1. ضرورت احترام و تقدیر دو جانبه و دوری از کلمات مبتذل

2. کاهش سرزنش ها و تذکرات تا قدر امکان، چرا که سرزنش زیاد باعث جدایی دو معشوق می شود.

3. کنترل خشم و تسلط بر اعصاب

4. چشم پوشی و آسان گیری دو جانبه

5. کاهش هر چه بیشتر مجازات ها و عقوبت ها، زیرا که انسان باهوش به راحتی به هدف و مقصود کلام پی می برد.

6. عدم شتاب در متهم کردن دیگری و استنتاجات سریع

7. دوری از هر گونه تعمیمات که در آن نوعی مبالغه و اغراق به کار رفته باشد، جملاتی مانند: - تو هیچ وقت مرا درک نخواهی کرد! - تو فقط همان طور که می خواهی رفتار می کنی! – هزار بار از تو خواستم!

چرا که این جملات باعث خدشه دار شدن کرامت و شخصیت طرف مقابل شده که این گونه زخم های روحی به آسانی بهبود نمی یابند.

8. دوری از پنهان کردن سوء فهم، زیرا بیان کردن آن از راه گفت و گو باعث بر طرف شدن آن و شناخت بهتر فرد مقابل شده و تضاد در بنیان خانواده را کاهش می دهد.

9. و هدف از گفت و گو در باره ی مشکلات حل و فصل آن ها می باشد نه متهم کردن دیگر، پس هریک از آنها باید این هدف را در نظر داشته باشند.

10. دفاع منصفانه از همسر در هنگام به وجود آمدن اختلاف با دوستان نزدیکان

11. عدم بیان کردن خصوصیات خانوادگی در برابر افراد غریبه

12. عدم بیان کردن عیب های دیگری و سر زنش یکدیگر در مقابل افراد غریبه حتی در مقابل کودکان بخصوص نوجوانان، چرا که این کار باعث خدشه دار شدن عزت نفس طرف مقابل می شود.

13. آگاهی کامل و باور داشتن اینکه علاقه بین دو همسر کاملا خصوصی بوده و نباید به هر کسی اجازه دخالت در آن داده شود.

14. بهره مندی دو همسر از قدرت تفاهم، ویاری و نا دیده گرفتن خطاهای یکریگر، و این مورد بسیار مهم می باشد.