هر روضه ای که خوانده شود جای شکر هست

ای وای اگر امام زمان روضه خوان شود

هر روضه ای که خوانده شود جای شکر هست

ای وای اگر امام زمان روضه خوان شود

هر روضه ای که خوانده شود جای شکر هست

ای وای اگر امام زمان روضه خوان شود

هر روضه ای که خوانده شود جای شکر هست

ای وای اگر امام زمان روضه خوان شود

امیرحسام یوسفی

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

unicode-bidi: embed;"> دلت با دینت نباشد ،

قدمت با قلمت نباشد ،

و عملت به قولت نباشد …

آری بدون شک اتفاق می افتد ؛

هرگاه … هرگاه …

هرگاه …

هنگامي که آن حضرت وارد کربلا شدند، آن سرزمين را براي شيعيان و مواليان خود خريدند.

روايت شده که امام حسين عليه‏السلام آن نواحي که قبر آن جناب در آنجاست از اهل نينوي و غاضريه به شصت هزار درهم خريدند. سپس آن زمين را به ايشان تصدق نموده و شرط کردند که زوار را به آن قبر شريف راهنمائي کنند، و تا سه روز آنان را مهمان نمايند. [مستدرک: 321:10 باب 50 از مزار ح 7،مجمع البحرين: 461:5 (ماده کربل)، مقتل مقرم : 235، وقايع الأيام: 154.] .

امام صادق عليه‏السلام فرمودند: حرم امام حسين عليه‏السلام که چهار ميل در چهار ميل است آن بزرگوار آن را خريد، براي فرزندان و مواليانش حلال است (که از آن استفاده کنند و ساکن شوند) و بر غير ايشان از مخالفان آن جناب حرام است، و برکت خداوند در حرم حسين عليه‏السلام مي‏باشد. [مستدرک: 321:10 ح 6، مقتل مقرم : 235، وقايع الأيام 155.

] .

امام صادق عليه‏السلام فرمودند: کربلا حرم امام حسين عليه‏السلام است و برکت خداوند در آن است، بر فرزندان و مواليان حلال است، و بر غير اينها (يعني مخالفان و دشمنان آن جناب) حرام است [معالي السبطين: 175:1.] .

قرآن بارها مى فرمايد: به منطق و حقّ فكر كنيد، نه به تعداد نفرات و تعبيراتى از قبيل : اكثرهم لا يعملون ، اكثرهم فاسقون ،اكثرهم كاذبون را به كار برده است

قرآن مى فرمايد: هر گامى و كلامى بايد بر اساس بصيرت باشد ادعوا الى اللّه على بصيرة اَنا و مَن اتّبعى در امام حسين عليه السلام و حضرت ابوالفضل و اصحاب عليهم السلام روز عاشورا ده سخنرانى كوتاه براى موعظه و ارشاد مردم داشتند .

قرآن ، از ايثارگران تجليل مى كند؛ و يؤ ثرون على انفسهم ، در كربلا جلوه هاى بسيارى از ايثار به چشم مى خورد كه نمونه ى بارز آن ايثار حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام است
قرآن به عفو كردن و پذيرش عذر مردم سفارش مى كند كه نمونه ى بارز آن در كربلا عفو و بخشش حرّبن يزيد رياحى است

قرآن مى فرمايد: و العاقبة للمتّقين و و العاقبة للتقوى در كربلا نام نيكى از دهها هزار جنايتكار نيست ، امّا نام 72 تن سرباز امام حسين عليه السلام همچنان زنده است

