1.امید به غیرخدا
بزرگترین مانع پذیرش دعا این است که به کسی یا چیزی غیر از خدا امید بسته، یا او را به صورت مستقل مورد نیایش قرار دهیم.
از حضرت صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمود:
«اِذا اَرادَ اَحَدُکُمْ اَنْ لا یَسْأَلَ رَبَّهُ شَیْئا اِلاّ اَعْطاهُ فَلْیَیْأسْ مِنَ النّاسِ کُلِّهِمْ، وَلا یَکُونَ لَهُ رَجاءٌ اِلاّ عِنْدَ اللّه، فَاِذا عَلِمَ اللّه عَزَّوَجَلَّ ذلِکَ مِنْ قَلْبِهِ لَمْ یَسْأَلِ اللّه شَیْئا اِلاّ اَعْطاهُ،هرگاه یکی از شما بخواهد که هر چه از خداوند درخواست کند به او بدهد؛ باید از همه ی مردم، چشم امید قطع کرده، جز به خدا امید نبندد. پس، چون خدای - عز و جل - دانست که او براستی چنین است، هر چه از خدا بخواهد به او عطا کند»( کافی، ج 2، ص148)

2.گناه و معصیت
یکی دیگر از موانع مهم پذیرش دعا، نافرمانی و سرپیچی از دستورات خداوند است. بندگان خدا با هر قدمی که به سوی گناه برمی دارند، یک قدم از خداوند فاصله می گیرند و موجبات محرومیت خویش از اجابت الهی را فراهم می آورند.
امام باقر(علیه السلام) در این باره فرموده است:
«اِنَّ الْعَبْدَ یَسْأَلُ اللّه الْحاجَةَ فَیَکُونُ مِنْ شَأْنِهِ قَضاؤُها اِلی اَجَلٍ قَریبٍ اَو اِلی وَقْتٍ بَطیءٍ فَیُذْنِبُ الْعَبْدُ ذَنْبا فَیَقُولُ اللّه تَبارَکَ وَتَعالی لِلْمَلَکِ: لا تَقْضِ حاجَتَهُ وَاحْرِمْهُ اِیّاها، فَاِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطی وَاسْتَوْجَبَ الْحِرْمانَ مِنّی ؛بنده از خداوند، حاجتی را می خواهد و از شأن خداست که آن را، در آینده ای نزدیک یا با تأخیر، برآورده سازد؛ اما بنده مرتکب گناهی می شود، پس خداوند - تبارک و تعالی - به فرشته می گوید: حاجت او را برمیاور و او را از آن محروم گردان؛ زیرا که او خود را در معرض خشم من نهاد و مستوجب محرومیت از سوی من شد.»( بحار الانوار، ج 73، ص 329، ح 11.)

در روایات به برخی از گناهانی که از پذیرش دعا جلوگیری می کنند، اشاره شده است. به عنوان نمونه، یک مورد از این روایات بیان می شود.
امام سجاد(علیه السلام) فرموده است:
«اَلذُّنُوبُ الَّتی تَرُدُّ الدُّعاءَ، سُوءُ النِّیَّةِ وَخُبْثُ السَّریرَةِ وَالنِّفاقُ مَعَ الْاِخْوانِ وَتَرْکُ التَّصْدیقِ بِالْاِجابَةِ وَتَأخیرُ الصَّلَواتِ الْمَفْرُوضاتِ حَتّی تَذْهَبُ اَوْقاتُها وَتَرْکُ التَّقَرُّبِ اِلَی اللّه عَزَّوَجَلَّ بَالْبِرِّ وَالصَّدَقَةِ وَاِسْتِعْمالُ الْبَذاءِ والْفُحْشِ فِی الْقَوْلِ،گناهانی که موجب رد شدن دعا می شوند، عبارتند از: نیّت بد، پلیدی باطن، دو رویی با برادران دینی، باور نداشتن اجابت دعا، به تأخیر انداختن نمازهای واجب، تا آن زمان که وقتش بگذرد، دوری جستن از نزدیک شدن به خدای بزرگ با کار خیر و دادن صدقه و به کارگیری کلمات زشت و ناسزا در گفتار.»( بحار الانوار، ج 73، ص 376)

امیرمؤمنان(علیه السلام) تأثیر گناه در عدم اجابت دعا را این گونه بیان می فرماید:
«لا تَسْتَبْطی اِجابَةَ دُعاؤِکَ وَقَدْ سَدَدْتَ طَریقَهُ بِالذُّنُوبِ ؛اجابت دعایت را کُند نخوان، در حالی که راهش را با گناهان بسته ای» (غررالحکم، ج 6، ص 302)

مشاهده شده درحوزه نت