَيَّ مَحْزُونَةً مَكْرُوبَةً مَغْمُومَةً مَغْصُوبَةً مَقْتُولَةً فَأَقُولُ عِنْدَ ذَلِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ ظَلَمَهَا وَ عَاقِبْ مَنْ غَصَبَهَا وَ ذَلِّلْ مَنْ أَذَلَّهَا وَ خَلِّدْ فِي نَارِكَ مَنْ ضَرَبَ جَنْبَيْهَا حَتَّى أَلْقَتْ وَلَدَهَا فَتَقُولُ الْمَلَائِكَةُ عِنْدَ ذَلِكَ آمِينَ .

بحارالأنوار ج : 28 ص : 37    نرم افزار جامع الاحاديث شيعه

شيخ صدوق در امالى از ابن عبّاس رحمه اللَّه روايت كرده كه :

رسول خدا “صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم “ فرمود:

فاطمه دختر من برترين زنان از اوّلين تا آخرين آنهاست. فاطمه زهرا پاره تن من است.

زهرا نور دو چشم من است. زهرا ميوه قلب من است. زهرا روح و جان من است. زهرا

حوريّه‏اى است كه به قيافه انسان در آمده.

هنگامى كه فاطمه در مقابل پروردگار خود در ميان محراب عبادت مى‏ايستد نور او براى ملائكه آسمان نظير نور ستارگان از براى اهل زمين مي درخشد.

خداوند به ملائكه خود مي فرمايد: اى ملائكه من! به فاطمه كه برترين كنيزان من است نظر كنيد كه چگونه در مقابل من قرار گرفته است. اعضاء و جوارح او از خوف من مي لرزد.

فاطمه با توجه قلبى مشغول عبادت من شده است من شما را شاهد مي گيرم كه شيعيان وى را در امان مى‏گذارم.

سپس پيامبر خدا فرمود: هر گاه زهرا را مشاهده مي كنم، آن ستمهايى به يادم مي آيد كه بعد از من در حقّ او خواهد شد. گويا مى‏بينم كه ذلّت داخل خانه وى شده باشد.

احترامش از دست رفته باشد. حقّش را غصب كرده باشند. از دريافت ارث خود

ممنوع شده باشد. پهلوى او شكسته شده باشد. جنين وى سقط شده باشد

و او فرياد مي زند:
وا محمّداه! ولى كسى به دادش نمى‏رسد، استغاثه مي كند ولى كسى به فريادش نخواهد رسيد. لذا بعد از من دائما محزون، غصّه‏ دار و گريان خواهد بود، گاهى يادآور مى‏شود كه وحى از خانه‏اش قطع شده، گاهى مفارقت مرا به خاطر خواهد آورد.

شبها براى اينكه صداى تلاوت قرآن مرا در نماز شب نمى‏شنود دچار وحشت خواهد شد. سپس خويشتن را بعد از آنكه در ايام پدر عزيزترين افراد بود ذليل خواهد ديد.

در همين زمان است كه خداى رئوف ملائكه را مونس فاطمه قرار مي دهد. ايشان فاطمه را به همان گونه ندا مي كنند كه حضرت مريم را ندا كردند و به وى مى‏گويند:

اى فاطمه! خداوند تو را از ميان زنان جهانيان انتخاب كرده است. اى فاطمه! فرمانبردار پروردگار خويش باش و با افراد سجده‏ كننده و ركوع‏ كننده سجود و ركوع نماى. سپس درد و بيمارى بر او غلبه خواهد كرد. آنگاه خداوند سبحان مريم بنت عمران را مى‏فرستد تا پرستار و مونس فاطمه باشد.

در همين حال است كه فاطمه مي گويد:

پروردگارا! من از زندگى سير شده و از مردم دنيا بيزارم، مرا به پدرم ملحق نما! خداى توانا او را به من ملحق مى‏نمايد،

زهرا اوّل كسى است از اهل بيت من كه به من ملحق خواهد شد. فاطمه زهرا در حالى كه محزون، غصّه‏ دار، مغموم، با حقّى غصب گشته و شهيد شده، بر من وارد خواهد شد.

