حضرت احمد علیه السلام ملقب به شاهچراغ فرزند امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) در شیراز دفن شده اند.

تاریخ تولد ایشان مشخص نیست و به همین علت در دهه کرامت یعنی حد فاصل میلاد حضرت معصومه (س) و امام رضا (ع)  یک روز به عنوان روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع) تعیین شد.

مادر وی مشهور به ام احمد مادر بعضی از فرزندان حضرت موسی بن جعفر (ع) بودند ایشان داناترین، پرهیزگار ترین و گرامی ترین زنان در نزد آن حضرت بودند و امام (ع) به ایشان اعتماد زیادی داشتند.

شهادت

 حضرت احمد بن موسی(س) برای امان از گزند حکومت خراسان ، به همراه برادر خود مخفیانه به شیراز رهسپارش شد. سید احمد در شهر شیراز در منزل یکی از شیعیان در منطقه «سردزک» که مرقد ایشان در این منطقه واقع است، سکنی گزید و در خانه این شخص مخفی گشت و شب و روز را به عبادت می گذرانید. 

قتلغ خان، که جاسوسانی را برای شناسایی و دستگیر کردن سادات که از مناطق خود فرار کرده بودند قرار داده بود، مکان ایشان را بعد از یک سال یافت و او و همراهانش را محاصره کردند و نبردی بین آنها و مأموران حکومت در گرفت و سید احمد با شهامت و شجاعت هاشمی خود به دفاع از خود و همراهان خود پرداخت. 

هنگامی که «قتلغ» دانست که از طریق ستیز مسلحانه، قدرت از میان بردن آنان را ندارد؛ از طریق خانه همسایه او شدند و از طریق شکافی که در خانه همسایه درست کردند وارد خانه ای که سید أحمد در آن پناه برده بود، شدند و زمانی که او برای استراحت و تجدید قوا، پس از نبردی طولانی به خانه رفته بود، هنگام خروج، با شمشیری بر سر او ضربه ای وارد کردند. سپس به دستور «قتلغ خان» خانه را بر روی آن بدن شریف خراب کردند و زیر آوار باقی گذاردند. 

با توجه به تبلیغ گسترده حکومت و مأموران بر علیه تشیع و اهل بیت(ع) تعداد زیادی از مردم که از مخالفین تشیع بودند، حرمت بدن شریف نوه پیامبر (ص) را نگاه نداشتند و آن را در زیر آوار نگاه داشته و به خاک نسپردند.