قرآن مى فرمايد: اى پيامبر! ما نامت را بلند داشتيم ؛ و رفعنا لك ذكرك ، در كربلا نام حسين عليه السلام براى هميشه بلند آوازه ماند.
قرآن مى فرمايد: اُمرت لان اكون اوّل المسلمين يعنى رهبر بايد پيشگام باشد و در كربلا امام حسين عليه السلام فرزندش على اكبر عليه السلام را قبل از جوانان بنى هاشمى به ميدان نبرد فرستاد.
قرآن مى فرمايد: فاستقم كما اُمرتَ و مَن تابَ مَعَك اى پيامبر! تو و يارانت استقامت بورزيد، در كربلا بهترين جلوه هاى استقامت را در امام حسين و يارانش عليهم السلام مى بينيم .
قرآن به جاى نام بردن از افراد، ملاك ها و معيارها را بيان مى كند. مثلاً مى فرمايد: مولاى شما كسى است كه در ركوع نمازش انگشتر خود را به فقير داد و در يك لحظه بين نماز و زكات را جمع كرد، و اين مردمند كه بايد جستجو كرده مصداق آيه را پيدا كنند، در كربلا امام حسين عليه السلام نفرمود: من با يزيد بيعت نمى كنم بلكه ، بلكه فرمود: مثلى لايبايع مثله يعنى خطِ ستيز حقّ و باطل در طول تاريخ بوده ، هست و خواهد بود.
قرآن مى فرمايد: بدى هاى مردم را با خوبى جواب دهيد؛ ويدرؤ ن بالحسنة السيئة ،در كربلا حُرّ راه را بر امام مى بندد، ولى امام حسين عليه السلام به تشنگان لشكر حُر و حتّى به اسب هاى آنها آب مى دهد.
قرآن پيروى از خدا و اولياى الهى و وفادارى را سفارش مى كند، برخى ياران امام حسين عليه السلام كه جان خود را براى نماز ظهر عاشورا سپر كرده و تيرها را به جان خريدند هنگامى كه امام بعد از نماز و در لحظه آخر عمر آنان بالاى سرشان آمد آنها پرسيدند: آيا وفا كرديم ؟ گويا تا آن لحظه نسبت به وفادارى خود شك داشتند!
قرآن در بسيارى از آيات سفارش به توحيد مى كند، جمله اى كه امام حسين عليه السلام فرمود: لا معبود سواك بهترين جلوه ى اين آيات است .
قرآن به نهى از منكر و غيرت دينى و دفاع از حريم سفارش مى كند، در كربلا آخرين جمله امام حسين عليه السلام در گودى قتلگاه به لشكر يزيد اين بود كه به خيمه هاى من حمله نكنيد و ناموس مرا پاس داريد و اگر دين نداريد لا اقل در دنيا آزاد مرد باشيد!
قرآن به تسليم و رضا در پيشگاه خدا سفارش مى كند، امام حسين عليه السلام نيز كه روزى بر دوش پيامبراسلام صلّى اللّه عليه و آله و روزى زير سُم اسبان ، در هر حال راضى و تسليم خداوند است.

کتاب ده گفتار /محسن قرائتی

کتاب اسرار عاشورا

گويد: نخستين كس از فرزندان ابى طالب كه آن روز كشته شد، على اكبر پسر حسين بود كه مادرش ليلى دختر ابو مرة بن عروة ثقفى بود. وى حمله آغاز كرد و رجزى به اين مضمون مى‏خواند:

«من على‏ام، پسر حسين بن على‏

به پروردگار كعبه كه ما به پيمبر نزديك‏تريم‏

به خدا پسر بى‏پدر درباره ما حكم نكند.»

گويد: اين كار را چندبار كرد، مرة بن منقذ عبدى او را بديد و گفت: «بزرگ‏ترين گناهان عرب به گردن من باشد اگر بر من بگذرد و چنين كند، و پدرش را عزادار نكنم.»

گويد: بار ديگر على اكبر بيامد و با شمشير به كسان حمله برد. مرة بن منقذ راه بر او گرفت و ضربتى به او زد كه بيفتاد و كسان اطرافش را گرفتند و با شمشير پاره‏پاره‏اش كردند.

حميد بن مسلم ازدى گويد: به گوش خودم شنيدم كه حسين مى‏گفت: «پسركم! خداى قومى را كه تو را كشتند، بكشد، نسبت به خدا و شكستن حرمت پيمبر چه جسور بودند، از پس تو دنيا گو مباش.»

گويد: گويى مى‏بينم زنى شتابان درآمد كه گفتى خورشيد طالع بود و فرياد مى‏زد: «اى برادركم، اى برادرزاده‏ام!»

گويد: پرسش كردم. گفتند: «اين زينب دختر فاطمه، دختر پيمبر خداست.»

گويد: پس بيامد و بر پيكر وى افتاد. حسين بيامد و دست او را گرفت و سوى خيمه‏گاه برد. آن‏گاه حسين به طرف فرزند خويش رفت. غلامانش نيز بيامدند كه گفت: «برادرتان را برداريد!» پس او را از محل كشته‏شدنش ببردند و روبه‏روى خيمه‏گاهى نهادند كه مقابل آن جنگ مى‏كردند.

پاينده، ترجمه تاريخ طبرى، 7/ 3052- 3053

من رقیــــه دخترشیرین زبان شــــــــاه دینم 
غنچه ی پژمرده ی بـــــــاغ امیــــرالمومنینم
هردوعالم دردعا،محتاج دست کوچک مــــن 
تاابدحاجـــت رواگردنــــدازیک آمینــــــــــــــم
پاک سوزدهرکه خواندسطری ازشرح کتابــم 
دلبرومحبوبــــــــــــه ی محبوب دلبرآفرینـــــم
کربــــلا درروزعاشورابـــــلاانـــــــدربـــــــلابـود 
دوربـــــابـــــایم بگردم،مبتـــــــلادرمبتــلابـــود
من هم آخـــرنازنینــــم،نازنینــــم،نازنینـــــــم 
نوگــــــل آن عشق بـــــازاولیـــــــن وآخرینـــــم

به سر مى پرورانم من هواى حضرت باقر