من در آن هنگام مى‏گويم:

بار خدايا! هر كسى را كه به فاطمه ظلم كرده باشد لعن كن! آن كسى را كه حقّ

زهرا را غصب نموده باشد عقاب و عذاب كن! آن كسى را كه فاطمه را ذليل كرده باشد،

ذليل كن! آن كسى را كه ضربه به پهلوى فاطمه زد به طورى كه بچه خود را سقط

نمود، او را در دوزخ جاودانى كن!

ملائكه مى‏گويند: آمين!

زندگانى حضرت زهرا عليها السلام(روحانى)         598    ترجمه: …..  ص : 597

نرم افزار گنجينه روايات

وَ مَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ  أَ فَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ الخَْلِدُونَ.انبياء/34
و ما براى هيچ بشرى پيش از تو (در دنيا) جاودانگى قرار نداديم، پس آيا اگر تو بميرى اينان جاودان خواهند ماند.

عربها براى پيامبر اكرم “صلوات الله عليه” آرزوى مرگ مي كردند تا او را بدين سبب مورد شماتت قرار دهند و خداوند با اين بيان شماتت را از وى نفى كرده ، يعنى حكم خدا بر اين است كه هيچ بشرى را در دنيا مخلّد قرار ندهد، پس اگرتو بميرى آيا آنها باقى مى‏مانند؟

از ظواهر و مضمون اين آيه اينطور به دست مي آيد كه مشركان به خويشتن دلدارى مى‏دادند و مي گفتند: پيامبر اسلام “صلّى اللّه عليه و آله و سلّم“به زودى خواهد مرد. و آنان از دعوت‏هاى آن بزرگوار خلاص خواهند شد، و خدايان ايشان از طعنه‏ هاى پيامبر اسلام نجات خواهند يافت.

اين انتظارى كه آنان براى مردن تو مي كشند، در صورتى براى ايشان مفيد بود كه:

اولا: خودشان بعد از موت تو طعمه مرگ و موت نشوند. و براى هميشه زنده بمانند.

ثانيا: در مقابل قدرت و سطوت ما استقامت ورزند، و يا اينكه بتوانند از دست كيفر كردارشان كه حتما دامنگيرشان خواهد شد فرار كنند.

بقاى شريعت و دين و آئين ، نياز به آورنده آن ندارد. آئين ابراهيم و موسى و عيسى

عليهم السّلام هر چند جاودان نبودند، ولى قرنها بعد از وفات اين پيامبران بزرگ (و در مورد حضرت مسيح بعد از صعود او به آسمان) باقى ماندند.

بنابراين: جاودانگى مذهب نياز به پاسدارى دائمى پيامبر ندارد. ممكن است: جانشينان او خط او را ادامه  دهند.

و اما اينكه آنها خيال مي كنند: با درگذشت پيامبر “صلّى اللّه عليه و آلهو سلّم “همه چيز پايان مى‏يابد در حقيقت كور خوانده اند. زيرا اين سخن در مورد مسائلى صحيح است كه قائم به شخص باشند.

اما اسلام نه قائم به شخص پيامبر بود و نه اصحاب و يارانش. آئينى بود (و هست) زنده و پويا كه بر اساس حركت درونيش پيش مى‏رود. و مرزهاى زمان و مكان را مى‏شكافد و به سير خود ادامه مى‏دهد.

كلُ‏ُّ نَفْسٍ ذَائقَةُ الْمَوْتِ  وَ نَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَ الخَْيرِْ فِتْنَةً  وَ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ.35
هر كسى چشنده مرگ خواهد بود، و شما را با بدى و خوبى  مى‏آزماييم، و به سوى ما بازگردانده مى‏شويد.

