هنگامى كه پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم شهادت حسين علیه السلام و ساير مصيبت هاى او را به دختر خود، خبر داد؛

فاطمه عليهاالسلام سخت گريه نمود و عرض كرد: پدر جان ! اين گرفتارى چه زمانى رخ مى دهد؟

رسول خدا فرمود: زمانى كه من و تو و على در دنيا نباشيم .

آن گاه گريه فاطمه شديدتر شد.

عرض كرد: چه كسى بر حسينم گريه مى كند، و به عزادارى او قيام مى نمايد؟

پيامبر فرمود: فاطمه ! زنان امتم بر زنان اهل بيتم ، و مردان بر مردان گريه مى كنند

و در هر سال ، عزادارى او را تجديد مى كنند. روز قيامت كه فرا رسد، تو براى زنان شفاعت مى كنى و من براى مردان،

و هر كه بر گرفتارى حسين گريه كند، دست او را مى گيريم و داخل بهشت مى كنيم.

فاطمه جان ! تمام ديده ها روز قيامت گريان است، مگر چشمى كه بر مصيبت حسين گريه كند! آن چشم براى رسيدن به نعمت هاى بهشت خندان است بحار، ج 44، ص 292 به نقل از داستانهاي بحار الانوار – ج 1