کار ما به این جا رسیده که با داشتن قران، زیر بار

کفار می رویم! خدا لعنت کند به کسانی که با رشوه

خواری، کفار را بر بلاد اسلامی مسلط و مسلمانان را

تسلیم بهایم و درندگان کردند! چه رشوه ای که یکی

بدهند و هزار بگیرند، آیا این رشوه است؟! غلط است

که اسم رشوه بر آن بگذاریم.

آیا این کارها از روی اضطرار و ناچاری است تا گفته شود: ” رفع ما اضطروا الیه. “

( آن چه امت من در انجام آن ناچارند…….از آنان

برداشته شده است.) آن را شامل می شود؟! آیا نمی

توانیم در خانه ها و بلاد خود بنشینیم؟ آیا ناچاریم که با

آن ها هم پیمان شویم؟! آیا بزرگان و مشایخ ما

مسلمانان از روی ناچاری چنین کاری کردند؟! ما

مسلمانان با این که چنین گنجی داریم، گویا نداریم و از

دست داده ایم! و از سوی دیگر دشمنان خود را هم

کالعدم حساب کردیم. سنی ها قرآن را کالعدم شمردند و

ما شیعیان، امام و عترت را! اعتقاد داریم ولی عملا

کالعدم حساب کرده ایم و تابع سازمان ملل و فرمان او-

که تابع زور است- هستیم.

گفتارها و پندارها آيةالله العظمي بهجت