مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيرٌْ مِّنهَْا وَ هُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئذٍ ءَامِنُونَ./89 نمل
هر كس عمل نيكى بياورد پس براى او (پاداشى) بهتر از آن است، و آنها در آن روز از بيم و ترس در امانند.

وَ مَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فىِ النَّارِ هَلْ تجُْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ./90
و هر كس كار زشت بياورد، پس آنها به صورت در آتش خواهند افتاد، (و به آنها گفته ميشود) آيا جز آنچه را كه انجام مى‏داديد كيفر داده ميشويد؟

در كافى ذيل آيه فوق از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده فرمود:

به خدا حسنه ولايت امير المؤمنين عليه السّلام و سيئه دشمنى آن بزرگوار است.

و فرمود:

هر كس داراى ولايت باشد عمل نيكو و حسنه كه انجام دهد اجرش ده برابر شود

و چنانچه داراى ولايت نباشد اعمال نيكش فاقد ثواب بوده و

در آخرت نصيبى نخواهد داشت.

و نيز از آنحضرت روايت كرده فرمود :

وقتى ابو عبد اللّه جدلى خدمت امير المؤمنين عليه السّلام شرفياب شد آيه مزبور مطرح بود باو فرمود :ميخواهى معناى آيه را برايت بگويم.

عرض كرد كمال اشتياق را دارم: فرمود:

مراد از حسنه معرفت ولايت و دوستى ما است .

غرض از سيئه انكار ولايت و بغض و دشمنى ما اهل بيت ميباشد.

نرم افزارجامع التفاسير شيعه