كلمه (ذائِقَةُ) به صيغه اسم فاعل به كار رفته است. و اين بيانگر اين معنى مي باشد كه:

هر انسانى و هر حيوانى ، به تدريج رو به مرگ و موت و فناءهاى دنيوى مى‏رود.

چرا كه اسم فاعل در مواردى به كار مى‏رود كه عملى به طور استمرار و تدريج انجام پذيرد. و اينگونه موارد در قرآن مجيد، فراوان به چشم مى‏خورد.

مثلا در سوره: قصص ، در قسمتى از آيه 88 ميفرمايد:

كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ.

يعنى هر چيزى، چه انسان و چه حيوان و چه غيره همچنان رو به فناء و هلاكت مى‏رود، الا ذات مقدس حضرت پروردگار توانا

آرى يكى از سنت‏هاى قطعى و حتمى پروردگار بى همتا اين است كه هر انسانى را

به وسيله انواع و اقسام وسائل و امتحانات ، مورد آزمايش قرار داده و مى‏دهد.

گرچه خداى عليم از نيت و آينده هر كسى آگاه و مستحضر است، ولى ذات مقدسش بشر را بدين منظور مورد آزمايش قرار مى‏دهد تا رفتار و گفتارهاى انسان را چه خوب و چه بد براى خود انسان ثابت و وى را طبق رفتار و گفتارهايش جزا و پاداش دهد.

ابن عباس در تفسير جمله فوق مي گويد: خدا ميفرمايد: ما شما را به وسيله:

تهيدستى و ثروتمندى ، بد حالي ها و خوشحالى‏ها. سختى‏ها و آسودگي ها

آزمايش خواهيم كرد.

بنا به قول ديگرى :

ما شما را به وسيله آنچه كه خوش نداريد و آنچه كه دوست داريد امتحان

مى‏كنيم ، تا صبرشما در مقابل آنچه خوش نداريد و شكر و سپاسگزارى شما در

مقابل آنچه كه دوست داريد ظاهر و آشكار گردد.

حضرت امام جعفر صادق “عليه السّلام” ميفرمايد:

حضرت على بن أبي طالب “عليه السّلام” مريض شد و برخى از برادرانش براى عيادت آن بزرگوار به حضورش مشرف شدند و گفتند: يا امير المؤمنين حال شما چگونه است؟ فرمود: شرّ است.
گفتند: يا على! يك چنين پاسخ و سخنى از شخصيتى مثل شما بعيد مي باشد!

فرمود: خداى سبحان ميفرمايد: “و نبلوكم بالشر و الخير فتنة“پس بنابراين:

منظور از معنى (خير) صحت و تندرستى و ثروتمندى

و از (شر) مرض و بيمارى و تهيدستى خواهد بود.

نرم افزار جامع التفاسير شيعه

پيامبر اكرم ” صلي الله عليه و آله” پياز چشم را جلا مي دهد ، مو را تميز مي كند، آب

كمر را افزون مي سازد ، بر گام ها مي افزايد و آفتاب زده گي (سياهي چهره )  و نيز

خستگي را مي برد . ح1532

امام صادق “عليه السلام” پياز خستگي را مي برد، پي را استحكام مي بخشد ، بر گام ها

مي افزايد، آب را افزون مي سازد و تب را مي برد . ح1535

امام صادق ” عليه السلام” بوي دهان را خوش بو مي سازد ، پوست را نرمي مي

بخشد ، بلغم را مي برد و توان آميزش را مي افزايد .ح1536

دانشنامه احاديث پزشكي،ج2،محمدي ري شهري

راه رسيدن به همه چيز ، علاوه بر پشتکار و زحمت و توکل به خدا ، نياز به توسل

به اهل بيت هم دارد و توسل در زندگی انسان بسيار موثر است .

