روزه‌داری دلایل مذهبی و علمی متعددی دارد.اماروزه‌داری قبل ازهرچیز یک عمل مذهبی پسندیده است

که به تصفیه‌ی روحی افراد کمک می‌کند. گفته می‌شود که ماهاتما گاندی، سیاستمداروفیلسوف هندی،

در زمان حیات خود برای دستیابی به «پاکی هند» روزه می‌گرفت. فلاسفه‌ی بزرگی مانند سقراط و

افلاطون نیز برای ارتقای کارایی مغز و افزایش قدرت تفکر خود روزه می‌گرفتند.

علاوه بر این سال‌هاست که محققان در خصوص روزه‌داری و تأثیر آن روی سلامت افراد بررسی

می‌کنند.

نتایجی حاصل شده است که نشان می‌دهد روزه گرفتن برای درمان و مقابله با برخی از بیماری‌ها

کارساز است. گفته می‌شود قرن‌ها پیش بقراط روزه‌داری را به بیماران خود تجویز می‌کرد.

علم مدرن نیز اثرات مثبت روزه‌داری درپیشگیری از ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت و غیره را به  اثبات رسانده است