کسی برای اهل بیت ویژه می‌شود که اهل بیت، در سبک زندگی‌اش ویژه باشند و تقسیم وقت‌ها و صرف هزینه‌ها و قوای وجودی‌اش را برای آن بخش بگذارد.

وقتی به امام می‌گویی من می‌خواهم شبیه تو بشوم، تو به من فکر کن! من می‌خواهم برایت مهم باشم؛ دوست دارم تو به من خیلی فکر کنی؛ فرمولش این است که امام برایت عزیز باشد.

اگر می‌خواهی این دعای «اجْعَلُونِی فِی هَمِّكُم=مرا جزء هم خود قرار دهید» در مورد شما اجابت بشود، باید نتیجه را برعکس کنی، یعنی آنها هم باید جزء همّ تو باشند. هر چقدر خدا، اهل بیت، امام زمان علیه السلام و اهل غیب، برای تو مهم‌تر باشند، تو هم به همان اندازه نزد آنها مهم می‌شوی. این یک رابطه دو طرفه است. پس نوع دغدغه‌های آدم‌ها باعث می‌شود که مهم باشد یا نه؛ ذلیل باشد یا خوار؛ حتی طردش کنند یا ویژه بشود.

برگرفته از سلسله مباحث شرح زیارت جامعه کبیره، استاد محمد شجاعی