پسر 35 ساله ای دارم که مدام صحبت می کند. چگونه او را تعدیل کنم؟

این کار، اختلال رفتاری نیست؛ پس حساسیت نشان ندهید، مگر این که با گناه همراه باشد و حقوق دیگران را از بین ببرد.
علل صحبت کردن بسیار، عبارتند از:
1- عقده گشایی: احتمال دارد در کودکی اجازه ی صحبت به او نداده اید و اکنون که بزرگ شده و شما اقتدار پیشین را از دست داده اید و
نمی توانید او را منع کنید، عقده گشایی می کند. تا مدتی او را منع نکنید و اجازه دهید اشباع شود.
2- جلب توجه: نوجوان نیاز به توجه دارد. وقتی در برابر زیاد سخن گفتن او حساسیت نشان می دهید و به رفتار او توجه دارید، در واقع او
را تثبیت می کنید. توصیه می کنم توجه خود را زمان سخن گفتن او کم کنید و در غیر زمان این رفتار، بر توجه خویش بیفزایید.
3-اعتراض: اگر خواسته ای منطقی و مشروع داشته و به آن پاسخ نگفته اید، پاسخ دهید؛ زیرا ممکن است این رفتار، برای اعتراض به شماباشد.
چند توصیه

أ. به او بیاموزید که هرگاه احساس می کند می خواهد بیش از حد معمول سخن بگوید، زبان خود را به مدت 81 ثانیه به دندانهای فک
پایین بفشارد.
ب. ارزش سکوت از دیدگاه اسلام را برایش تبیین کنید
لقمان به فرزندش گفت: پسرم! اگر گمان کردی سخن گفتن از نقره است،[بدان که]سکوت از طلا است.
ج. فرزند خود را با زیانهای پر حرفی آشنا سازید. امام صادق فرمود:

بنده ی مؤمن تا هنگامی که ساکت باشد، نیکوکار نوشته می شود و زمانی که سخن میگوید، نیکوکار یا بدکار به شمار میرود.
د. زمینه رفتارهای متفکرانه را برایش فراهم سازید. ورزشهای فکری مانند شطرنج، سرگرمی های نیازمند تفکر مانند کیت (مدارهای
الکترونیکی ساده)و بازی های فکری، از پر حرفی او می کاهد.
ه. در صورت کم شدن رفتار، از تشویق و تحسین او غفلت نورزید.

مشاهده شده در کتاب نسیم مهر/حسین دهنوی