پیوند: http://www.amirkabir.net/pages-1953.html

در فرهنگ متعادل و غنى دين اسلام، پذيرايى نيكو از ميهمان نيز آداب و توصيه هايى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم:

يكى از موارد احترام به ميهمان، آن است كه پذيرايى از او را به درازا نكشانند و بهترين پذيرايى را از او به عمل آورند.

وَ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهيمَ بِالْبُشْرى‏ قالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنيذ. هود/69
فرستادگان ما [فرشتگان‏] براى ابراهيم بشارت آوردند گفتند: «سلام!» (او نيز) گفت: «سلام!» و طولى نكشيد كه گوساله بريانى (براى آنها) آورد.

اين آيه، جريان دو ميهمان گرامى حضرت ابراهيم(عليه السلام) كه دو فرشته الهى بودند و پذيرايى آن حضرت از ايشان را بيان مى كند. عبارت «فما لبث؛ دير نپاييد» بيانگر سرعت عمل حضرت ابراهيم در تهيه غذا و نوع غذا (گوساله بريان) نشانه پذيرايى مناسب حضرت از ميهمانان است.
هر دو مورد ذكر شده، به نوعى بزرگداشت ميهمان و احترام به اوست.

از آن جمله اين سخن پيامبر (صلى الله عليه و آله):

ان من حق الضيف ان يعد له الخلال؛ بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏63، ص: 441

به راستى، يكى از حقوق ميهمان آن است كه خلال براى او آماده شود.

دقت و ظرافت اين چنين در پذيرايى از ميهمان، از سوى پيامبر بزرگ كه جهانى را تا ابد تحت تأثير انقلاب خود قرار داده است، عقل متفكران را خيره مى سازد.

در روايت ديگرى، امير المؤمنين(عليه السلام) از رسول خدا(صلى الله عليه و آله) نقل كرد كه فرمود:

من حق الضيف ان تمشى معه فتخرجه من حريمك الى الباب بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏72، ص: 451
از حقوق ميهمان آن است كه [هنگام رفتن او] با او راه بروى و او را از حريم خود به سوى در راهنمايى كنى.