پسرم! برای ماها که از قافله ابرار عقب هستیم یک نکته دلپذیر است و آن چیزی است که به نظر من شاید در ساختن انسان که درصدد خود ساختن است دخیل است. باید توجه کنیم که منشأ خوش آمد ما از مدح و ثناها و بدآمدنمان از انتقادها و شایعه افکنی‌ها حبّ نفس است که بزرگترین دام ابلیس لعین است. ماها میل داریم که دیگران ثناگوی ما باشند گرچه برای ما افعال شایسته و خوبی‌های خیالی را صد چندان جلوه دهند، و درهای انتقاد - گرچه به حق - برای ما بسته باشد یا به صورت ثناگویی درآید. از عیب جویی‌ها، نه برای آن که به ناحق است، افسرده می‌شویم و از مدحت و ثناها، نه برای آن که به حق است، فرحناک می‌گردیم. بلکه برای آنکه عیب من است و مدح من نیست، [و این مَن و شیطان‌] است که در اینجا و آنجا و همه جا بر ما حاکم است…. (فرازی از نامه امام خمینی - ره ، به فرزندش سید احمد ره)

شیطان، موسی را ملاقات کرد و به حضرت عرضه داشت:

ای موسی! تو آبرودار درِ خانه خدایی و من یکی از مخلوقات خدایم که گناهی را مرتکب شدم و علاقه دارم از آن گناه به درگاه حضرت حق توبه کنم!!

به پیشگاه محبوب عالمیان واسطه شو تا توبه ام را بپذیرد.

موسی (ع) قبول کرد و از خداوند مهربان درخواست کرد:

الهی! توبه اش را بپذیر.

خطاب رسید: موسی! خواسته ات را قبول کردم،

به شیطان امر کن به قبر آدم سجده کند،

چرا که توبه از گناه، جبران عمل فوت شده است.

موسی، ابلیس را دید و و پیشنهاد خدا را به او گفت.

سخت عصبانی و خشمگین شد و با تکبّر گفت:

ای موسی! من به زنده او سجده نکردم، توقّع داری به مرده او سجده کنم!!

سپس گفت: ای موسی! به خاطر این که به درگاه حق جهت توبه من شفاعت کردی بر من حق دار شدی،

به تو بگویم که در سه وقت مواظب ضربه من باش که هرکس در این سه موضع،

مواظب من باشد از هلاکت مصون می ماند.

1 - به هنگام خشم و غضب، مواظب فعالیت من باش

که روحم در قلب تو و چشمم در چشم تو است و

همانند خون در تمام وجودت می چرخم، تا به وسیله تیشه خشم، ریشه ات را برکنم.

2 - به وقت قرار گرفتن در میدان جهاد، متوجّه باش که

در آن وقت من مجاهد فی سبیل اللّه را به یاد فرزندان و زن و اهلش انداخته،

تا جایی که رویش را از جهاد فی اللّه برگردانم!

3 - بترس از این که با زن نامحرم خلوت کنی که من در آنجا واسطه نزدیک کردن

هر دو به هم هستم!

[ کتاب عرفان اسلامی استاد حسين انصاريان ]

یکی از راههای معنوی برای حل مشکلات و رهایی از آنها ختم صلوات است.

انواع ختم های صلوات
کسی که می خواهد ختم صلوات داشته باشد(لازم به توضیح است که ختم با عدد خاص در برآورده شدن حاجت خیلی موثر است.) به صورت زیر عمل کند.
1- به عدد حروف صلوات که 14 حرف است، می تواند صلوات بفرستد.
2- به عدد ابجدی صلوات که557 می باشد،صلوات بفرستد.
3- نام هر کدام از معصومین (علیهم السلام) عدد ابجد خاصی دارند که می شود در ختومات صلوات استفاده کرد، مثلا عدد 128 که بنام امام حسین (ع) است.
4- صلوات فرستادن اگر برای برآورده شدن حواىٔج و رفع گرفتاری ها وغم ها باشد، باید به عدد نام مبارک رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) 92 مرتبه، یا به نام علی مرتضی (علیه السلام) 110 مرتبه، صلوات فرستاده شود.
5- اگر برای حواىٔج شخصی باشد.عدد نام حاجتمند حاجت مند انتخاب شود، بهتر است.

منبع: صلوات کلید حل مشکلات،خمسه ای قزوینی،ص42،جمال،1385
 

خدا که در سوره حمد فرموده است: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ ؛ » یعنی باید گوش به حرف بدهی، عبارت فارسی‌اش بندگی است.

بندگی یعنی، خدا فرمان‌هایی صادر کرده و از ما هم می‌خواهد گوش به حرفش بدهیم؛ فلسفه برایش نبافیم؛

گفت نماز بخوان بخوانیم، همین !