حضرت آيت الله مجتهدی (رحمه الله عليه) می فرمودند : يکی از رموز موفقيت من توسل بوده است و اين که ما به ائمه اطهار (عليهم السلام ) توسل می کنيم ، شرک نيست ، بلکه چون خودمان آبرو نداريم ، می رويم نزد آنهايي که پيش خدا آبرو دارند تا شفاعت ما را بکنند .

در قرآن کريم هم ، چنين قصه ای هست و آن اينکه فرزندان يعقوب نزد پدرشان آمدند و از پدر خواستند که شفاعت آنها را پيش خداوند متعال بکند و برای آنها استغفار کند .

خداوند متعال می فرمايد : يا ايها الذين امنوا اتقو الله و ابتغو اليه الوسيله ، ای کسانی که ايمان آورديد ، تقوا پيشه کنيد و به سوی خدا وسيله ای فراهم سازيد . (مائده/35)

وسيله ما هم چهارده معصوم (عليهم السلام) هستند. خودشان به ما فرموده اند ، جز از در خانه ما جای ديگر نرويد .

حضرت علی (عليه السلام) فرمودند:

يا کميل لا تاخذ الّا عنّا تکن منّا ؛ ای کميل جز از ما از کسی ، چيزی مگير ، تا اينکه از ما باشی .

بحار/ج77/ص269

مردم در قديم همه کارها را با توسل پيش می بردند .

يک راه توسل ، خواندن زيارات است ، لااقل زيارت جامعه صغيره را هر روز بخوانيد .

زيارت جامعه کبيره امام خمينی (رحمه الله عليه) ترک نمی شد .

زيارت عاشورا را هر روز بخوانيد ولی نه با 100 لعن و  سلام 100 ؛ اين برای شما طلبه ها نيست .( زيرا وقت درس و مباحثه و مطالعه و … شما را می گيرد )

بعد از دعای ندبه در مفاتيح ، زيارتی برای حضرت صاحب زمان ( عج الله تعالی فرجه) است که بعد از نماز صبح خوانده می شود . اين زيارت را هميشه بخوانيد .

ما سرباز امام زمان ( عج الله تعالی فرجه) هستيم ، نبايد از حضرت غافل شويم .

دعای فرج ( اللهم کن لوليک) را بعد از نمازهايتان بخوانيد .

قرآن بخوانيد و به حضور حضرت هديه کنيد .

دعای ندبه را روزهای جمعه بخوانيد ، گاهی هم بنشين و با مولايت حرف بزن و درد دل کن .
يک راه توسل ، رفتن به زيارت است ، زيارت قبور ائمه عليهم السلام و امامزادگان.

برخوردار فريد،شاکر ، آداب الطلاب ،ج1 ،ص233-232
سلسله مباحث حوزوي توسط آيت الله مجتهدي تهراني

قُلْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ  فَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَ عَلَيْكُم مَّا حُمِّلْتُمْ  وَ إِن تُطِيعُوهُ تَهْتَدُواْ  وَ مَا عَلىَ الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَغُ الْمُبِينُ.54/نور

بگو: خدا را اطاعت كنيد و اين رسول را اطاعت كنيد ، پس اگر روى گردانيد جز اين نيست كه بر عهده اوست آنچه بر آن تكليف شده و بر عهده شماست ، آنچه بدان مكلّفيد، و اگر از او فرمان بريد هدايت مي‏يابيد، و بر رسول جز رساندن آشكار چيزى نيست .

أَطِيعُوا اللَّهَ خدا را با عمل اطاعت كنيد، نه به گفتار فقط.

وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا رسول خدا را نيز با عمل اطاعت كنيد پس اگر آنان از اطاعت رسول روى گردانند هيچ ضررى به رسول خدا “صلّى اللّه عليه و آله ” نمي زند.

