مناجات با حضرت علی علیه السلام
اومده صبح اجابت / وقته بندگی عبادت کی دیده یه ماه کامل / وا باشه درهای رحمت وقتشه برای چند شب / که ماهم خدایی باشیم با هزارتا استغاثه / دیگه از قفس رهاشیم تویه کوچه باغ دلها / میپیچه نسیم یارب دیدنیه این شبها که / مهمونه خداییم هر شب الهی العفو الهی العفو نفسها که در شمار است / دیده ها پرستاره است میریزه ناله و شیون / از دلی که پر شراره است مولای من مولای من مولای من ؛ دیگه نخلستونا صدات نمی شنون ، دیگه حسرت ناله های علی به دل می برن؛ بزار برا بار آخر یه ذره ناله بزنه خودش خالی کنه ؛ گوش بده شاید تو هم بشنوی . مولای یا مولای هر چن مولای مولای که می گفت یه دست به محاسنش می گرفت ، می گفت خدا کی قرار محاسنم خونی بشه ،دیگه علی خسته شده دلمو دیوونه کردی / سحرهای دل سپردن به سر زلف نگارم / عاشقونه گره خوردن این شبها که چشم خسته ام / غرق اشک و التماس دخیل تار عبای / یه غریبه ، ناشناسه الهی العفو الهی العفو آقایی که کوچه های / کوفه میشنون صداشو میبینند نیمه های شب / تا خرابه رد پاهاشو دنبال رد نگاهش / کوچه ها در به در اون سراغ بابا میگیرن / یتیما از دختراشون(خواهراشون یا مادراشون)
