حضرت رضا (علیه السلام) در تفسیر آیه سوم سوره طلاق یعنی: ﴿وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ ءٍ قَدْراً﴾[1] «و از جایی که حسابش را نمی کند، به او روزی می رساند و هر کس بر خدا اعتماد کند او برای وی بس است . خدا فرمانش را به انجام رساننده است . به راستی خدا برای هر چیزی اندازه ای مقرر کرده است »؛ می فرمایند: «توکل درجاتى دارد، یکى آنکه در هر کارى که با تو کرده به او اعتماد داشته باشى، به همه راضى باشى و بدانى که در هیچ خیرى و هیچ رأیى در حق تو کوتاهى نکرده و اختیار به دست اوست. پس بر او توکل کنى و کارها را به او واگذارى؛ و دیگر ایمان به غیب هاى اوست که تو از آن ها بى خبرى، باید علمش را به او و امنایش واگذارى و درباره آن غیب ها و غیره به او اعتماد کنى.»(2)

_____________________________________________________

1- قرآن کریم، [طلاق3]، ص558
2 ـ ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول، ص443