فَإِنَّما عَلَيْهِ پس آنچه كه بر عهده‏ى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله است ما حُمِّلَ چيزى است كه بر عهده‏ى او گذاشته است، و آن تبليغ رسالت اوست كه تبليغ كرده است و وظيفه‏ ى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هدايت شماست به طاعت نيست تا اگر عمل نكرديد تا وزر و وبال روى گردانيدن شما از حقّ بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله باشد.

وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ و بر شما است آنچه بر عهده‏ى شما گذاشته شده است، يعنى متابعت و پيروى از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله وظيفه‏ ى شماست، از اين رو ، ضرر روى گردانيدن به خود شما باز مى‏گردد، نه بر پيامبر و خدا.

وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا و اگر اطاعت كنيد به سوى ايمان رهنمون مى‏شويد كه آن سرمايه‏ى آخرت شما امّت است، و ان ولايت علىّ عليه السّلام است.

وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ بر رسول جز تبليغ نيست، الْمُبِينُ آن هم تبليغ واضح به نحوى كه بر كسى مخفى‏  نباشد، يا به نحوى كه ظاهر كننده‏ى مقصود باشد.

*اگر از طاعت رسول اعراض كنيد اين اعراض شما ضررى به رسول نمي زند، چون رسول وظيفه خود را انجام داده، و وظيفه او هيچ ربطى به شما ندارد، شما هم تكليفى داريد كه انجام و تخلف از آن هيچ ارتباط و سود و زيانى براى او ندارد،چون اطاعت همه‏ اش از خدا است.

* هر چند او تكليفى دارد، و شما تكليفى ديگر ولى اگر او را اطاعت كنيد هدايت مى‏يابيد، براى اينكه آنچه او براى شما مى‏آورد، و هر امرى كه مى‏كند از ناحيه خدا و به امر اوست، و در حقيقت اطاعت براى خدا است، و معلوم است كه در اطاعت خدا هدايت است.

آنچه از تكاليف كه به دوش رسول است عبارت است ،از تبليغ و بس، پس اگر شما پيام او را مخالفت كنيد هيچ حرجى متوجه او نمى‏شود، و چون رسول مسئوليتى جز تبليغ ندارد، قهرا اطاعت خدا ، اطاعت فرستاده او است، و اطاعت فرستنده او كه همان خداى سبحان است مايه هدايت شما است.

نرم افزار جامع التفاسير شيعه

اگر شما از اطاعت خدا در آنچه از دين تشريع كرده ، و يا از اطاعت رسول بدان جهت كه ولى امر شما است در آنچه به شما دستور مى دهد اعراض كنيد، رسـول مـا نمى تواند شما را مجبور بر اطاعت كند، براى اينكه او مامور به رفتار نشده بلكه تنها مامور شده كه رسالت خدا را به شما برساند، كه رسانيد.

از اينجا روشن مى شود كه آنچه رسول خدا “صلى اللّه عليه و آله وسلم “ زايد بر احكام و شـرايـع قـرآن دسـتور داده ، چه اوامرش و چه نواهيش ، رسالت خداى تعالى است ، و در حقيقت اوامر و نواهى خدا را رسانده ، و اطاعت مردم در آن اوامر و نواهى نيز مانند اطاعت اوامر و نواهى قرآن اطاعت خدا است .

پيامبر اكرم “صلي الله عليه و آله”:هركس يك دانه باقلا را با پوست آن بخورد ،

خداوند به همان اندازه ، بيماري را از درون او بيرون مي برد.ح 1530

امام صادق “عليه السلام”:باقلا ، استخوان هاي ساق پا را استحكام مي بخشد .ح1527

امام صادق “عليه السلام”: خوردن باقلا، مغز استخوان هاي ساق پا را تراكم دروني

ميدهد ، توان مغزرا افزون مي سازد و خون تازه توليد مي كند . ح1528

امام صادق” عليه السلام”:باقلا را با پوستش بخوريد ؛ چرا كه معده را پاك مي كند .ح1531

دانشنامه احاديث پزشكي،ج2،محمدي ري شهري