این را از ما می‌خواهد. گوش به حرف دادن، نماز بخوان چشم، روزه بگیر چشم، این را بندگی و عبادت می‌گویند.

لذا این را در سوره حمد گنجانده است و گفته در روز حداقل ده بار باید این را بخوانی، «إِیَّاکَ نَعْبُدُ» فقط گوش به حرف تو می‌دهم.

تو هم سه تا فرمان را گفتی که اطاعتش واجب است:

1) اطیعوا الله 2) اطیعوا الرسول 3) اولی‌الامر منکم این سه تا فرمان امروز بر همه ما واجب و لازم است که اطاعت کنیم.

 [ درس اخلاق آیت الله خوشوقت تهرانی / 05/ 12/ 1389]

دلبستگی برای دنیا دیوانگی است . اگر انسان دنیا را برای دنیا بخواهد ، دیوانه است . اما اگر دنیا را برای آخرت بخواهد ، برای کمال و معرفت و علم و خدمت به خلق و … بخواهد خوب است . … من یک روز خانه مرحوم تحریری رفته بودم ، دیدم یک بیت شعر نوشته و روی پیش بخاری خانه اش گذاشته؛ تمام دنیا در این یک بیت شعر وصف شده ، این یک بیت شعر یک کتاب است :         دنيا همه هيچ و کار دنيا همه هيچ               ای هيچ ، برای هيچ در هيچ مپيچ

” ای هیچ ” که در مصراع دوم آمده منظورش به ماست. می گوید ” ای انسان تو هیچی نیستی! بله اگر ما چیزی بودیم جلوی مرگ را می گرفتیم . و …

[ منبع : در محضر مجتهدی ، ج2،صص 267-268]

علی(ع) بعد از شنیدن خبر جانسوز مرگ فاطمه(ع) به سرعت وارد منزل شد،

دید فاطمه زهرا در بستر خود خوابیده و یک قطیفه مصری روی خود کشیده است.

علی(ع) اور ا صدا زد، جوابی نشنید، به طرف راست و چپ فاطمه رفت، صدیقه را صدا کرد، اما جواب نشنید،

عبای خود را کنار گذاشت، عمامه را برداشت دامن قبا را بالا زد و سر زهرا را در دامن خود نهاد و صدانمود:

یا زهرا! یا زهرا! اما فاطمه سخنی نگفت.

امیرالمومنین گفت: «ای دختر محمد»! جوابی نشنید……..

گفت: یا فاطمه! کلمینی. ای دختر پیغمبر! با من صحبت کن،

من علی پسر عموی تو هستم حضرت می فرماید: فاطمه(ع) چشمش را باز کرد، (یعنی قبل از مرگ کامل که بنابر علم امروزی مدتی طول می کشد،

به درخواست مقام ولایت و قدرت لایزال الهی فاطمه حیات مجدد یافت.)

و به صورت علی(ع) نگریست و به گریه افتاد.[1]

سپس سخنانی با یکدیگر در میان گذاشتند و بعد از مدتی کوتاه فاطمه(ع) از دنیا رفت.

به یاد آن ساعتی که زینب(ع) کنار پیکر بی سر برادر آمد و از روی تعجب صدا زد: أأنت اخی. آیا تو برادر من و پسر مادر من هستی؟!

ای مصحف ورق ورق ای روح پیکرم آیا تویی برادر من؟ نیست باورم! چه کرد زینب(ع) دو دست خویش را زیر بدن قطعه قطعه برادر برد و مقداری به طرف بالا حرکت داد و سپس رو به آسمان نمود و چنین عرضه داشت: »اللهم تقبل هذا القربان»[2]

پروردگارا! این قربانی را قبول کن. سپس خم شد و لب ها را روی گردن بریده برادر گذاشت.

لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم. این جا علی کنار زهرا آمد ،

در کربلا نیز مانند این صحنه بسیار تکرار شد، هر کسی که شهید می شد یا لحظه شهادت را سپری می کرد

ابی عبدالله (ع) خود را به بالین او می رساند و سرش را به دامن می گرفت.

گاهی بالای سر اصحاب می رفت گاه علی اکبر و قاسم و.. اما وقتی حسین بن علی(ع) در گودال قتلگاه افتاد،

هیچ کس نبود هنگام شهادت در کنار او باشد،

فقط شمر ملعون بود که روی سینه حسین نشست و سر حضرت را از بدن جدا کرد. و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون …………………………………………………

پی نوشت: 1- جامع الاخبار، به نقل از «زندگانی فاطمه زهرا(س)» عمادزاده، ص 444. 2- مقتل مقرم، ص 307.