اسم واژه ای است که دلالت بر شخص یا شیء ویا مکانی می کند ویا علامت ونشان از موردی است که نام بر آن نهاده شده است وبرای برقراری ارتباط، تنظیم روابط اجتماعی ، جاودان نمودن افراد واشیاء در تاریخ، ابزار بیان احساسات وتبادل عواطف استفاده می شود.

اسم در گستره فکری-فرهنگی ودر آموزه های دینی، نشاناز ابعاد روحی، معنوی وشخصیت انسان در جامعه است واز چنان اهمیت وقداستی برخوردار است که پروردگار بزرگ از سوی خود نام برخی از پاکان وصالحان را برگزیده است؛ همانند حضرت مسیح« بکلمة منه اسمه المسیح…» (آل عمران،45) وحضرت یحیی« انا نبشرک بغلام اسمه یحیی»( مریم،7)

آری نام ونام گذاری چنان درخشش وعظمتی دارد که خداوند اسم خود را با دو صفت در آغاز 113 سوره آورده است؛«بسم الله الرحمن الرحیم» وهمگان را به برن نام پروردگار خالق فرا می خواند« اقرا باسم ربک الذی خلق»(علق،1). جالب توجه اینکه اختلاف نظر ملائک الهی درباره آدم«علیه السلام» با قرائت نام ها واسم هایی که برای آدم گفته شده بود واز فرشتگان خواسته شد:« اگر راست می گویید از سامی اینها به من خبر دهید.»(بقره،30-33)

مشاهده شده در کتاب جوانان پرسش ها وپاسخ ها،ج1،ص315-320
با ادامه مطالب باما همراه باشید…