اولیای خدا همیشه مشغول سه کار بوده‌اند. کار اولشان عبارت بوده از تخلیه، و آنان دایم در این تلاش بوده‌اند که هر چیزی را که محبوبشان‌ نمی‌پسندیده از خودشان دور می‌کرده‌اند. این تخلیه، انسان‌ها را نورباران وبه وجود مقدس حق نزدیک‌ می‌نماید. بنابراین، وقتی که عبد در حال تخلیه کردنِ وجود خود از آلودگی‌هاست، در حقیقت در حال زمینه‌سازی برای رساندن خود به مقام قرب است. 

کار دوم آن اولیا هم تحلیه است. اولیای حق مرتب در حال آراستن روح، باطن خود به فضیلت‌ها هستند تا به رنگ و صبغه الهی درآیند. کار سوم آنها هم تجلیه است که با انجام خالص‌ترین اعمال شایسته، روان خود را تبدیل به یک آیینه‌ می‌کنند تا ملکوت در آن انعکاس و تجلّی یابد و غیبی را که از همه چشم‌ها مستور است در درونشان آشکار‌ ‌شود و ظاهر و باطن عالم پیش آنها یکی‌ گردد.